จุดยุทธภูมิ : จากความว่าง สู่ ความเป็นเช่นนั้นเอง (หนอ)
วันนี้ วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน 2559 เป็นวันพระ
ช่วงนี้มีความก้าวหน้าทางธรรมอีกนิดหน่อย จึงขอเขียนบันทึกประสบการณ์ไว้ดังต่อไปนี้
ในการนั่งสมาธินั้น
พระอาจารย์หลวงพ่อ ท่านเมตตาสอนประมาณว่า
หลังจากกล่าวคำอธิษฐานจิตก่อนการนั่งสมาธิเรียยร้อยแล้ว
พนมมือขึ้นเหนือหว่างคิ้ว กล่าวในใจว่า สาธุ
ลดมือขวาทับมือซ้ายวางไว้หน้าตัด หลับตาลง
นึกที่ฐานของจิต บริกรรม “พุท-โธ” ที่ฐานของจิต
ในนาทีแรก ๆ ให้ถามใจตนเองว่า “ใคร คือ ผู้รู้ ?”
ถามเสร็จก็ปล่อยวางไปเลย ไม่ต้องไปกังวลกับคำถาม ดำเนินการบริกรรมพุทโธไปเรื่อย ๆ
การบริกรรมพุทโธ เป็นการกรองอารมณ์ จนเหลืออารมณ์เดียวคือ อารมณ์พุทโธ
จิตก็จะปล่อยคำบริกรรม สงบ รวมลงเป็นสมาธิ เหลือแต่ “ตัวรู้”
ตามทฤษฏีนั้น ผมพอทราบว่า
การถามว่า “ใคร คือ ผู้รู้ ?” นั้น เป็นแนวทางไปสู่จุดพลังอำนาจ
แต่ในทางปฏิบัติ ผมยังไม่ทราบว่า เป็นอย่างไร ?
ตอนนี้พอทราบบ้างแล้ว ไม่รู้เข้าใจถูกหรือผิด จึงเขียนเป็นบันทึกไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ดังนี้ ครับ
ตอนที่จิตสงบรวมลงเป็นสมาธิแล้วนั้น
ขันธ์ ๕ ก็ย่อลง สู่จิต “ผู้รู้”
แม้เราจะเห็น “ผู้รุ้” แต่ถ้าเรายังจับผู้รู้ไม่ได้
เราก็จะ … อยู่ หนอ
(แม้ผมจะบอกว่า นั่นคือ ผู้รู้ หรือ
ผู้รู้เป็นใคร ตราบใดที่ท่านยังจับมันไม่ได้ด้วยตัวท่านเอง
ก็ยากนัก ที่จะมีกุญแจไขเข้าสู่จุดยุทธภมิได้ หนอ)
และเมื่อเราจับผู้รู้ได้แล้ว
เราจะรู้ว่า ใคร คือ ผู้รู้ ?
และเริ่มเห็นบางอย่างที่ตนเคย … มาตลอด หนอ
เมื่อรู้จริง ๆ ว่า ใคร เป็น ผู้รู้ แล้วเราก็จะเริ่มฝึก “วาง” ผู้รู้
แต่ … จึงต้องเข้าสู่จุดยุทธภูมิ
เมื่อเอาชนะที่จุดยุทธภูมิได้แล้ว จุดพลังอำนาจคงอยู่ไม่ไกล หนอ
ความเห็น (4)
สาธุ สาธุ ครับ
สาธุ สาธุ ครับ