พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำคณะเภสัชศาสตร์
ในการนำเสนอตำนานเรื่องเล่าของมหาวิทยาลัยมหาสารคามนี้ ข้าพเจ้าขอนำเสนอเรื่อง “พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต” เนื่องจากข้าพเจ้าเป็นนิสิตคณะเภสัชศาสตร์ และพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเป็นสิ่งศักสิทธิ์ประจำคณะของข้าพเจ้า โดยเนื้อหาคร่าวๆมีดังต่อไปนี้
พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต ความหมายตามพระนามโดยรวมคือ “พระองค์ทรงเป็นพระพุทธเจ้าผู้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางโอสถรักษาโรค ผู้มีแสงรัศมีสีน้ำเงินบริสุทธิ์ประดุจแก้วไวฑูรย์” พระองค์ทรงประทับอยู่ ณ ศุทธิไวฑูรย์โลกธาตุ ด้านทิศตะวันออกของโลกนี้ เมื่อสมัยที่พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้า ทรงบรรลุถึงพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้วนั้นด้วยปณิธานพละครั้งอดีตที่เคยทรงประกาศไว้ยังให้พิจารณาในสรรพสัตว์ทั้งปวง ได้พบสรรพสัตว์ผู้เป็นทุกขเวทนาด้วยโรคาพาธชนิดต่าง ๆ ทั้งอาถรรพ์ คุณไสย และผู้มีอายุขัยสั้นมรณะก่อนเวลาอันสมควร จึงมีพุทธประสงค์จะกำจัดโรคาทุกข์เหล่านั้นให้สิ้น ในครั้งนั้นพระไภษัชยคุรุฯพุทธเจ้า ทรงเจริญสมาธินามว่า สรฺวสัตวทุกฺขภินฺทนา เมื่อทรงออกจากสมาธิแล้วบนพระอุษณีษะจึงบังเกิดเป็นรัศมีมหาศาล ในท่ามกลางแสงประภาสนั่นเอง ครั้งนั้นเมื่อแสดงมหาธารณีท่ามกลางรัศมีแล้ว มหาปฐพีก็สั่นสะเทือนบังเกิดเป็นมหารัศมีสว่างไสวไปทั่ว โรคาทุกข์ของบรรดาสรรพสัตว์ล้วนมลายสิ้นไป ได้บรรลุถึงความสุขเกษมศานติทั่วกัน ดูก่อนมัญชุศรี หากพบกุลบุตร กุลธิดาผู้มีโรครุมเร้า พึงมีจิตแน่วแน่กระทำต่อผู้นั้นดังนี้ ให้ผู้ป่วยนั้นชำระกายอินทรีย์ให้สะอาดและนำอาหารมาเสกด้วยธารณีนี้ ๑๐๘ จบ แล้วให้บริโภค โรคาภัยที่มีจักมลายสิ้นไม่มีเหลือ หากมีความประสงค์ปราถนาสิ่งใดแล้วให้ภาวนาธารณีมนต์นี้ ก็ย่อมสมมโนจินต์และ ปราศจากโรคา อายุสิริวัฒนา เมื่อวายชนม์จักไปอุบัติยังศุทธิไวฑูรย์พุทธเกษตรแห่งพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า เป็นผู้ไม่เสื่อมถอย(สู่เบื้องต่ำ)ตราบถึงพระโพธิญาณ
ด้วยเหตุฉะนี้แลมัญชุศรี หากกุลบุตรกุลธิดา ได้มีจิตศรัทธา ถวายสักการะต่อ พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้าประองค์นั้นด้วยความเป็นที่สุดของใจแล้วไซร้ ก็พึงสาธยายธารณีมนต์บทนี้อย่าได้ลืมเลือน
หากมีผู้รับปฏิบัติในธารณีมนตร์นี้ สามารถยังให้อกุศลกรรมทั้งปวงของสังสารวัฏ ที่มีในปัจจุบันชาตินี้และในอดีตชาติ มิอาจยังให้ตกสู่อบายภูมิ๓ไกลห่างจากความมรณะ ๙ ประการล่วงพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง
คาถาในการบูชามีดังนี้
นะโม ภะคะวะเต ไภษัชะยะ คุรุ ไวฑูระยะ ประภา ราชายะ ตะถาคะตายะ อะระหะเต สัมยักสัมพุทธายะ ตัทยะถา โอม ไภษัชะเย ไภษัชะเย ไภษัชะยะ สมุทคะเต สวาหา
เป็นความเชื่อที่ว่าเมื่อใดที่บุคคลใดกล่าวนามหรือสรรเสริญพระองค์ โรคภัยที่เกิดมีในสกุลกายจะมลายหายสิ้นทันที่กล่าว
โดยพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตทรงประดิษฐานอยู่บริเวณลานไม้โมก คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ขอขอบคุณข้อมูลประวัติพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต จากเพจ๙แห่งที่ศรัทธา๙แห่งนี้ที่มข เนื่องจากทางคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ได้อันเชิญพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตประดิษฐานที่คณะเช่นกัน และขอขอบคุณรูปภาพพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต จากเพจ Photopharm MSU เช่นกันค่ะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น