ไม่มีวันที่สุขที่สุด...และไม่มีวันที่ทุกข์ที่สุด มีแต่วันที่เรา...ปรับตัวเองให้เข้ากับสิ่งนั้นได้มากแค่ไหน...บางครั้งก็อยากจะบ่นให้คนรอบข้างฟัง...แต่ก็อย่าลืม คนรอบข้างก็เหนื่อยไม่น้อยไปกว่าเรา เพื่อนบางคนเหนื่อยมากกว่าเราหลายเท่ามาก แต่เพื่อนบางคนก็สบายกว่าเราหลายเท่ามาก ทำได้ดีที่สุดตอนนี้ก็คือ..การเป็นกำลังใจให้กันและกัน คอยช่วยเหลือกัน เวลาจะคัดกรองคนที่เข้าใจเราที่สุด..ให้อยู่กับเราในวันที่เราไม่เข้าใจตัวเองที่สุด บางครั้งก็อยากพาตัวเองไปนั่งโง่ ๆ ที่ไหนสักที่...แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องพูดอะไร นั่งมองไปข้างหน้าดูภูเขา ทะเล ท้องฟ้า มาฝึกสอนปี 5 เหมือนเรารู้จักตัวเองมากขึ้น เราไม่เข้าใจว่า..ทำไมรู้สึกเหมือนพลังของการเป็นครูน้อยลง พลังกาย พลังใจ พลังของเช้าวันใหม่ ดูต้องพยายามมาก..เราต้องพยายามมาก...มากกว่าที่หลายคนคิด..เพื่อให้ผ่านแต่ละวันไปได้
ไม่มีความเห็น