วันนี้ทำหน้าที่ครูเวรอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นเวรที่มีแค่เราคนเดียวตลอดเลย เวรมาสายวันนี้ต้องตามจับนักเรียนที่มาสายมาเข้าแถว โชคดีที่มีเพื่อนฝึกสอนมาช่วย ขอบคุณจริง ๆ ในเมื่อเหลือแค่เรา เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ในขณะที่จับเด็กนักเรียนที่มาสายอยู่ มีผู้ปกครองพานักเรียนเดินเข้ามาในโรงรียนแล้วเดินลัดเลาะไปด้านข้างเพื่อหลบหลีกการเข้าแถวทำโทษนักเรียนมาสาย ซึ่งฉันและเพื่อนได้แต่ยืนมองดูโดยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ใจหนึ่งก็อยากเดินเข้าไปหาแล้วบอกให้น้องมาเข้าแถวเหมือนนักเรียนคนอื่น แต่ใจหนึ่งก็คิดว่าเราเป็นครูฝึกสอนเขาจะเชื่อเราไหม เขาจะยอมฟังเราไหม ถ้าเขาเห็นว่าเราเป็นบุคลากรคนหนึ่งของโรงเรียนเขาคงไม่เดินพาลูกหนีไปแบบนี้ ใจหนึ่งก็เป็นห่วงความรู้สึกของนักเรียนที่เข้าแถวอยู่ เขาจะรู้สึกอย่างไร เขาคงเกิดคำถามขึ้นในใจว่า "ทำไมคนอื่นไม่โดนลงโทษเหมือนเขา" ฉันรู้สึกลำบากใจและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน ขอโทษนักเรียนที่เข้าแถวมาสายนะคะ และขอแสดงความชื่นชมในความซื่อสัตย์ของนักเรียนทุกคน เมื่อทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จแล้วฉันจึงให้นักเรียนแต่ละคนเก็บขยะคนละ 10 ชิ้นแล้วแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนได้
ช่วงเช้าวันนี้ฉันต้องเคลียแผนการสอนส่งให้ผู้อำนวยการเซนรับรอง จึงวุ่นตั้งแต่เช้าเลย หลังจากส่งแผนเสร็จก็สอนคณิตศาสตร์ชั้น ป.4/1 เรื่องความสัมพันธ์ของการชั่ง การเปลี่ยนหน่วย เรื่องนี้นักเรียนบอกว่าง่าย ขอให้ทำข้อสอบให้ได้ทุกคนนะคะ หลังจากที่สอนเสร็จก็กลับมาตรวจการบ้านเหมือนเดิม
ช่วงบ่ายหลังจากรับประทานอาหารเสร็จก็ขึ้นมาสอนวิชาภาษาไทย วันนี้สอนเรื่อง คำนาม คำสรรพนาม และคำกริยา เรื่องนี้ฉันเข้าใจว่านักเรียนเรียนมาแล้ว ทุกคนคงจะทำได้ เเต่เมื่อได้สอนจริง ๆ พบว่ายังมีนักเรียนบางคนที่ยังไม่ได้เรียนมาและยังไม่รู้ว่าคำแต่ละชนิดมีลักษณะอย่างไร หลังจากที่สอนเสร็จให้นักเรียนตอบคำถามเวียนจนครบทุกคน ซึ่งเห็นได้ว่านักเรียนทุกคนจะลุ้นเมื่อใกล้ถึงเลขที่ของตนเอง และเตรียมตัวตอบคำถาม นักเรียนส่วนใหญ่สามารถตอบคำถามได้ถูกต้อง เก่งมากค่ะ
ไม่มีความเห็น