​ชีวิตที่พอเพียง : 2750. ไปทำบุญบรรพบุรุษ ๒๕๕๙ ที่ชุมพร

ปีนี้หกพี่น้องนัดวันทำบุญพ่อแม่และบรรพบุรุษ วันที่ ๑๓ สิงหาคม เป็นการนัดตามสะดวก เพื่อให้หลานๆ ที่ยังอยู่ในวัยเรียนหนังสือมีวันหยุดไปร่วมได้ เป้าหมายแฝงคือการรวมญาติ มีญาติทั้งฝ่าย พ่อและแม่มาร่วมด้วย สำหรับปีนี้เรามีฉันทานุมัติมอบให้น้องคนรองสุดท้อง (ที่ยังมีชีวิตอยู่) คือคุณวิจัย เป็นผู้จัดการทั้งพิธีสงฆ์และงานเลี้ยงญาติๆ

ตามปกติครอบครัวผมจะไปกัน ๕ คน แต่ปีนี้ป้าอี๊ดกับ “เลขา” ไปไม่ได้ เราจึงไปกัน ๓ คน ขับรถไป มีโชเฟอร์สองคนผลัดกันขับ คือหมอแต้วกับผม

เช้าวันพฤหัสที่ ๑๑ สิงหาคม สาวน้อยกับผมออกจากบ้านเวลา ๕.๔๕ น. ไปรับหมอแต้วที่พญาไท พลาซ่า แล้วขึ้นทางด่วนไปข้ามสะพานพระรามเก้า สู่ถนนพระราม ๒ เป้าหมายคือร้านข้าวแกงและ ก๋วยเตี๋ยวใบตาล จังหวัดเพชรบุรี วิธีไปคือขับรถไปถึงสามแยกก็ตรงเข้าจังหวัดเพชรบุรี ร้านข้าวแกงใบตาล จะอยู่ทางซ้ายมือก่อนถึงไฟแดง ตอนนี้มีที่สังเกตคือตรงกลางถนนมีป้อมสูงยอดโดม เลยไปหน่อยก็จอดรถ ข้างทางได้

เรากินก๋วยเตี๋ยว โดยผมสั่งก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋น แต้วสั่งก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋น สาวน้อยกินมาแล้วจากบ้าน คนขายก๋วยเตี๋ยวมาย้ำกับเราว่าพริกตำน้ำส้มอร่อยมากแต่เผ็ด ผมทดลองใส่นิดหน่อยก็พบว่าจริง เป็นพริกที่หอม และให้รสอร่อย สรุปว่าก๋วยเตี๋ยวรสดีมาก ราคา ๓๐ บาท น้ำแข็งฟรี

กินเสร็จเข้าห้องน้ำ แล้วนั่งรถวนกลับไปจอดฝั่งตรงข้ามเยื้องๆ ที่หน้าร้านแม่กิมไล้เจ้าประจำ เพื่อซื้อขนมหม้อแกงสุดอร่อย ไปถึงผมมองหาคุณผู้ชายที่โอภาปราศรัยเก่ง และผมชอบคุยด้วย เห็นฟุบหลับอยู่ จึงถามคนขายผู้หญิงว่าทำไมหมดแรง แกตื่นขึ้นมาบอกว่าจัดขนมส่งเชียงใหม่พันถาดตั้งแต่เที่ยงคืน ยังไม่ได้นอนเลย

แล้วเล่าว่า เดี๋ยวนี้มีนักธุรกิจที่เชียงใหม่มารับไปขายที่เชียงใหม่ รับไป ๓ ถาดร้อย ไปขายที่โน่นถาดละร้อย เขาเอารถตู้มารับออกตอนกลางคืน เช้าก็ขายที่เชียงใหม่ได้ นี่คือตัวอย่างธุรกิจ SME ที่มีระบบเครือข่าย ความร่วมมือทางธุรกิจ คล้ายๆ กับสมัยพ่อผมทำโรงสี มีคุณวิโรจน์จากชัยนาท ขับรถสิบล้อเอาข้าวเปลือกจากชัยนาทมาส่งและรับมะพร้าวแห้งจากบ้านผมกลับไป ธุรกิจเจริญรุ่งเรืองด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ย้ำว่าร้านขนมหม้อแกงแม่กิมไล้ที่ผมเป็นลูกค้าประจำอยู่ข้างเขาวังนะครับ เป็นร้านริมถนนสองคูหา ไม่ใช่ร้านใหญ่ที่เป็นร้านของฝาก เข้าใจว่าจะมีหลายแม่กิมไล้ ผมไม่ได้ถามแกสักทีว่าขนมหม้อแกงแม่กิมไล้ มีกี่ร้าน

