ก้าวที่สิบห้า...พาไปทำบุญ ใส่ขันดอก ( 6 มิถุนายน 2559 )

<p “=”“>สวัสดีวันจันทร์…สัปดาห์ที่สี่แล้วนะ </p>

ว่าไปแล้ววันเวลาก็เดินผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ เผลอแป๊บเดียวสัปดาห์ที่สี่แล้ว สามสัปดาห์ที่ผ่านมามันไม่ธรรมดาเลยให้อะไรหลายอย่าง ให้ประสบการณ์ ให้ข้อคิด ให้ความรู้สึกดี ๆ ให้ความรู้สึกหม่น ๆ บ้างเป็นธรรมดา ไม่มีอะไรดีเสียทุกอย่าง และไม่มีอะไรร้ายไปเสียทุกอย่าง อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน แล้วมันจะเป็นวันที่ให้ประสบการณ์

<p “=”“>วันนี้จะได้พาลิงน้อยทั้งหลายไปทำบุญ นั้นคืองานใส่ขันดอกงานบุญประจำปีของจังหวัดเชียงใหม่ งานนี้คงวุ่นวายน่าดูและคงเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์กับการพาเด็กออกนอกสถานที่ แล้วเราจะมีวิธีการจัดการกับเด็กน้อยเหล่านี้ได้อย่างไร การควบคุมเด็กน้อย ป.1 มันเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาจริง แค่เริ่มต้นก็วุ่นซะแล้วเพียงแค่คุมขึ้นรถก็วุ่นวายแล้ว เป็นรถคันที่ส่งเสียงดังตลอดเวลา อีกคนจะนั่ง อีกคนจะยืน อีกคนจะเอาน่ายื่นออกนอกรถ แต่ละคนต้องคอยห้ามคอยเตือนตลอดทาง ดีที่ระยะทางไม่ไกล พอไปถึงวัดเท่านั้นแหละฝูงลิงน้อยก็จะเริ่มแตกกระจาย ทำได้เพียงแต่บอกว่าแล้วมาเจอกันตรงจุดนี้นะเด็ก ๆ แล้วฝูงลิงน้อยก็แตกกระจายวิ่งไปไหนกันบ้างก็ไม่รู้ ทำได้เพียงไปรอรับเด็กที่จุดนัดหมาย ด้วยสภาพอากาศที่ร้อนแดดแรง ลิงน้อยบ่นหิวน้ำกันใหญ่น้ำเพียงแก้วสองแก้ว ขวดสองขวดกินกันได้ทั้งห้อง เห็นแล้วก็แอบสงสารบ้างคนหิวน้ำแต่ไม่มีเงินวิ่งมาหาครูบอกผมหิวน้ำ แล้วคนเป็นครูจะทนได้ไหมก็ต้องควักเงินให้อย่างน้อยสิบบาทยี่สิบบาท ไปซื้อน้ำมาแบ่งกันกิน แต่สิ่งที่เห็นจากลิงน้อยเหล่านี้คือความมีน้ำใจเล็ก ๆ ของเด็กถึงจะมีน้ำเพียงขวดเดียว แก้วเดียว แต่เด็กน้อยก็จะแบ่งกันกิน นี่แหละหนาเด็กมีทั้งมุมแสนซน มุมน่าสงสาร และมุมน่ารัก….ลิงน้อย </p>