วันนี้เป็นวันที่ฉันมีสอน 1 คาบเรียน คือ นักเรียนชั้น ป.4/1 วิชาภาษาไทย
ฉันเตรียมตัวสอนมาเป็นอย่างดี
วันนี้ฉันจะใช้เพลงในการนำเข้าสู่บทเรียน
ฉันคิดว่าเด็กๆจะต้องสนใจและตื่นเต้นกับการใช้เพลงในการนำเข้าสู่บทเรียน ^^
คาบที่ฉันสอนตรงกับคาบที่ 4 ซึ่งเป็นคาบเรียนหลังจากที่นักเรียนพักเที่ยง
วันนี้ครูพี่เลี้ยงก็มานั่งสังเกตการณ์การสอนของฉันด้วย
พอฉันเริ่มต้นนำเข้าสู่บทเรียน ฉันถึงได้รู้ว่าสิ่งที่ฉันเตรียมมา ฉันทำพลาดทั้งหมด...
... เพราะเพลงที่ฉันเตรียมมาเป็นเพลงภาษาพื้นเมืองเหนือ(ที่ฉันเข้าใจว่าเด็กจะฟังรู้เรื่อง) แต่นักเรียนส่วนใหญ่ไม่ค่อยเข้าใจเลย
...เพราะฉันเปิดเพลงจากโน้ตบุ๊ค ไม่เตรียมลำโพงมา ซึ่งห้องเรียนกว้างเกินกว่าที่เสียงโน้ตบุ๊คของฉันจะได้ยินทั่วถึง
... เพราะฉันมั่นใจในการเตรียมการสอนมากๆ จนลืมคำนึงถึงหลายสิ่งหลายอย่างไป
ในคาบเรียนวันนี้ นักเรียนจึงไม่สนใจเรียน
พอครูพี่เลี้ยงฉันปราม เด็กๆก็เงียบไปสัก 1 นาที แล้วก็เสียงดังขึ้นมาใหม่
เด็กๆไม่ฟังที่ฉันยืนสอนอยู่หน้าห้อง หรือสนใจจะทำกิจกรรมที่ฉันจัดขึ้นเลย
บางคนก็เล่นกัน บางคนก็จับกลุ่มคุยกัน บางคนก็กินขนมในชั้นเรียน บางคนก็ส่งเสียงดัง
ฉันรู้สึกโมโหนักเรียนที่ไม่สนใจการสอนที่ฉันตั้งใจเตรียมขึ้นมาเลย
ฉันรู้สึกโมโหตัวเองและได้แต่โทษตัวเองที่เตรียมการสอนไม่ได้เรื่องเลย
ฉันรู้สึกล้มเหลวและผิดหวังมากๆ...
ไม่ว่าจะทำยังไง เด็กก็ไม่สนใจเรียน เพราะฉันได้พลาดตั้งแต่เริ่มต้นซะแล้ว...
วันนี้ฉันจึงกลายร่างเป็นคุณครูใจร้าย กลายเป็นนางยักษ์ที่เด็กๆเกลียด
...ฉันเสียงดังใส่นักเรียน และทำโทษนักเรียนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
...ฉันยึดของเล่นของเด็กที่เอามาเล่นบนโต๊ะ
...ฉันยึดน้ำผลไม้ที่เด็กแอบกินในห้อง
...ฉันตั้งกฏเหล็กกับเด็กๆขึ้นมาในคาบนี้
"งานที่นักเรียนทำต้องเขียนใส่สมุดเท่านั้น ถ้าใส่กระดาษมา ครูจะไม่ตรวจ !!!!"
"นักเรียนต้องส่งงานในวันพุธตอนเช้า ถ้าส่งเลยเวลาครูจะไม่ตรวจ !!!!"
"นักเรียนต้องทำงานตามแบบฟอร์มที่ครูกำหนด ถ้าไม่ทำตามถ้าไม่ฟังครู ครูจะไม่ตรวจ !!!!"
( ตั้งแต่ได้มีโอกาสสังเกตการสอน ทดลองสอนและได้ฝึกสอนมา วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกได้ว่า ฉันเป็นคุณครูที่ใจร้ายที่สุดเท่าที่เคยผ่านมา )
มาคิดได้ตอนนี้ ฉันก็รู้สึกผิดกับเด็กๆมากเลย
...เพราะตัวฉันเองที่เตรียมการสอนมาไม่ดีพอ เด็กถึงไม่ตั้งใจเรียน
...เพราะกิจกรรมที่ฉันคิดขึ้นมาไม่น่าสนใจพอ เด็กๆถึงไม่ตั้งใจฟัง
...เพราะฉันเอง เพราะฉันทั้งหมด เด็กๆถึงไม่สนใจ
การสอนในวันนี้ ฉันยอมรับเลยว่า "ฉันรู้สึกล้มเหลวมากๆ..."
เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ฉันคิดหนักถึงการจะทำสอนแผนเดียวกันให้เด็ก ป.4/2 ในวันพรุ่งนี้
และทำให้ฉันเกิดคำถามขึ้นมาในใจมากมาย
"ฉันต้องปรับปรุงการสอนยังไงนะ ฉันจึงจะสามารถจัดการกับเด็กในชั้นเรียนได้ ?"
"ฉันต้องทำยังไง ให้การเรียนการสอนมันดีกว่าวันนี้ ?"
"ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไง ปรับการสอนยังไง จึงจะไม่ให้เหตุการณ์ในวันนี้เกิดขึ้นซ้ำอีก ?"
ฉันหาคำตอบจากคำถามเหล่านี้โดยการไปปรึกษาครูพี่เลี้ยง
ครูพี่เลี้ยงให้คำแนะนำฉันในเรื่อง เทคนิคการเก็บเด็ก (การจัดการกับเด็กในห้องเรียน) ที่หลากหลายวิธี
ซึ่งก็ทำให้ฉันคิดหาแนวทางการแก้ปัญหาออกขึ้นมาอย่างหนึ่ง :)
วันนี้พอกลับหอไป ฉันจะทำ "สมุดสะสมแต้มสำหรับนักเรียน"
ฉันจะใช้ตัวปั๊มการ์ตูนที่เด็กๆชอบมาใช้ให้เกิดประโยชน์
เมื่อกลับถึงหอ ฉันก็ไม่รอช้าที่จะทำสมุดสะสมแต้มขึ้นมา
รูปแบบเหมือนสมุดสะสมแสตมป์จากเซเว่น (มีการตกแต่งด้วยการ์ตูนริลัคคุมะด้วย ^^)
ฉันนั่งทำสมุดสะสมแต้มไป พร้อมกับความคาดหวังว่าจะช่วยให้การเรียนการสอนในวันพรุ่งนี้มันดีขึ้นกว่าเดิม
ฉันคิดได้แล้วว่า "การเสริมแรงในทางบวกคงทำให้นักเรียนรู้สึกประทับใจกว่าการเสริมแรงทางลบอย่างแน่นอน"
วันพรุ่งนี้ฉันจะจัดกิจกรรมการเรียนการสอนห้อง ป.4/2 ให้ดีกว่าวันนี้
และวันพุธที่จะถึงนี้ ฉันจะจัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้นักเรียน ป.4/1 ให้ดีขึ้นกว่าเดิม
นักเรียนที่รักทุกคน...ครูขอโทษจริงๆที่วันนี้ทำพลาดไป
"I realize my mistake now and I'm sorry, my students ."
Please forgive me ...
ไม่มีความเห็น