เราซื้อขนมหม้อแกงซึ่งมี ๓ ชนิด ราคาถาดละ ๓๕ บาท สามถาด (๑ ชุด) ร้อยบาท ซื้อมา ๙ ชุดแจกบ้านละชุด แกหยิบขนมหม้อแกงเม็ดบัวใส่ช้อนให้กินเดี๋ยวนั้น ยังร้อนๆ อร่อยจับใจ ไม่หวานมาก และหน้าขนมไหม้เป็นแผ่นบางๆ กำลังพอดี ทำให้อร่อยมาก

จากอำเภอเมืองเพชรบุรีไปอำเภอท่ายาง ระยะทางราวๆ ๑๐ ก.ม. ถนนกว้าง ๖ เลน ใหม่สวยงาม มีบริเวณหนึ่งที่ห่างเพชรบุรีราว ๆ ๖ - ๗ ก.ม. สองข้างทางมีต้นยางนาสูงใหญ่ อาจกล่าวได้ว่าเป็นสวนยางนา สวยงามร่มรื่นมาก ผมคิดว่า หากมีถนนสักเส้นในภาคใต้ปลูกยางนาสองข้างทาง ระยะทางสัก ๒๐ - ๓๐ กิโลเมตร ภายใน ๒๐ - ๓๐ ปี จะเป็นเส้นทาง ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยว

สาวน้อยเอ่ยขึ้นว่า มีเวลาเหลือเฟือ ควรไปชมอุทยานราชภักดิ์ เราจึงให้ Google Map นำทางไป บริเวณกว้างใหญ่มโหฬาร ตามในวิกิพีเดียบอกว่าเป็นอุทยานประวัติศาสตร์ ผมไปดูแล้วไม่เห็นวิธีการสร้าง ปัญญาเชิงประวัติศาสตร์แก่ผู้ไปเยือน เห็นความยิ่งใหญ่ของพระบรมราชานุสาวรีย์ ๗ องค์ และสวนปาล์มสองข้าง

แต่เมื่ออ่านเรื่องข้อครหาตามตอนท้ายของวิกิพีเดียแล้ว ผมรู้สึกตกใจที่ราคาราชานุสาวรีย์แต่ละองค์ถึง ๕๐ ล้านบาทเชียวหรือ ผมไม่ได้ติดตามข่าวอย่างละเอียด แต่ที่ผู้ว่าการ สตง. ออกมาบอกว่าสอบสวนแล้วไม่พบการทุจริตนั้น ผมฟังความรู้สึกจากคนทั่วไปแล้ว สรุปว่าเขาไม่เชื่อ ผมเองก็ไม่เชื่อ

ตอนแรกเราตั้งใจจะไปกินอาหารเที่ยงตอน ๑๑ น. ที่ อ่าวน้อยซีฟู้ด แต่เมื่อไปถึง ไม่เห็นลูกค้าสักคน และพนักงานของร้านก็ไม่เห็น แต่ร้านก็ใหญ่ทีเดียว เห็นไม่ได้การ เราก็ขับเลยไป ไปผ่านสองอ่าวซีฟู้ด ที่ไปกินตอนเดินทางไปงานทำบุญคราวที่แล้ว ดังบันทึกนี้ เราตั้งเข็มไปที่ ร้านรับลม โดยให้ Google Map นำทางต่อจากอ่าวน้อยซีฟู้ด

เราเคยไปกินอาหารที่ร้านรับลมแล้วหลายครั้ง ครั้งแรกน่าจะเกินสิบปีมาแล้ว กินครั้งไรไม่เคยผิดหวังเพราะวัตถุดิบอาหารทะเลสดมาก และฝีมือดี ที่สำคัญราคาไม่แพง เราสั่งปลา (กะพง) ทอดน้ำปลา ปูม้านึ่ง (เสิร์พมา ๓ ตัว) และแกงส้มหัวมะพร้าวกุ้ง (สาวน้อยนับกุ้งตัวเขื่องได้ ๗ ตัว) รวมกับน้ำแข็งน้ำขวด จ่ายเพียง ๙๗๐ บาท ร้านนี้เราขอแนะนำ ดีทั้งอาหาร ทำเลร้านริมทะเล ที่เวลานี้ปรับปรุงชายหาดสวยงามมาก

