ลองมองชีวิต

คิดดู

ชีวิตของคนเราบางทีและบ่อยครั้งที่เรารู้สึกสับสน เบื่อหน่าย ท้อแท้ หรือสิ้นหวัง  และคิดฟุ้งซ่าน ตลอดจนมีความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุข หรือไม่พอใจในสภาพที่เป็นอยู่ และพยายามแสวงหาและคิดที่จะเป็นในสิ่งที่คนอื่นเขาเป็นอยู่ตลอดเวลา  เห็นคนอื่นประสบความสำเร็จ ก็อยากเป็นเหมือนเขาบ้าง  โดยเราลืมไปว่าชีวิตของคนเรานั้นมีที่มาที่ไปแตกต่างกัน มีความสามารถและมีโชควาสนาที่แตกต่างกันด้วย       การไม่มีความพอใจในชีวิตของตนเอง ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ตนเป็นอยู่  การยอมรับในความแตกต่างของชีวิต การรู้จักมีความพอเพียง พอดี และพอใจในสิ่งที่ตนมีหรือเป็นอยู่ต่างหากที่จะทำให้ชีวิตของเรามีความสุข สงบ เบิกบาน จงรู้จักพอเพียง พอดี พอใจ และมีความเป็นตัวของตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วเราก็จะพบกับความสุขอย่างยิ่งใหญ่  โดยที่เราไม่ต้องเดินทางไปเสาะหาจากที่อื่น การใช้ชีวิตอยู่กับเวลาแห่งปัจจุบันอย่างเข้าใจ                                   

      “ ฉันเป็นดั่งที่เห็น                    ไม่ได้เป็นดังที่หวัง

ทำตัวตามใจสั่ง                        และทำหวังให้ยืนยาว

เพียงหวังและตั้งใจ                  อยากคว้าไขวในทุกก้าว

ไม่ต้องไปถึงดวงดาว               แต่ทุกก้าวให้มั่นคง

ความฝันกับความคิด               ไม่สูงสิทธิ์หรือสูงส่ง

แต่ทุกก้าวที่ดำรง                     ยังคงเป็นเช่นฉันเป็น ”