วันที่ 4 อย่าอยู่บนความกดดัน...เดี๋ยวฝันเราจะเลือนหาย (19 พฤษภาคม 2559)

วันที่ 4 ของการฝึกสอน เย้ !!! พรุ่งนี้เป็นวันหยุด....แต่ก็ยังรู้สึกว่าทุกอย่างยังไม่ลงตัว โดยเฉพาะแผนการสอน ยังจับจุดไม่ได้ว่าจะต้องทำยังไง...ทำแผน 2 วิชา ยิ่งทำให้เกิดความสับสน ครูพี่เลี้ยงไม่ได้เคร่งเรื่องแผนมากเหมือนที่คิดไว้แต่แรก แต่หนูก็อยากทำให้เป็นปกติ เราจะได้ไม่เหนื่อยทีหลัง และที่สำคัญเมื่ออาจารย์มานิเทศเราจะได้ไม่รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตนเอง ตอนอยู่ ปี 4 วาดฝันชีวิตฝึกสอนไว้สวยงามมาก...อยากเป็นครูที่สอนเก่ง มีกิจกรรมที่หลากหลาย แผนการสอนมีความสมบูรณ์ แต่ชีวิตจริงของการฝึกสอน ขอแค่เวลานอนวันละ 6 ชั่วโมง ขอแค่ให้ผ่านแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ไปได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก

สำหรับหนูการมาฝึกสอนในฐานะนักศึกษาโครงการ นักศึกษาทุน เป็นอะไรที่ทำให้เราต้องคิดให้รอบคอบไม่ได้บอกว่าต้องคิดมากนะ แค่คิดให้รอบคอบว่าจะปฏิบัติตัวยังไง.....การแต่งการ...คำพูด....การกระทำ ทุก ๆ อย่าง การมาที่นี่เราก็มาแปลกกว่าคนอื่น ตั้งแต่กระบวนการที่อาจารย์ในโครงการนัดผู้อำนวยการมาคุย นัดพบครูพี่เลี้ยง เป็นธรรมดาที่ครูในโรงเรียนจะคาดหวังในตัวเรา “อย่าอยู่บนความกดดัน...เดี๋ยวฝันเราจะเลือนหาย”

วันนี้เป็นวันแรกของการทำกิจกรรม นมัสการพระเจ้า รวมนักเรียนชั้น ป.4 – 6 เข้าหอประชุมบาร์บาร่า แมคคินลี่ย์ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ครั้งแรกกับการเข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้ และแน่นอนของการฝึกสอนที่นี่ นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

คาบแรกวันนี้กับวิทยาศาสตร์ ป.4/1 คือ..จะเรียกชื่อนักเรียน มองไปมองมา ไม่รู้จักสักคน แตกต่างจากการไปโรงเรียนทุกวันศุกร์ แตกต่างจากการไปทดลองสอนมาก เด็กที่นี่ไม่ค่อยเข้ามาคลุกคลีกับครูมากนัก แทบจะไม่เลยก็ว่าได้ คาบว่างก็เล่นกับเพื่อน ไปทานขนมที่โรงอาหาร บรรยากาศ ความรู้สึกแบบนี้อยากมีสมุนสัก 3 - 4 คน 55555 คงจะดีไม่น้อย แต่ข้อดี คือ เราจะมีช่องว่างกับนักเรียน นักเรียนให้ความเคารพ เรียบร้อยมาก ตั้งใจเรียน สอนสนุก ในแต่ละคาบที่สอน..ผ่านไปอย่างราบรื่นมากขึ้น ความกังวลเริ่มน้อยลง และที่สำคัญได้เห็นทักษะ เทคนิค คำพูดที่ครูพี่เลี้ยงใช้สอน เป็นแบบอย่างให้ตัวเราดีมาก

และในคาบที่ 2 กับคณิตศาสตร์ ป.4/2 ถึงกับตั้งตัวไม่ทัน กับประโยคที่ว่า “วันนี้ครูฟ้ามีกิจกรรมสนุก ๆ มาให้เล่น” นักเรียนยิ้มและดูดีใจกันมาก ส่วนตัวเราแตกต่างกับนักเรียนมาก “จะรอดมั๊ย ?” ว่าแล้วก็เริ่มสิค่ะ สื่อที่คิดว่าจะใช้สอนอาทิตย์หน้า ถูกนำมาเรียงรายหน้าห้อง