ออกจากร้านรับลมเราขับรถไปตามชายหาด ชมความงามของหาดประจวบ จนไปถึงกองบิน จึงขับวนกลับ และเดินทางต่อไปจังหวัดชุมพร

เราไปแวะเข้าห้องน้ำและช็อปปิ้งที่ ศูนย์บริการทางหลวงเขาโพธิ์ สาวน้อยมีข้าวเหนียวปิ้งเจ้าประจำ และสองสาวตั้งใจไปซื้อเสื้อผ้าลดราคา ระหว่างรอ ผมเตร่ไปดูทีวี รายการไก่ชน ถามผู้ชายที่นั่งดูอยู่คนเดียวว่า บ่อนอยู่ที่ไหน ได้ทราบว่าเป็นบ่อนไก่นครศรีธรรมราช ผมได้มีโอกาสดู และซักถาม ได้ความรู้มากแต่เศร้า เพราะเขาไม่ได้ให้ไก่ชนกันด้วยอาวุธธรรมชาติ เขาใส่ปลอกเหล็กแหลมยาวเข้ากับเดือย เพื่อให้ไก่ทำร้ายกัน ได้สะใจ และตัวแพ้มักจะตาย เพราะโดนเดือยแทงเข้าที่สำคัญ ตีกันเพียงราวๆ ๕ นาที ตัวแพ้ก็จะนอนแน่นิ่ง

ปีที่แล้วผมเล่าว่ามีการทำถนนใหม่เป็นช่วงๆ ไปคราวนี้เราต้องใช้ถนนฝั่งเดียว คือถนนที่ใช้งานได้ กลายเป็นสองเลนเป็นช่วงๆ เพราะถนนอีกฟากหนึ่งปิดทำถนนใหม่ ย้ำว่าไม่ใช่ซ่อมนะครับ เขาขุดถนนเดิม ทิ้งแล้วถมดินบดอัดฐานถนนใหม่แล้วทำผิวถนนใหม่ทั้งหมด คนที่ผมนั่งชมการชนไก่ทางทีวีด้วยบ้านอยู่ หาดใหญ่ และขับรถเดินทางขึ้นล่องหาดใหญ่กรุงเทพเป็นประจำ บอกว่ามีการทำถนนเพชรเกษมใหม่เป็นช่วงๆ ตลอดเส้น ไปจนถึงยะลา

เนื่องจากเราเดินทางแบบเถลไถล จึงไปถึงชุมพรบ่ายสี่โมงเย็น ไปนั่งคุยกับน้องๆ หลานๆ ที่ร้านเกษตรกร แล้วไปพักที่โรงแรมนานาบุรี ตกค่ำฝนตกหนัก

ขากลับ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๙

เราออกจากชุมพร ๖.๔๕ น. เพื่อเลี่ยงรถติด น้องชาย (คุณวิจัย) ให้ทุเรียนและมังคุดมาเพียบ เราแวะที่ศาลพ่อตาหินช้างเพื่อซื้อกล้วยเล็บมือนางที่ป้าอี๊ดสั่ง การเดินทางเสียเวลาจากการซ่อมถนน รถเดินสวนทางเป็นช่วงๆ ทำให้แล่นเร็วไม่ได้เพราะติดรถบรรทุกที่แล่นช้า

เที่ยงแวะกินก๋วยเตี๋ยวหน้าสวน ที่อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี อยู่ที่ปากซอยเทศบาล ๓ เราไปกินคราวเดินทางคราวที่แล้วและติดใจ ประกอบกับหมอแต้วต้องการไปซื้อของฝากที่ร้านในซอย ๒ ผมสั่งวุ้นเส้นหมูตุ๋นลูกชิ้น ติดใจจนต้องสั่งเกาเหลาเอากลับมากินที่บ้าน

หลังส่งแต้วที่พญาไทพลาซ่า สาวน้อยกับผมกลับถึงบ้านปากเกร็ดเวลา ๑๖ น.

วิจารณ์ พานิช

๑๔ ส.ค. ๕๙

---

1 อุทยานราชภักดิ์

2 ชายหาดที่หน้าร้านรับลม

3 หน้าร้านรับลม

4 อ่าวประจวบ ถ่ายไปทางทิศเหนือ

5 อ่าวประจวบ ถ่ายไปทางใต้

6 ตรงหน้าคือร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าสวน ท่ายาง เพชรบุรี

7 ในร้าน