บรรยากาศที่เฝ้ารอคอย (28 มิถุนายน 2559)

สวัสดีวันอังคาร

เช้านี้นักเรียนที่น่ารักของเราก็ได้ช่วยกันทำเวรอย่างขยันขันแข็ง

เห็นเด็กๆตัวเล็กๆแบบนี้จับไม้กวาดอันใหญ่ได้สบายแถมยังกวาดได้สะอาดอีกด้วย

ในเวลาพักเที่ยง เมื่อเราทานข้าวเสร็จแล้วมีเวลาเหลือก่อนที่จะมีการเข้าคาบเรียนในช่วงบ่าย ก็ได้มาแวะดูกิจกรรมในยามพักกลางวันว่านักเรียนส่วนใหญ่เขาทำอะไรกัน

ปรากฎว่า...

เป็นการเล่นกระโดดหนังยาง นั่นเอง ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเด็กผู้หญิงจะชอบการเล่นแบบนี้

เห็นนักเรียนเล่นแบบนี้แล้วก็อดนึกถึงสมัยที่เรายังเป็นเด็ก เพราะเราก็เคยผ่านการเล่นแบบนี้มาแล้ว แอบคิดในใจว่า ครูนี่แหละเซียนกระโดดหนังยางเลยแหละ 555

และแล้วการเรียนในภาคบ่ายก็มาถึง ในวันนี้เราได้สอนวิทยาศาสตร์ในเรื่องของ การตอบสนองของพืช

ซึ่งได้มีการวางแผนว่าจะนำนักเรียนออกมาเรียนนอกห้องเรียน เรียนที่ศาลารวมใจ เพราะที่นั่นมีต้นไมยราบเพื่อให้นักเรียนทำการทดลองอยู่มาก

ก่อนที่จะมีการออกมาเรียนนอกห้องเรียนเราก็จะต้องจัดกลุ่มให้กับนักเรียนก่อนเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยนั่นเอง

จากนั้นพอออกมาเป็นกลุ่มแล้วก็ให้นักเรียนนั่งกันเป็นกลุ่มเรียงแถวด้วย

เริ่มจากขั้นนำ เราก็นำต้นพืชที่มีการตอบสนองต่อสิ่งต่างๆมาให้นักเรียนได้ดู แล้วช่วยกันตอบ ว่ามันคือต้นอะไร แล้วมันทำอะไรได้บ้าง

นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ค่อยได้เห็นบรรยากาศทางการเรียนที่เป็นการเรียนแบบ Active แบบนี้ เด็กๆให้ความสนใจ ร่วมแสดงความคิดเห็นอยู่ตลอด

เป็นการเรียนที่ฉันคาดหวังและอยากจะเจอแบบนี้มากที่สุด และวันนี้ฉันก็ทำได้!

การเรียนการสอนในวันนี้ถือว่าประสบความสำเร็จ

มีการตั้งคำถาม ยิงคำถามให้นักเรียนได้คิดอยู่ตลอด และยังได้เรียนรู้จากการลงมือทำอีก

เมื่อเราทำการทดลองเสร็จแล้วก็มาระดมความคิดเห็นตอบลงไปในตารางกัน

วันนี้ฉันรู้สึกมีกำลังใจในการสอนมากขึ้น และอยากเห็นบรรยากาศแบบนี้ไปอีกหลายๆชั่วโมงเลย

สรุปกิจกรรมวันนี้ที่ให้ทำเป็นกลุ่ม ก็จะต้องมีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งที่เป็นฝ่ายชนะ

แต่การที่จะได้มาซึ่งการเป็นกลุ่มที่ชนะก็คือ การตั้งใจเรียน ความสามัคคีกันภายในกลุ่ม การแสดงความคิดเห็น ไม่เล่นกันระหว่างเรียน ฯ

มีการเสริมแรงโดยการแจกของรางวัลเล็กๆน้อยๆให้กับกลุ่มที่ชนะด้วยค่ะ

เป็นอันเสร็จสิ้นการสอนในวันนี้ค่ะ

ถามว่าเหนื่อยไหม เหนื่อยมาก แต่มีความสุขที่ได้เห็นบรรยากาศแบบนี้ค่ะ

ก่อนกลับบ้านเราก็มาเป็นครูประจำชั้นห้อง ป.3 ในการคุมการทำเวร และการท่องสูตรคูณก่อนกลับบ้าน