วันที่ 12 การวาดรูปหน้ากระดาน (2 มิถุนายน 2559)

วันนี้เป็นวันที่สอนเยอะอีกวันหนึ่ง เนื่องจากคุณครูในกลุ่มสาระติดงาน ก็ให้เราไปสอนแทน เนื้อหาในวันนี้เป็นเรื่อง การตอบสนองของสัตว์ต่อแสงและอุณหภูมิ กิจกรรมคือการให้เด็ก ทำ GO ซึ่งครูจะต้องอธิบายพร้อมวาดภาพตัวอย่างลงบนกระดาษ และภาพที่วาดเป็นรูปสัตว์ แน่นอนเมื่อวาดเสร็จเด็กก็จะต้องดูเราเป็นตัวอย่าง สวยเด็กก็จะฮือฮากันทั้งห้อง แต่ถ้าไม่สวยก็เป็นธรรมดาที่เด็กจะล้อเลียนภาพนั้นกันทั้งห้อง งานนี้ก็ต้องสุดฝีมือกันหน่อย นอกจากตัวอย่างที่ครูวาดลงบนกระดาษ เด็กก็จะให้เราวาดตัวอย่างสัตว์อื่นบนกระดาษให้ดูด้วย ประโยคหนึ่งที่ใช้ได้ดีในกิจกรรมนี้ “วาดรูปไม่มีผิดไม่มีถูก ตามจินตนาการหนูเลยค่ะ”

การกล่าวชื่นชม...วันนี้มีเด็กคนหนึ่ง คนนี้เป็นเด็กผู้ชาย ถ้ามองจากภายนอกดูเป็นเด็กที่เกเรมาก นิ่ง ๆ ดูร้ายเงียบ แต่ตั้งแต่ที่สอนมา เด็กคนนี้จะทำงานเสร็จก่อนเพื่อนในห้องทุกคน พอครูสั่งงานก็จะเสร็จเป็นคนแรก เขียนตัวหนังสือเป็นระเบียบ ตั้งใจทำงาน ไม่เล่น ไม่คุยกับเพื่อน และวันนี้ก็เช่นกัน เขาเสร็จเป็นคนแรก เป็นระเบียบ ก็เลยกล่าวชื่นชมในห้องเรียน นักเรียนหลายคนปรบมือด้วยความชื่นชม แต่เราก็สังเกตเห็นนักเรียนบางคนยังไม่ยอมรับกับการชื่นชมของเรา และพูดแทรกมาว่า “เมื่อก่อนเขาเป็นคนเกเรมากค่ะครู” “ตอนนี้เขาเป็นเด็กดี และตั้งใจเรียนมาก ควรเอาเป็นแบบอย่าง” และแน่นอนพอเสร็จคาบเรียน ก็ขอถ่ายรูปเอามาเขียนบันทึก เพื่อย้ำเตือนความทรงจำ คนเราทุกคนดูกันภายนอกไม่ได้จริง ๆ การเป็นครูต้องสังเกตพฤติกรรมนักเรียนอย่างทั่วถึง อย่ามองแต่คนที่เป็นคนเก่ง คนที่เป็นหัวโจกของห้อง และแน่เราเราต้องเสริมแรงให้ทั่วถึงกันทุกคน

พิธีซ้อมไหว้ครู พิธีที่มีความหมาย พิธีที่ศักดิ์สิทธ์ เนื่องจากจำนวนนักเรียนที่มีมาก ทำให้ต้องซ้อมหลายครั้ง เพื่อความถูกต้องและเป็นระเบียบ แต่เมื่อ ป.4 – ป. 6 มารวมกัน ทำให้เกิดความวุ่นวายมาก เสียงอยู่แค่ในหอประชุมเพราะประตูถูกผิด ทำให้งานนี้ ครูฝ่ายพัฒนาวินัยต้องออกโรงมาปฏิบัติหน้าที่ งานนี้แค่เสียงลมหายใจแทบจะไม่ได้ยิน แต่ก็เช่นเดิม ความสนุกสนานของเด็กวัยนี้ ทำให้เงียบได้เพียงไม่นาน ครูแต่ละคนก็เลยต้องเข้มงวด ใช้ทุกวิธีการ เห็นอะไรหลายอย่างมาก กับคำว่า “ครูฝ่ายพัฒนาวินัย”

อีกหนึ่งเรื่องราวที่ประทับใจในวันนี้คือ ตอนเช้าก่อนมาที่ห้องพักครูเพื่อนำกระเป๋ามาเก็บบนชั้น 2 และห้องพักครูก็อย่างข้างห้อง ป. 1 ครูกำลังนำเด็กเข้าแถวหน้าชั้นเรียน การสอนเด็กที่ยากที่สุดคงเป็นชั้น ป. 1 เพราะยังเป็นชั้นที่เล็ก ต้องใช้คำพูด ใช้กิจกรรม เพื่อให้เด็ก อ่านออก เขียนได้ ครูต้องใจเย็นมาก ต้องมีความอดทนสูงกว่าจะพูดให้เด็กเข้าใจได้แต่ละคน เสียงครูต้องนุ่ม ไม่ตะคอกเด็ก ซึ่งวันนี้ได้มาเห็นแบบอย่างที่ดีมาก สมควรค่าแก่การเอาเป็นแบบอย่าง