วันที่ยี่สิบ ผ่านพ้นอีกวัน (13 มิถุนายน 2559)

เริ่มต้นของสัปดาห์....

วันนี้เริ่มต้นด้วยการควบชั้นเรียนหน้าเสาธงเด็ก ๆ คุยกันมากเลย ต้องคอยเตือนอยู่ตลอดเวลา ไม่ฟังครูพูดหน้าเลย เลยจำเป็นที่ต้องเอากฏของห้องเรียนมาใช้ นั่นคือไม่พูดคุยกันและส่งเสียงดังในเวลาเรียน ถ้าใครโดนเตือนครบสามครั้งคัด 20 จบ เหมือนว่าวิธีนี้จะได้ผล "พายุ ต้นกล้า ครั้งที่หนึ่ง" "ปุ๊บปั๊บ อิคคิว ครั้งที่สอง ถ้าโดนเตือนเตือนอีกครั้งคัด 20 จบ" หลังจากนั้นเงียบกริบไม่เล่นเลย

วันนี้เป็นเเรกของการเเนะนำพรรคกรรมการนักเรียนทั้ง 2 เบอร์ที่จะมาทำหน้าที่เป็นสภาของนักเรียนในการดูเเลจัดการกิจกรรมต่าง ๆ ของนักเรียนร่วมกับครู การหาเสียงได้เริ่มต้นขึ้นเเล้ว ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันจริง ๆ

ต่อจากเข้าเเถวเสร็จอีกหน้าที่หนึ่งที่เพิ่มมา คือ Homeroom นักเรียนระหว่างที่รอครูพี่เลี้ยงมา เป็นอะไรที่ไม่ยากนะ แต่ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน เพราะต้องสรรหาเรื่องที่จะนำมาพูด บางทีก็คิดอยู่ตลอดเวลาเหมือนกันว่าจะพูดเรื่องอะไรต่อให้กับนักเรียนอีก เรียกได้ว่าของหมดคลังเลยก็ว่าได้ ตามมาด้วยการจัดการตรวจสมุดจดการบ้านและบัญชีธนาคารที่นักเรียนชั้น ป.2 ต้องนำมาฝากทุก ๆ วันจันทร์ ตามด้วยการตรวจงานวิชาวิทยาศาสตร์อีกค้างมาหลายวันละ กว่าจะเสร็จก็ใกล้ที่จะสอนอีกเเล้ว วางไว้ว่าจะมาแผนการสอนที่โรงเรียนแต่ก็ไม่ว่างสักที

สำหรับการเรียนวิทยาศาสตร์ในวันนี้อีก 2 คาบเหน็ดเหนื่อยเช่นเคย เริ่มต้นที่คาบที่ 3 ของห้อง ป. 2/2 ที่ซนมากจริง ๆ ไม่ค่อยฟังเลย ต้องใช้เสียงที่ดังมาก และยังมีเด็กพิเศษร่วมด้วยเเล้ว ไม่อยู่กับที่เลย ลุกทุก ๆ สามนาที วันนี้เลยจัดเนื้อหาไปเต็ม ๆ พร้อมกับการจัดการชั้นเรียนที่ยากแก่การควบคุม พลังงานนี่หมดสต็อกเลย มาเติมพลังด้วยมื้อกลางวันกับก๋วยเตี๋ยวหมูจัดไปเบา ๆ 2 ชาม เตรียมรับมืออีกห้อง มาที่ห้อง ป.2/1 บ้างคราวนี้เงียบเเละเริ่มที่จะฟังเราสอนมากขึ้น ครูโต้งก็ดีใจขึ้นมาหน่อยแม้ว่าจะมีเล่นไม่ฟังบ้าง แต่ก็ดีกว่าเจอกันในคาบเเรกเยอะเลย

มาต่อในตอนสุดท้ายกับการเเข่งขันคัดไทยในคาบกิจกรรมสร้างสรรค์ที่เกี่ยวกับวันครู โดยมีการเเข่งขันให้รางวัลและประกาศผลในวันไหว้ครูที่ใกล้จะถึงนี้ เด็ก ๆ ตั้งใจทำกันยกใหญ่เลย ต่างอยากที่จะได้รางวัลและประกาศนียบัตรกันเกือบทุคน และมาปิดท้ายด้วยการตรวจงานที่ยังค้างตั้งสองห้อง รู้สึกว่าเยอะมากจริง ๆ

ก่อนกลับบ้านนั้นก็มาลงชื่อเวลากลับก็ได้พบกับบุคคลสำคัญ คือ แม่เยี่ยมที่เป็นทั้งท่านผู้อำนวยการโรงเรียน อาจารย์นิเทศน์ของเราอีกก็ได้พูดคุยในเรื่องของการสอนต่าง ๆ นานา รูปแบบการสอน การมานิเทศน์ ฯลฯ อยู่นานพอควร รู้สึกเริ่มที่จะชินละเพราะเจอกับอาจารย์นิเทศน์ทุก ๆ วันที่มาโรงเรียนก็ท่านเป็น ผอ.นี่นา แต่ขึ้นอยู่กับว่าจะมานิเทศน์เมื่อไหร่นี่ซิ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเสียวสันหลัง ว่าวันใดจะขึ้นมานิเทศน์เรากันเเน่.

และวันนี้ก็ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวัน