ก้าวที่สามสิบหก...ไร้เดียงสา ( 5 กรกฎาคม 2559 )

สวัสดีวันอังคาร

วันนี้ก็ทำหน้าที่ในการสอนและดูแลลิงน้อยแสนซน ป .1 เช่น ว่าไปแล้ววันเวลาก็ผ่านไปแล้วเหมือนกันนะ เราอยู่กับเด็ก ๆ แบบนี้มาเกือบสองเดือนละนะความรู้สึกนะตอนนี้กับวันแรกที่มามันต่างกันแล้ว ตอนนี้รู้สึกผูกพันกับเด็ก ๆ ไปเสียแล้วถึงแม้ว่าเด็กน้อยเหล่านี้จะดื้อจะซนไปบ้างก็ตามแต่ก็เป็นการดื้อการซนไปตามความเป็นเด็ก เป็นความไร้เดียงสาของเด็กแต่ถ้าร้ายเดียงสานี้ก็ไม่ค่อยจะไหว รู้สึกผูกพันกับเด็กไปเสียแล้ว ถึงแม้บางวันเด็กจะทำให้เราปวดหัวทำให้เราเหนื่อยจนแทบจะหมดแรง แต่เชื่อไหมว่าความไร้เดียงสาของเด็กทำให้เรายิ้มหรือหัวเราะขึ้นมาทั้ง ๆ ที่เรายังปวดหัวอยู่ หรือทั้ง ๆ เรายังเหนื่อยอยู่ นี้แหละเป็นความไร้เดียงสาของเด็ก

ไม่เคยคิดว่าตนจะสามารถสอนเด็ก ป . 1 ได้ แต่พอได้มาสัมผัสจริง ๆ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด บางทีมันกลับทำให้เรารู้สึกว่าดีแล้วด้วยซ้ำที่ทำให้เราได้มาอยู่ตรงจุดนี้…