โลกในตัวเรา

เราทุกคนอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่เรียกกันว่า 'โลก' ทว่า มีผู้คนจำนวนไม่มาก ที่สามารถค้นหา และค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่

"เรามีชีวิตอยู่ไปเพื่อสิ่งใด?"

เด็กน้อย นักจินตนาการ บรรจุความฝันไว้มากมาย เมื่อเติบโตจึงได้เรียนรู้ว่า การมีชีวิตอยู่บนจินตนาการที่ไร้กรอบ ไร้ขอบเขต เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น มองเห็นทุกอย่างน่าท้าทายเสมอ เป็นช่วงเวลาแห่งการบ่มเพาะความสุข วันและเวลาล่วงผ่านไป ประสบการณ์ สิ่งแวดล้อม และปัจจัยต่างๆ ได้ทำลายจินตนาการอันไร้ขอบเขต ทำให้เราได้ใช้ชีวิตอยู่บนหลักแห่งความจริง บนโลกที่ไม่ได้มีเจ้าชายมาคอยดูแลเจ้าหญิงตลอดไป ไม่ได้มีแม่มดมาหลอกให้กินยาพิษแล้วมีเจ้าชายมาลบล้างคำสาป ไม่ได้มีเครื่องย้อนเวลา ประตูทะลุมิติ หรือแม้กระทั่งคอปเตอร์ไม้ไผ่ หากแต่เป็นชีวิตในปัจจุบันขณะ เราทุกคนจึงเป็นแค่คนปกติทั่วไป มีล้มบ้าง เจ็บบ้าง เพื่อแสดงถึงการมีชีวิตอยู่ บางทีเมื่อคนเราเดินมาถึงจุดหนึ่งของชีวิต อาจจะเป็นจุดหมายที่เราได้ตั้งเอาไว้ หากเราได้ขึ้นไปบนจุดนั้นแล้ว คำถามที่เกิดขึ้นก็อาจจะเป็น "แล้วยังไงต่อ" หรือคนเราอาจเกิดมาเพื่อเรียนรู้โลกสีน้ำเงินใบนี้ ที่อุดมไปด้วยออกซิเจน ต้นไม้ สัตว์และแมลงนานาชนิด ความทุกข์ ความรัก ความอิจฉาริษยา ฯลฯหรือเราอาจอยู่ เพื่อเรียนรู้ 'โลกที่อยู่ในตัวเราเอง'

,ชุติกาญจน์ ตันติรัตนเกตุ