ความทรงจำ

อาจารย์ที่เคารพรัก.

ขออภัยที่หนูใช้ข้อความจารจดความรู้สึกผ่านตัวอักษรทุกครั้ง

แทนที่จะทักทายผ่านโทรศัพท์ **อาจารย์ค่ะอาจารย์คือแม่ผู้ให้ชีวิตการศึกษาหนู เวลาผ่านไปเกือบสองปีแล้วที่หนูไม่ได้พบอาจารย์ หนูใช้ชีวิตและพยายามเตือนสติตามที่อาจารย์เคยสอนไว้เสมอ " ให้เป็นคนดี "

หากนับช่วงเวลาของชีวิตที่ผ่านไป วันเวลาที่ผ่านมา ต่างผ่านร้อนและผ่านหนาว เรื่องราวร้อยเรียง เป็นประสบการณ์ชีวิตอยู่นับโข สุขทุกข์ ปนเปอยู่อย่างไม่จบสิ้น ตราบที่ลมหายใจและการดำรงอยู่ยังคงทำหน้าที่ของตน บางครั้งถึงกับนั่งระทมทุกข์ท้อ แต่บางครั้งก็หัวเราะสบายใจ

สบายตนอย่างมีความสุข บทเรียนที่ผ่านไปล้วนสร้าง

ความรู้ความเข้าใจในชีวิตอยู่ไม่น้อย จะรู้สึกว่าผ่านพ้นมันไปได้ เนื่องเพราะว่าได้เรียนรู้และเข้าใจมัน…

ประสบการณ์ในชีวิตจึงเปรียบ

เสมือนครู ที่คอยชี้แนะและสร้างสรรค์

กิจกรรมให้ได้เรียนรู้ หลายครั้งเช่นเดียวกันที่ต้อง

หวนระลึกถึงอดีต เพื่อนำความทรงจำและความ

เข้าใจในครั้งก่อน มาขัดเกลาเพื่อสร้างความเข้า

ใจครั้งใหม่

***โชคดีของศิษย์คนนี้เหลือ

เกินในอดีต มีต้นแบบและแนวคิดที่เป็นเสมือนเข็มทิศ และเป้าหมายให้ดำรงตนอยู่มาได้ อย่างต่อเนื่อง

***ภาพของอาจารย์*ผู้มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าในการถ่ายทอดความรู้ และจิตวิญญาณความเป็นคน “ดี” ยังชัดเจน แม้จะผ่านวันเวลาไปเกือบสองปี***ภาพอาจารย์ยังแจ่มชัด ผู้ซึ่งสอน..วิชาทฤษฎีและหลักการบริหารการศึกษา และวิชาการนิเทศการศึกษาอีกทั้งยังเป็นที่ปรึกษาอีกทั้งดูแล

เอาใจใส่ทุกเรื่อง ผู้ซึ่งเต็มเปี่ยมด้วยจิตเมตตา

เสมอมา ยังจำคำสอนของอาจารย์อยู่

เสมอว่า**" ไม่ว่าจะทำสิ่งใดของให้อยู่บน

หลักของความถูกต้อง"**ลูกศิษย์คนนี้ยังจำได้ตราบเท่าทุกวันนี้ และคอยพร่ำสอนบอกผู้อื่น

อย่างต่อเนื่อง

ไม่น่าเชื่อว่าอดีตที่ผ่านมา

ศิษย์คนนี้ยังจำคำสอนของท่านไว้ในใจเสมอ

เนิ่นนานแค่ไหนภาพเด่นชัด

เหล่านั้นยังตราตรึง และยึดอาจารย์เป็นต้นแบบอยู่

เสมอนับเวลากว่าสองปีก็ยังไม่ลืม น่าอัศจรรย์ !

อาจารย์ผู้งามสง่าเสมือน “แม่” คนที่สองที่คอยกระตุกเตือน เกื้อหนุนศิษย์ ช่วยเหลือทั้งการ

เรียน ให้ชีวิตอนาคต ปลอบประโลม ยามเศร้าโศก ต้องฟันฝ่าอุปสรรค ศิษย์คนนี้จำไม่ลืม ทำให้เด็กบ้านนอกคนนี้

มุ่งมั่นตั้งใจเรียนและทำวิจัยจนสำเร็จหลังจากท้อแท้มาหลาย

ครั้งซึ่งพร้อมจะวางมือหนี

อุปสรรคที่ถาโถมเข้ามา จน

ได้สติกลับมา หากไม่มีอาจารย์ในวันนั้น คงจะไม่จบ ป.โท และมีหวังจะต้องคืนทุนของ

หลวงกลับไปแน่ๆ

นับได้ว่า..บุญกุศลใหญ่ยิ่งได้มาเจออาจารย์

เวลาผ่านมานานโข แต่ชีวิตของลูกศิษย์คนนี้ ยังระลึกเสมอ “ช่างโชคดีเหลือคณา ที่ชีวิตนี้ มีอาจารย์ผู้เป็นต้นแบบ ให้ชีวิตน้อยๆได้เดินตาม ดำรงตนเฉกเช่นผู้สง่างาม คอยค้ำชูให้ชีวิตอยู่ได้อย่างมั่นคง” พระคุณอันสูงยิ่ง ลูกศิษย์คนนี้จะไม่ลืมเลือน "รำลึกพระคุณครู" ***อาจารย์ค่ะ..ถึงแม้อาจารย์

ไม่ได้ตอบทุกข้อความเลยที่ลูกศิษย์ส่งไปเนื่องด้วยเหตุผลใดก็ตาม บางครั้งเป็นคำถามที่ต้องการคำตอบ แต่ขอให้รับรู้ถึงความห่วงใยจากใจศิษย์คนนี้ที่มีต่ออาจารย์ด้วยหัวใจรักที่บริสุทธิ์จริงๆ วันนี้และ

ท้ายสุดนี้ ถ้าไม่ได้ส่งข้อความมาอวยพรอาจารย์ เนื่องจากทราบข่าวว่า กำลังจะเดินทาง หนูคงไม่สบายใจแน่..เป็นเรื่องปกติของคนที่เป็นห่วง ดังนั้น ขออวยพรให้อาจารย์เดินทาง

ไปสหรัฐอเมริกาด้วยความปลอดภัยและสวัสดิภาพตลอดการ

เดินทางทุกๆที่ในครั้งนี้. ขอพระเจ้าคุ้มครองค่ะ อาเมน

ด้วยความนับถือ