อภิชญา วรพันธ์ : ​3 ข้อ ถ้าธรรศจะตาย

ช่วงวันที่ 2 - 4 ธ.ค.56 เป็นวันที่โรงเรียนหยุด เนื่องจากวิกฤตการณ์ทางการเมือง ซึ่งแม่ก็พาธรรศ-ธรณ์ไปที่ทำงานกับแม่ทุกวัน เพราะลูกๆ มีรายงานจะต้องค้นคว้าและเขียนรายงานด้วยลายมือ (ห้ามพิมพ์)

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่แม่ไปปลุกธรรศ-ธรณ์เพื่อให้ไปอาบน้ำแต่งตัวนั้น ธรรศเล่าให้แม่ฟังว่า

ธรรศ - คุณแม่ครับ เมื่อคืนธรรศตื่นตอนดึก มันคัดจมูก เหมือนจะหายใจไม่ออก

แม่ - เหรอลูก แล้วธรรศทำยังไงคะ ไม่เห็นเรียกคุณแม่เลย

ธรรศ - ธรรศก็ลุกขึ้นนั่งแล้วก็หายใจแรงๆ มันก็ค่อยดีขึ้น ตอนแรกมันเหมือนคนจะตายเลยมั้งคุณแม่

แม่ - อืม งั้นสมมุติว่า ถ้าธรรศรู้ว่าตัวเองว่าใกล้จะตาย ธรรศอยากทำอะไร อยากไปไหน หรืออยากอะไรบ้างคะ ให้คิดสิ่งที่อยากทำได้ 3 ข้อ

ธรรศนิ่งไปสักครู่เดียวแล้วก็พูดว่า

ธรรศ - ธรรศคิดออกแล้วคุณแม่ คิดออก 3 ข้อเลย

แม่ - โอ้โห! คิดได้ครบเลยหรือลูก ธรรศอยากทำอะไรล่ะคะ

ธรรศ - ข้อที่ 1 ไปไหว้พ่อแม่ ข้อที่ 2 ไปไหว้พระ ข้อที่ 3 ไปไหว้คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยาย

แม่ - ไปไหว้อย่างเดียวเลยหรือลูก ไม่อยากไปเที่ยวไหนหรือคะ

ธรรศ - ครับไปไหว้อย่างเดียว เที่ยวพอแล้ว

แม่ - แล้วทำไมธรรศถึงอยากไปไหว้หลายคนล่ะค่ะ

ธรรศ - ก็ .. ทุกคนมีบุญคุณกับธรรศ

บทสนทนาสั้นๆ ครั้งนี้ และครั้งอื่นๆ ที่ผ่านมา ทำให้แม่รู้สึกว่า ธรรศน่าจะมีความพร้อม ไม่กลัวในเรื่องของความตาย ... ถ้าจะต้องตาย และมีความรู้สึกเป็นปกติกับเรื่อง “การตาย”

ซึ่งแม่ก็รู้สึกอีกเช่นกันว่า “เรา” น่าจะคอยสำรวจความรู้สึก อารมณ์ มุมมอง ในเรื่อง “ความตาย” กับลูก และตนเองอยู่เสมอ ว่าในแต่ละขณะ ในแต่ละช่วงที่มีเหตุการณ์ที่เกี่ยวเนื่องกับความตายมากระทบ ลูกรู้สึกอย่างไร ตนเองรู้สึกอย่างไร

12 ธ.ค.56