ชะตาชีวิต

ผิดหวังได้แต่อย่านาน เก็บไว้เป็นประสบการณ์ก็พอแล้ว

   ในชีวิตบางครั้งชั่งน่าขำ
ชะตากรรมเล่นตลกระหกแหน
พอคราวทุกข์หลากทุกข์เข้าเต็มแดน
ใจหนักแน่นกลับแอ่นคลอนแคลนลง

    ยามคราวดีก็มีแต่สิ่งปอง
ชะตาต้องดั่งใจในประสงค์
เหมือนมีใครเสกสรรปั้นตามตรง
จิตจำนงค์ฤดีที่เฝ้าคอย


    เธอเหนื่อยใจบ้างไหมเป็นเช่นนี้
ชะตาที่ไม่มั่นอันหวั่นคล้อย
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายนักดั่งหลักลอย
ใจน้อยน้อยตามต้อยไม่ถ้อยทัน

    ฉันอยากรู้เหมือนกันใครสรรสร้าง
ชะตากรรมนำวางกำหนดนั้น
ชั่งลำเอียงเลี้ยงดูไม่เท่ากัน
คงผูกพันเลือกไว้ให้บางคน


    ท่านนึกสนุกอะไรจึงใคร่จัด
กำหนดคัดชะตาให้ชาวชน
ทำเพื่อประโยชน์อะไรในเหตุผล
ชะตาคนแต่คนไม่เท่ากัน

    ชีวิตคนยากยิ่งสิ่งเข้าใจ
แม้ดับวายสูญสิ้นไร้ชิ้นขันธ์
หลังความตายเป็นไปอย่างไรกัน
จะผกผันชีวิตหรือปิดสลาย