ขั้นที่ 1 ก็อธิบายกติกาให้นักเรียนฟัง โดยแต่ละกลุ่มจะเริ่มทำพร้อมกันไปทีละข้อ โดยการนำบัตรตัวเลขมาใส่ลงใน ค่าประจำหลัก

ขั้นที่ 2 โดยครูกำหนดคำอ่านจำนวนนับที่มากกว่า 100,000 ให้นักเรียน จากนั้นให้นักเรียนนำบัตรตัวเลขมาใส่ลงใน ค่าประจำหลัก

ขั้นที่ 3 บันทึกตัวเลขฮินดูอารบิกและตัวเลขไทยลงในใบบันทึกกิจกรรมการเรียนรู้

กระตุ้นด้วยคำชม และการให้คะแนนกลุ่มที่ทำเสร็จเร็ว เพราะตอนเป็นเด็กเราชอบสิ่งนี้ และคิดว่าเด็กทุกคนก็ชอบสิ่งนี้เหมือนกัน ยังดีที่ต้นทุนชีวิตเป็นคนเสียงดัง ก็เลยไม่ค่อยกลัวเรื่องการควบคุมชั้นเรียนมากนัก แต่กังวลเรื่ององค์ความรู้ที่เด็กจะได้มากกว่า

และต่อด้วยคาบ 4 คณิตศาสตร์ ป.4/4 คุณครุพี่เลี้ยงเป็นหัวหน้ากลุ่มสาระ ติดประชุม ก็เลยให้เรามาสอนแทน ครูมอบหมายให้นักเรียนทำงาน ส่วนเราก็เดินดู ควบคุมชั้นเรียน เด็กห้องนี้น่ารัก ปลื้มมากกกกก

ขอบคุณน้ำถุงจากแฝดน้อง (อินจัน)

อาหารกลางวันวันนี้เป็นน้ำเงี้ยว คิดถึงบ้าน...คิดถึงเพื่อนที่หอ เพราะตอนใช้ชีวิตเด็กหอใน ห้องเราจะรวมตัวกันทำน้ำเงี้ยวฉลองทุกเทศกาล โดยเฉพาะช่วงหลังสอบเสร็จ เป็นอะไรที่มีความสุขมาก จนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่พวกเราจะเกรงมากเวลาโพสต์ facebook มา comment ว่า “งั้นต่อไปคงต้องฉลองพระอาทิตย์ตกดิน” ว่าแล้วก็คิดถึง

แต่ทานวันนี้ไม่เห็นอร่อยเหมือนวันนั้นเลย (ได้ข่าวว่าหมด 55)

อีกหนึ่งภารกิจที่ยิ่งใหญ่ คือการทำแผนการสอนโครงงานวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 อาทิตย์หน้า จำนวน 4 คาบ ครูพี่เลี้ยงบอกว่า “ของ ป. 4 ยังไม่เคยทำ ให้หนูไปคิดมาจ้า” วันหยุดนี้ อย่าถามว่าจะไปเที่ยวไหน ทุ่มให้แผนอย่างเดียวจ้า “หนูจะทำได้มั๊ย ?”

ขอบคุณประสบการณ์ตลอด 1 สัปดาห์ มันอาจจะยังไม่มากพอ แต่สำหรับนักศึกษาฝึกสอนตัวเล็ก ๆ อย่างหนู มีค่ามากค่ะ เห็นกระบวนการที่แปลกใหม่ หวังว่าอาทิตย์ต่อไปหวังว่าจะดีกว่านี้ “ชีวิตลิขิตเอง”

[Ongkuleemarn]

การกระทำสิ่งใด คิดหน้าคิดหลังให้ดี
เขาจึงเรียกว่า เรามี "สติ" เป็นเครื่องกำกับใจอยู่ตลอดเวลา

คุณครูฟ้าคิดเช่นนั้นได้ดีแล้วครับ ;)...