วันที่ 60 น้ำใจ (16 สิงหาคม 2559)

เมื่อวานฉันลาโรงเรียนครึ่งวัน เนื่องจากอาการโรคกระเพาะกำเริบ

คาบสอนเมื่อวานจึงฝากให้เพื่อนช่วยสอนแทน

ตอนเย็นเพื่อนกลับมาเอางานที่ฝากไว้มาส่งที่ห้อง

และมอบสบู่รูปหัวใจให้หนึ่งก้อน บอกว่า มีเด็กคนหนึ่งฝากมา

ฉันรับสบู่ก้อนนั้นมาแบบงงๆ เพราะไม่รู้สาเหตุจริงๆว่าทำไมเด็กคนนั้นถึงฝากสบู่มาให้

ในวันนี้ฉันไม่มีคาบสอนชั้น ป.4/1

แต่ฉันเดินเข้าไปหาเด็กชายภคนน และถามเขาว่า "ทำไมผมถึงให้สบู่ครูครับ"

เขาตอบว่า "ผมอยากทำให้ครูครับ ผมทำเองเลยนะ เพราะที่บ้าน แม่ของผมทำขายครับ"

เขาบอกฉันและยิ้มให้ฉันไปด้วย

ความสงสัยที่มีเมื่อวานหายไป เหลือไว้แต่ความปลื้มใจ ^^

ฉันบอกขอบคุณเขาที่เอาสบู่ให้ แล้วก็เดินลงอาคารมา

สบู่ที่เขาฝากให้ฉันเมื่อวานเป็นสบู่สีเนื้อ รูปหัวใจ

มันคงเป็นสบู่หอมที่ขายกันแถวถนนคนเดิน

และมันถูกเคลือบพลาสติกอย่างดีก่อนนำมาให้ฉัน

ฉันปลื้มใจจังที่มีนักเรียนตั้งใจทำของสิ่งนี้มาให้ฉันด้วยตัวเอง ^^

แม้มันจะเป็นของเล็กๆน้อยๆ แต่น่าชื่นใจอย่างบอกไม่ถูกเลย ^^

ภาพสบู่รูปหัวใจจากเด็กชายภคนน ^^

นอกจากนี้เมื่อวันก่อนฉันก็ได้รับกระเป๋าจากเด็กชายถีรายุ

ขณะที่ฉันกำลังสอนอยู่ ขณะกำลังเดินดูเด็กๆรอบๆห้อง

เด็กชายถีรายุก็รีบล้วงกระเป๋า และหยิบกระเป๋าใบเล็กๆใบหนึ่งขึ้นมา และบอกฉันว่า "ครูครับ แม่ผมฝากกระเป๋าใบนี้มาให้ครูครับ"

ฉันรู้สึกงงมาก เพราะฉันและแม่ของถีรายุ ไม่ได้รู้จักมักจี่กันมาก่อน

ฉันจึงถามเขาว่า "ทำไมแม่ของถี ถึงฝากกระเป๋าใบนี้มาให้ครูละ"

ถีรายุก็ตอบว่า "แม่ผมฝากขอบคุณครูมากที่ซื้อสีไม้ให้ผมวันก่อน จึงฝากขอบคุณครูมาด้วยกระเป๋าใบนี้ครับ"

"ปกติลายผ้านี้ถูกนำไปตัดเป็นกระเป๋าใบใหญ่ แต่กระเป๋าใบนี้แม่ผมตั้งใจทำพิเศษมาให้ครูเลยครับ"

ฉันได้แต่อมยิ้มประทับใจกับความช่างพูดช่างจาของเขา

ฉันนึกออกแล้วว่า วันก่อนฉันสงสารที่ถีไม่มีสีระบายรูป ฉันจึงถามเขาว่าทำไมไม่ซื้อสีมาละ

เขาก็ตอบว่า วันก่อนเขาซื้อสีเทียนมา เพราะมันราคาถูก แต่น้องเอาไปเล่นหมดแล้ว

เขาไม่มีเงินซื้อสีไม้อีกแล้ว ฉันจึงซื้อสีไม้กล่องเล็กให้เขา 1 กล่อง

ฉันซื้อให้โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆเลย แต่ไม่คิดเลยว่าแม่ของถีจะตอบแทนน้ำใจที่ฉันมีให้แก่ลูกของเขา ^^

แม้มันจะเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ทำให้คนที่ได้ยิ้มปลื้มไม่หุบทั้งวันเลย ^^

กระเป๋าใบเล็กๆจากเด็กชายถีรายุ

ตลอดระยะเวลาการฝึกสอนที่ผ่านมา ฉันรู้สึกได้ถึงคำว่า "การเป็นครูคือผู้ให้อย่างแท้จริง"

เพราะนอกจากเราจะให้ความรู้แก่เด็กๆแล้ว เรายังต้องให้ใจ ให้ความรัก ให้ความอบอุ่นแก่พวกเขาด้วย

ให้รางวัลชมเชย ให้ขนม ให้ลูกอม ให้กำลังใจ ฯลฯ

เด็กทุกคนต่างก็มีพื้นฐานที่แตกต่างกัน ทั้งพื้นฐานทางบ้าน ครอบครัว ทุนทรัพย์ ฯลฯ

ดังนั้นจึงมีความต้องการที่แตกต่างกัน และบางความต้องการเขาก็ต้องการได้รับจากครูที่โรงเรียน

ฉันพยายามจะให้เด็กๆทุกเรื่องที่พวกเขาต้องการ โดยคำนึงถึงเหตุผลเป็นสำคัญ

ฉันทำหน้าที่นักศึกษาฝึกสอนอย่างเต็มที่และไม่เคยคิดมาก่อนว่า ฉันจะต้องได้รับผลตอบแทนจากสิ่งที่ฉันทำไป

ฉันหวังเพียงว่าฉันจะช่วยเติมเต็มบางส่วนที่ขาดหายของพวกเขา

ในวันนี้ฉันได้รับของตอบแทนมาจากเด็กๆและจากแม่ของเด็กๆ

นี่แหละมั้งที่เขาเรียกว่า "น้ำใจ" ที่แท้จริง ^^

เพราะมันทำให้คนที่ได้รับชื่นใจที่สุดเลย ^^

ขอบคุณนะจ๊ะ เด็กๆ ^^