วันพุธที่ 2 มีนาคม 2559 ผู้เขียนอยู่ที่อำเภอสวี จังหวัดชุมพรมาจัดกิจกรรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสู่ประชาคมอาเซียน มาถึงตั้งแต่เมื่อวานเข้าพักที่บ้านอิงน้ำ อยู่ในอำเภอสวี ผู้เขียนเคยมาพักครั้งหนึ่งแล้วตอนอบรมครูสวี ตอนนี้ที่พักบ้านอิงน้ำพัฒนาไปมาก ห้องพักดีกว่าเดิม ที่สำคัญมีเรือสำหรับนั่งทานข้าวได้ด้วย
ตอนเช้าวันนี้ครูน้องกุ้ง(คุณครูศิรสุภางค์ชฎา ผุดเพชรแก้ว)มารับไปที่โรงเรียนบ้านห้วยทรายขาว อยู่ไม่ไกลจากอำเภอสวี มากนัก แต่ทึ่งมากเมื่อไปที่โรงเรียนมีแต่ผู้ปกครองพูดภาษาอีสาน ถามคุณครูได้ความว่าผู้ปกครองเหล่านี้ย้ายมาทำงานที่นี่ส่วนใหญ่ย้ายมาจากอุบลราชธานี และอีสานหลายจังหวัดมาก ทำให้ผู้ปกครองร้อยละ 80 เป็นชาวภาคอีสาน ท่าน ผอ.จิระ ชูกะสิเป็นผู้อำนวยการ วันนี้ท่านนายกอบต.นาสักมาเปิดงานเองเลย
นักเรียนแต่งชุดอาเซียนและพูดแนะนำเกี่ยวกับประเทศอาเซียนด้วย จริงๆแล้ววันนี้จะมีการอบรมผู้ปกครองแต่ผู้ปกครองมาเพียง 65 คนเลยทำกิจกรรมภาษาอังกฤษระหว่างผู้ปกครองและนักเรียนไปด้วยเลย กิจกรรมแรกเป็นกิจกรรมอาเซียนเป็นเรื่องชื่อประเทศ คำทักทาย และชื่อเมืองหลวงของอาเซียน
เมื่อรวมนักเรียนและผู้ปกครองแล้วมีจำนวนไม่ต่ำกว่า 100 คน กิจกรรมต่อมาเป็น bird in the nest แล้วให้ออกมาแนะนำตนเองเป็นภาษาอังกฤษ ปรากฏว่าผู้ปกครองเก่งกว่านักเรียน ผู้ปกครองที่นี่พูดภาษาอังกฤษได้ดีหลายคนมาก
นักเรียนและผู้ปกครองรำวยจีนด้วย ผู้ปกครองเป็นพี่เลี้ยงให้นักเรียนได้ดี เลนสนุกสนานและได้เรียนรู้ไปด้วยว่าถ้าให้ผู้ปกครองเข้าค่ายภาษาอังกฤษกับนักเรียนจะสนุกสนานมากๆๆ
มีกิจกรรมชื่อ baby ผู้ปกครองทำการยกลูกขึ้นบนหลังได้ไวมาก ผู้เขียนเองนั้นลุ้นๆว่ากลัวนักเรียนจะตก เลยให้คุณครูไปช่วยดูแล ผู้ปกครองฟังภาษาอังกฤษแล้วยกนักเรียนตามท่าที่ผู้เขียนสั่ง ภาพออกมาเป็นที่ขำๆกับผู้ชมและนักเรียนคนอื่นๆ
หลังจากนั้นเป็นกิจกรรม กระซิบภาษาอังกฤษให้ผู้ปกครองฟังและมากระซิบภาษาอังกฤษบอกนักเรียน เมื่อได้แล้วให้นักเรียนกระซิบบอกผู้ปกครองบ้าง ใช้ทั้งการพูดและการเขียน
มีกิจกรรมการวิ่งไปเขียนภาษาอังกฤษ กิจกรรมการขี้หลังเพื่อนไปเขียนภาษาอังกฤษและการยกเพื่อนไปเขียนภาษาอังกฤษด้วย ดูแววตาและท่าทางของนักเรียนแล้วสนุกสนานมากๆๆ
นักเรียนเล่นเกมเป่ายิงฉุบภาษาอังกฤษกับผู้ปกครอง และเล่นเกมghost กันเป็นที่สนุกสนาน แถมมีกิจกรรมแข่งกันไปเขียนภาาาอังกฤษเป้นทีมด้วย กิจกรรมที่แข่งได้ดีและผู้ปกครองช่วยนักเรียนได้มากคือการแข่งขันเขียนภาาาอังกฤษ ผู้ปกครองคนหนึ่งเขียนคำศัพท์ได้มากกว่า 70 กว่าคำ ผู้เขียนเลยให้นักเรียนจดคำศัพทืไปท่อง พรุ่งนี้มาท่องกับผู้เขียนคนละ 5 คำ วันนี้เห็นป้ายที่พัก พบว่าขำมาก ไม่ได้เป็นจริงใช่ไหม เพราะผู้เขียนลงไปเล่นน้ำหลายครั้งแล้ว ทำไมไม่เป็นแบบข้อความข้างบนเลย 5555 ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน...
ชื่นชอบการจัดกิจกรรมค่ะ
ดูเด็กๆมีความสุขมาก
ดีจังค่ะ ผู้ปกครองร่วมกิจกรรมกับลูกๆนักเรียน ชอบแบบนี้มากๆค่ะ
-สวัสดีครับอาจารย์
-เป็นความเชื่อคล้าย ๆ กันดังเช่นเมืองพรานกระต่าย
-บอกเอาไว้ว่า"ใครได้กินน้ำบ่อมะเฟืองจะได้เป็นเขย/สะไภ้พรานกระต่าย"
-สรุปงานนี้"ผมรอด"ไม่ได้กินน้ำบ่อมะเฟือง.แต่เล่นน้ำปิง...เลยได้เป็นเขยเชียงใหม่ 555
-แต่คงด้วยมีบุญร่วมพรานกระต่าย จึงได้ตั้งใจตั้งรกฝังรากที่เมืองพราน 55555
-อ้อ...ต่อไปจะมีความเชื่อเกิดขึ้นใหม่คือ"หากใครไม่ได้ไปเที่ยว Hi Hug House@หนองราง ถือว่ายังมาไม่ถึงอำเภอพรานกระต่าย"55555
-ฝันไปไกลเกินไหมนี่...อ้อ...แอบฝันกลางวันขอรับ...อิๆ
ตามอาจารย์มาอาบน้ำดำห้ว..! เอ๊ย..!ไม่ใช่ (ขออภัยในการกระเซ้าเย้าแหย่ครับอาจารย์)
ตามมาชื่นชมครับ
ดูจากภาพ เด็กๆมีความสุขในการเรียนรู้แบบนี้นะครับ
ที่ดียิ่งกว่าคือผู้ปกครองมีส่วนร่วมด้วยนี่ละครับ