วันที่ 26 เปลี่ยนเด็กในสังกัด (21/06/2559)

สวัสดีเช้สวันอังคาร พอเปลี่ยนวันใหม่รู้สึกว่าใจมันจะตุ๊มๆต่อมๆยังไงไม่รู้ เพราะอะไรนะหรอ ใจเรารู้ดี 55 ก็อาจารย์นิเทศวิชาภาษาไทยยังไงล่ะ จะสุ่มมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ภาวนาแค่ขอให้มาตอนมีสื่อการสอนละกัน เพราะบางคาบก็ไม่มีสื่อ อาจจะโดนจำหนิก็เป็นได้ ถ้าเลือกได้ก็อยากจะให้มาวันนี้นะ สื่อเยอะและพร้อมมาก 555 รอลุ้นกันต่อไปจนกว่าจะถึงคาบสี่

คาบแรกก็มีสอนหมือนเดิม วิชาคณิตศาสตร์ วิชานี้ค่อยโล่งใจ สบายใจขึ้นมากเพราะรู้ละว่าอาจารย์จะมาวันไหน จะได้มีเวลาเตรียมตัวและเตรียมใจ ระหว่างนี้ก็สอนตามปกติ ไม่ต้องคอยลุ้นตลอดเหมือนภาษาไทย เนื้อหาในวันนี้สอนเรื่อง แผนภูมิรูปภาพ สอนสนุกมาเพราะเด็กตอบคำถามตลอด และมีการถามกลับมาด้วย บางคนไม่เข้าใจก็ถาม ก็ยังดีกว่าไปมั่วทำเอง สิ่งที่สำคัญที่สุดในการสอนก็คือ การอธิบายจนกว่าเด็กจะเข้าใจ และเราก็ทำได้ด้วย อธิบายเพิ่มแค่รอบเดียวเด็กก็เข้าใจ สามารถตอบคำถามได้ แค่นี้ก็ภูมิใจแล้ว เห็นแบบนี้ก็หายเหนื่อย นักเรียนบางคนจากคนที่ไม่เคยตอบคำถาม ไม่เคยแม้จะเงยมามองบนกระดาน เราทำให้เด็กคนนั้นเงยหน้ามาดูเราสอน และยกมือตอบคำถามเรา ถือว่าการสอนสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้น

และแล้วก็มาถึงคาบภาษาไทย หลังทานข้าวเสร็จก็รีบขึ้นมาเตรียมสอน กลัวอาจารย์นิเทศมา แต่สุดท้าย...ก็ยังไม่มา รู้สึกดีใจแต่ก็แอบเสียดายนิดๆ เพราะวันนี้มีสื่อ และเนื้อหาเด็กก็เข้าใจง่าย กลัวว่าถ้ามาคาบที่ให้นักเรียนอ่านบทเรียน และสื่อก็ไม่มีนี่สิจะแย่มาก แต่ก็เอาเหอะ รอดตัวไปอีกวัน คาบเรียนวันนี้ก็สอนสนุก สอนเรื่อง คำที่มีความหมายตรงกันข้าม เราจะให้นักเรียดูตัวอย่างคำ พอเสร็จแล้วเด็กกลับตอบมาว่า ผมขอยกตัวอย่างเพิ่มอีกได้มั้ย เรานี่แอบยิ้มในใจ เด็กๆก็พากันยกตัวอย่างคำ เกือบจะทุกคนในห้องเลยล่ะ แม้จะไม่มีในแผนการสอนและอาจจะเสียเวลาไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไร ขอให้เด็กได้พูด ได้แสดงความคิดดีกว่านั่งฟังเราเฉยๆ แค่นี้ก็ถือว่าคุ้มค่ากับสิ่งที่เสียไป

ตอนเย็นก็ช่วยครูสอนพิเศษต่อ เด็กในห้องนี้เลือกที่จะเรียนพิเศษกันอยะเหมือนกัน มีคนที่ไม่เรียนพิเศษแค่ 10 กว่านิดๆเอง ดูบรรยากาศในห้องเรียนสิ คึกคักเหมือนตอนเรียนปกติเลย คึกคักไม่พอนะ วุ่นวายอีกด้วย

เย็นนี้เปลี่ยนเด็กในสังกัด เพราะคนเดิมความประพฤติดีขึ้นเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะตามปกติ เปลี่ยนจากเด็กปกติมาเป็นเด็กพิเศษที่ต้องกินยาสามเวลาหลังอาหาร จะว่าไปนางก็น่ารักนะ แต่ตอนทำงานเองนางชอบพูดมาก เลยทำงานช้า พอมาทำงานกับเรานี่ปั่นวนไปค่ะ แทบจะไม่ได้คุยกับใครเลยนอกจากครู วันนี้นางทำงานพิเศษเสร็จด้วย เพราะปกติแค่ทำการบ้านนางก็จะไม่รอดละ เลยออกไปซื้อไก่ย่างมาให้เป็นของขวัญ แบ่งกันคนละคำสองคำละกันเนาะ นางชื่อว่า พู่กัน วันนี้คุณครูให้แต่งประโยคนางแต่ว่า ฉันสวยแต่เธอขี้เหร่ ทั้งๆที่นางก็เป็นผู้ชายพอเราถามก็หัวเราะเสียงดังใหญ่ นางก็รีบทำพอเราถามว่าจะไหนต่อ นางบอกจะไปเล่นหมากรุกต่อเพราะต้องรอพ่อมารับ นางเป็นนักกีฬาหมากรุกเชียวนะ แม้จะเป็นเด็กสมาธิสั้นแต่ก็มีความสามารถพิเศษไม่แพ้เด็กปกติเลยล่ะ นางทำไปด้วยบ่นไปด้วย น่าสงสารนาง

ได้เวลากลับบ้านแล้วเด็กๆ ครูขอกลับไปชาร์ตพลังงานต่อก่อนนะ พรุ่งนี้เราจะมาลุยกันต่อ^^