ผ้าขี้ริ้วห่อทองมุมมองของการจัดการขยะ

ภาพนี้สมควรจะเกิดขึ้นเลใช่ไหม

ภาพที่บันทึกจากกองขยะเมื่อพานักเรียนไปศึกษา "ห้วยสิดีกองขยะบ้านฉัน"

เสื้อผ้าที่สวมใส่หมดคุณค่าอาจนำมาเป็นผ้าขี้ริ้ว และเมื่อมันเสื่อมหมดสภาพไปอีกครั้ง ด้วยการใช้ความรู้สึกตัดสินคุณภาพ จากเกณฑ์ที่แตกต่างกันไป อย่าด่วนตัดสิ้นใจโยนทิ้งไปในถังขยะ ให้เป็นภาระของเจ้าหน้าที่ และเป็นภาระในกองขยะ เพราะจะเป็นที่เพาะฟักของเหล่าเชื้อโรคทั้งหลายให้ได้เติบโตและแพร่พันธุ์สักวันก็จะย้อนกลับมายังตัวเราเอง ตัดสินใหม่ด้วยการนำมาพันที่โคนต้นไม้ในบ้านส่วนที่ติดกับผืนดินเพื่อให้ทำหน้าที่วาระสุดท้ายที่จะซึมซับน้ำหล่อเลี้ยงลำต้น ให้คงความอุดมสมบูรณ์ของพืชพรรณที่เป็นเจ้านายใหญ่ของชีวิตที่คอยผลิตออกซิเจนต่อลมหายใจของเราทุกวันนี้ซึ่งมีค่ามากกว่าทองที่ประดับกาย คิดดีทำดีแล้วมีสุข เมื่อเรารักธรรมชาติ แล้วธรรมชาติก็จะโอบอุ้มเรา

</span></strong>

คิดอย่างรู้ค่า นำมาซึ่งความสุข

ดั่งคำพ่อสอน ประหยัดเรียบง่ายได้ประโยชน์สูงสุด

บันทึก 11 พ.ค.59

</strong>

[คุณมะเดื่อ]

ยินดี และดีใจที่ได้อ่านบันทึก

ของครูหยินในโกทูโนอีก

ดีใจมาก ๆ จ้ะ

[ธิ]

เก็บเสื้อผ้าไม่เก่ามากให้คนอื่นต่อ

เก่ามากนำมาเป็นผ้าถูเรือน เช็ดบ้าน เช็ดเท้า

เก่าเกินเดี๋ยวไปใช้แบบครูหยินบ้างค่ะ

[ครูหยิน]

ขอบคุณค่ะหมอธิน่ารักเสมอเมื่อก่อนคุณครูหรือคุณหมอมักจะแพคส่งมาให้ครูหยินนำไปบริจาคซาไกจากเหนือบ้างอีสานบ้างแต่ตอนนี้เริ่มอาการเข่าเสื่อมหมจึงห้ามปีนเขาอีกจึงไม่มีโอกาสเหล่านี้แล้วต้องใช้เวลารักษาตัวสักพักพักกิจกรรมให้น้อยลงจงมีโอกาสได้นั่งเขียนอะไรมากมากลดภาระกิจภาคสนามลง