ขึ้นรถเมล์ชอบสังเกตสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวทำให้ได้ข้อคิดและสติเตือนใจอย่างเช่นวันนี้ มีคุณป้าท่านหนึ่งอายุน่าจะมากกว่า 60 ปีหน่อยๆขึ้นมาบนรถยื่นเงินให้กระเป๋ารถเมล์หญิง(อายุน่าจะประมาณ 45 ปี)ได้ยินเสียงกระเป๋าพูดว่า “ยังไม่เก้าโมงครึ่งเลยต้องจ่ายเต็ม” เดาว่าคุณป้าคงจะจ่ายค่ารถครึ่งหนึ่งตามสิทธิ์แต่กระเป๋าไม่ยอม คุณป้ามองหน้าแบบไม่พอใจสังเกตว่าปากคุณป้าบ่นขมุบขมิบและทำท่าจะเปิดกระเป๋าตังค์ ดิฉันคิดว่าคุณป้าคงจะหยิบเงินจ่ายค่ารถเพิ่มแต่ตรงกันข้ามคุณป้าลุกขึ้นยืนจะเดินลงจากรถ กระเป๋าสนองตอบบอกให้คนขับจอดรถ แล้วคุณป้าก็เดินลงจากรถไปอย่างไม่พอใจ จากภาพที่เห็นทำให้นึกถึงตัวมานะ(ความสำคัญตน)กับ ตัวอัตตา(ความมีตัวตน) คุณป้ามีอัตตา(ฉันเป็นผู้สูงอายุฉันใช้สิทธิ์ได้) กระเป๋ามีมานะ(ฉันทำตามหน้าที่ตามคำสั่งฉันไม่ผิด) กลับมาดูความคิดตัวเอง หากกระเป๋ามองว่าหญิงชราผู้นี้เปรียบเสมือนเป็นญาติหรือเป็นตัวเองยามแก่ ก็อาจจะอะลุ้มอล่วยคิดเสียว่าอุตส่าห์ยอมเหนื่อยมาขึ้นรถเมล์แกจ่ายครึ่งหนึ่งก็ยังดีกว่าไม่ได้จ่ายเลย ถ้าคุณป้าใจเย็นลงอีกนิดและยอมรับว่า “ป้าไม่รู้ว่าเขามีกำหนดระยะเวลา ขอโทษทีและยื่นเงินให้” คุณป้าก็ได้นั่งรถต่อโดยไม่ต้องเสียเวลาไปยืนรอรถเมล์คันใหม่ มองดูผู้สูงวัยแล้วทีนี้มามองดูเด็กๆกันบ้าง สาวน้อย 2 คน (คนหนึ่งเป็นอาหมวยน้อย อีกคนเป็นสาวแขก)อายุ 3 ย่าง4 ขวบปี้นี้เท่ากัน มารับยาARV ดิฉันมองว่าคู่นี้จะต้องมาเจอกันอีกนานแสนนานจึงคิดผูกสมานสามัคคีให้เด็กน้อย 2 คนนี้ ได้รู้จักกัน จึงเรียกทั้งคู่มาแล้วบอกว่า
“มารู้จักกันหน่อย บอกเพื่อนซิหนูชื่ออะไร” ทั้งคู่หุบปากอย่างกับกลัวว่ามันจะเผยอพูดออกมา
“จับมือเชคแฮนด์กันหน่อย” ทั้งคู่รีบเอามือไขว้หวัง ไม่ยอมให้ความร่วมมือเอาเสียเลย
ดิฉันมองเด็กน้อยทั้งสองคน เอจะทำยังไงดี อ้อนึกออกแล้ว
“วันนี้ป้าหน่อยจะสอนร้องเพลง ใครชอบร้องเพลงบ้าง” รีบยกมือขึ้นพร้อมกันทั้งสองคน
“เอาล่ะเพลงที่ป้าหน่อยจะร้องให้ฟังหนูต้องทำท่าประกอบด้วย เริ่มเลยน่ะ” ดิฉันร้องเพลงที่เคยเรียนสมัยป.1 ซึ่งประทับใจมากไม่เคยล้าสมัยและไม่เคยตกยุค
เนื้อเพลงมีอยู่ว่า “สวัสดีเธอจ๋า ขอสัญญาเป็นเพื่อนกับเธอ ฉันใฝ่ฝันมานานนะเออ อยากพบเธอขอสวัสดี”
ระหว่างร้องและทำท่าประกอบเพลงเด็กมีใบหน้ายิ้มแย้ม หัวเราะ สนุกสนานและหลังจากร้องจบก็ยอมจับมือถ่ายรูปด้วยกัน นอกจากความน่ารักของเด็กๆที่ทำให้เรารู้สึกแช่มชื่นหัวใจแล้ว ยังได้แง่คิดว่าการยอมทำตัวเป็นเด็กบ้างในบางเรื่อง(ลดอัตตา ลดความมีตัวตน ไม่ยึดติดรูปแบบ ติดพิธีรีตอง )ก็ดีนะ