วันที่ 77 ไข่วิเศษณ์ (7 กันยายน 2559)

กิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้ ฉันสอนนักเรียนเรื่อง คำวิเศษณ์

เมื่อคาบเรียนที่แล้ว นักเรียนส่งสมุดวิชาภาษาไทย

ฉันจึงแอบเอาบัตรคำรูปไข่ที่มีคำวิเศษณ์แนบท้ายหลังสมุดของนักเรียน

เมื่อเริ่มต้นบทเรียน ฉันก็ติดกระดาษรูปแม่ไก่ไว้บนกระดานก่อน

จากนั้นก็ให้นักเรียนพลิกหลังสมุดของตนเองเพื่อเอาไข่มาติดบนกระดาน

เด็กๆชื่นชอบการได้ทำกิจกรรมเป็นอย่างมาก เพราะมันได้ลุกจากที่นั่งและได้แสดงออกความสามารถของตนเอง

แค่ฉันให้เด็กวิ่งเอาคำมาติดบนกระดาน เด็กๆก็ตื่นเต้นมากเลย ^^

ภาพบรรยากาศในชั้นเรียนห้อง ป.4/1

ภาพบรรยากาศในชั้นเรียนห้อง ป.4/2

ภาพไข่วิเศษณ์ที่ให้นักเรียนนำไปติดบนกระดาน

ภาพไข่วิเศษณ์ที่ให้นักเรียนนำไปติดบนกระดาน

ในวันพุธนี้ ฉันมีคาบสอนนักเรียนชั้น ป.4/2 ก่อน ป.4/1

คาบก่อนหน้าที่ฉันจะทำการสอนเป็นคาบลูกเสือเนตรนารี ซึ่งเป็นคาบที่นักเรียนมักจะใช้เป็นข้ออ้างในการเข้าห้องสายเสมอ

และในวันนี้ก็เช่นกัน มีนักเรียนชายชั้น ป.4/2 เข้าห้องช้าไป 3-5 นาที ฉันอนุโลมให้พวกเขาเข้าไปเรียนกับเพื่อนได้

แต่มีนักเรียนชายคนหนึ่ง ชื่อ เด็กชายประเสริฐ กลับขึ้นห้องมาในสภาพกางเกงเปียกเกือบทั้งหมด หัวและเสื้อก็เต็มไปด้วยหยดน้ำ

เขากำลังจะขออนุญาตเข้าห้อง แต่ฉันในตอนนั้นไม่ฟังและไม่ปล่อยโอกาสให้เขาพูดเลย

เขาเข้าห้องช้าไปเกือบ 10 นาที และกลับมาพร้อมสภาพเปียกแบบนี้ ฉันคิดว่าเขาคงไปเล่นน้ำฝนแน่ๆ

ฉันจึงบอกให้เขาหยุด ไม่ต้องเข้ามาในห้องเรียน และฉันก็พูดว่า "ครูรู้นะว่าเธอไปทำอะไรมา ... หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ"

เขาหน้าเสียไปเลยเมื่อฉันพูดอย่างนี้และนั่งอยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเข้ามาในห้อง

ฉันก็สอนไปเรื่อยๆ จนถึงขั้นตอนการแจกใบงานให้เด็กๆทำ

อยู่ๆ เด็กหญิงอังศุมาลีก็แลกแขนฉันไปคุยมุมลับและกระซิบบอกฉันว่า "ครูคะ ประเสริฐขี้ใส่กางเกงแหละ"

พอฉันได้ยินก็รีบชี้แจงใบงานและปล่อยให้เด็กที่เหลือทำ จากนั้นก็รีบเดินไปหน้าห้อง เจอประเสริฐกำลังซุกตัวอยู่กับซอกชั้นวางรองเท้า

ฉันได้รู้ความจริงและเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกผิดมากที่ไม่ฟังเขาก่อน

ฉันถามเขาว่า "ประเสริฐ หนูท้องเสียเหรอลูก" เขาก็พยักหน้า

ฉันก็ถามต่อว่าวันนี้กี่รอบแล้ว เขาก็บอกหลายรอบแล้ว

ฉันถามว่าทำไมกางเกงเปื้อนละ เขาก็อิดออดตั้งนานกว่าจะยอมตอบ

สุดท้ายเขาก็ยอมรับสารภาพว่าเขาท้องเสียและได้ถ่ายใส่กางเกงจริง

ตอนนีเขาล้างสิ่งสกปรกแแกแล้ว แต่กลิ่นยังไม่นหายดี

เขาจึงไม่ยอมเข้าห้อง เพราะกลัวเพื่อนเหม็น

แต่สุดท้ายมาเขาก็ยอมเข้าห้อง เพราะฉันปลอบประโลมเขาตั้งนาน ^^

ครูขอโทษที่ไม่พูดไม่ฟังเหตุผลหนูก่อนนะคะ ประเสริฐ ><