ปรับไม่ทันกับความต่าง (17 สิงหาคม 2559)

วันที่ 62

ปรับไม่ทันกับความต่าง

ว่าด้วยเรื่องของการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้ซึ่งมีสอน 2 วิชาและ 2 ระดับชั้นที่ต่างกัน ในรายวิชาวิทยาศาสตร์ชั้น ป.4 และสังคมศึกษา ป.1 โดยวิชาแรกนั้นการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนก็ดำเนินไปอย่างปกติแต่ก็มีข้อผิดพลาดที่พบในระหว่างการจัดกิจกรรมสำหรับห้อง ป.4/1 ที่ขณะสอนและทำกิจกรรมอยู่นั้นมีนักเรียนจำนวนหนึ่งที่นั่งเล่นและคุยกันเสียงดังรบกวนเพื่อนๆเป็นอย่างมาก จนเกิดการอบรมเกี่ยวกับมารยาทในการเรียนกันยกใหญ่สำหรับห้องนี้จะว่าแปลกหรือว่าปกติดีที่บางครั้งที่ครูวิมลนั่งอยู่ในห้องด้วยจะตั้งใจเรียนมากให้ความร่วมมือในการเรียนเป็นอย่างดี แต่พอวันที่ไม่มีครูนั่งอยู่ในห้องด้วยนักเรียนจะแสดงอิทธิฤทธิ์ของตนเองออกมาจนที่ต้องพูดประมาณว่า “ขอให้นักเรียนตั้งใจเรียน เพราะเราจะมีเวลาเรียนด้วยกันน้อย เทอมหน้าครูต้องย้ายไปสอนโรงเรียนใหม่แล้ว”พูดก็แล้วขอร้องดีๆก็แล้ว ทำแบบนี้มาแทบจะทุกครั้ง จนวันนี้ทนไม่ไหวเลยสั่งให้นักเรียนคนที่ไม่ตั้งใจเรียนให้ออกไปนั่งสงบข้างนอกห้อง ซึ่งวิธีนี้ก็ได้มาจากครูพี่เลี้ยงอีกทีที่ท่านได้แนะนำวิธีจัดการกับนักเรียนที่ไม่ตั้งใจเรียน พอถึงตอนที่เราเชิญให้ออกไปก็ไม่ยอมออกไปจนที่ตัวเราเองรู้สึกเหนื่อยกับการบ่นกับเด็กที่ไม่สนใจและหันมาอธิบายต่อกับนักเรียนที่ตั้งใจเรียนให้มากที่สุดก็พอแล้วสุดท้ายเด็กนักเรียนกลุ่มนั้นก็เงียบและหันมาตั้งใจฟังและร่วมตอบคำถาม ทำกิจกรรมการสอนจนหมดชั่วโมงเรียนพอชั่วโมงถัดไปเป็นการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนของชั้น ป.4/2 เหมือนห้องนี้จะรู้ตัวจากคำเตือนของห้อง ป.4/1 เลยตั้งใจเรียนและตอบคำถาม ร่วมทำกิจกรรมอย่างสนุกสนาน และในชั่วโมงบ่ายนี้คิวการสอนเต็มทั้งบ่าย ปรับตัวเองแทบไม่ทันที่ต้องวิ่งจากตึกอนุบาลมาสอนตึกอีกฝั่งหนึ่งและในวิชาที่ต่างกันและวัยของนักเรียนก็ต่างกันแต่สิ่งที่เหมือนกัน คือ นักเรียนชั้น ป.1 ทั้ง 2 ห้องจะคุยและเล่นกันในเวลาที่เรียน บางคนก็นั่งหลับขณะที่เพื่อนๆทำกิจกรรม อาจเป็นเพราะวัยของนักเรียนก็ว่าได้ อารมณ์เมื่อเช้ากับห้อง ป.4/1 กับสถานการณ์ในตอนบ่ายคนละขั้ว ต้องในวิชาที่ต้องสอน

สถานที่ไม่เป็นอุปสรรคต่อการทำการบ้านครับครู ชื่นใจที่เด็กๆกลุ่มนี้ยังให้ความสำคัญกับการเรียน จะเป็นกลุ่มนักเรียนหน้าเดิมๆที่ส่งงานครบในวิชาวิทยาศาสตร์ เพื่อนคนอื่นไปเล่นกลางสนามแต่เด็กกลุ่มนี้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อย่างมาก เทอมหน้าคงคิดถึงแก็งค์นี้ที่สุดเลย ทุกครั้งที่สอนปนบ่นไปด้วยเด็กๆก็จะมาบอกว่า ไม่ชอบเวลาที่ครูทำหน้าบึ่งแต่จะชอบเวลาที่ครูยิ้มมากกว่า...

ไม่รู้ว่าที่ทำไปมันถูกหรือผิด แต่สิ่งที่รู้ก็ คือ หวังดีที่อยากให้นักเรียนตั้งใจเรียนในแต่ละวิชาและอยากให้นักเรียนมีวินัยต่อตนเอง ให้เกียรติต่อครูผู้สอนและเพื่อนร่วมชั้นเรียน เพราะเรามาอยู่ร่วมกับสังคมคนหมู่มากต้องเคารพและปฏิบัติตามสถานการณ์ที่กำลังปฏิบัติอยู่ เราเป็นครูจะนิ่งเฉยกับพฤติกรรมของนักเรียนไม่ได้ ต้องสอนทั้งในวิชาความรู้และวิชาชีวิตให้กับนักเรียน

17 สิงหาคม 2559