ครูวิบาก
ลูกชาวนามาไกลเกินใฝ่ฝัน
จากทุ่งอันกันดารผ่านหินผา
ตั้งใจฝึกอ่านเขียนเรียนวิชา
ขอหลวงตาอาศัยได้พักกาย
เงินไม่พอหางานการรับจ้าง
ทั้งชกมวยทุกอย่างว่างค้าขาย
อดทนจนเรียนจบจะสบาย
ไปเรียนสายไร้รถราพาเท้าเดิน
เรียนจบมาเป็นครูอยู่ชายแดน
ลำบากแสนผาภูอยู่ขัดเขิน
สอนเขียนอ่านเชิดชูรู้เจริญ
คำสรรเสริญมากหลายไร้เงินตรา
สร้างศิษย์มานับพันถึงวันนี้
ภูมิใจที่ได้ทำนำคุณค่า
ฝึกศิษย์เก่งใฝ่ดีมีสัจจา
เรียนจบมาองอาจชาติมั่นคง
วันเกษียณปลื้มใจในความสุข
ครูดับทุกข์สร้างไทยให้สูงส่ง
ประเทศไทยก้าวหน้างามดำรง
น้อมใจส่งกราบครูทุกผู้นาม ฯ
- เขียนลงวารสารประชาสัมพันธ์สพป.อด.2ฉบับเกษียณครับ
ขอบคุณครับ