รักพี่เสียดายน้อง

ปัญหามีไว้แก้ ไม่ใช่มีไว้กลุ้ม

วันนี้ต้องตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิตหลังจากที่ครุ่นคิดมาตั้งหลายวันก็ถึงเวลาที่ต้องเลือกเสียที เล่นเอาเดือดร้อนกันไปทุกหย่อมหญ้า ทั้งพ่อแม่ ครูโรงเรียนเก่าโรงเรียนใหม่ เพื่อนฝูง บางคนอาจเห็นว่ามันเป็นเรื่องกะจิดริด ไอ้ก็แค่เลือกโรงเรียนไปสังเกตการณ์จะคิดมากคิดมายอะไรหนักหนา มันก็ถูกของเค้า ไอ้เราก็เป็นคนที่คิดมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาให้ต้องตัดสินใจจะคิดอยู่หลายตระหลบเพื่อให้ได้ทางเลือกที่ดีที่สุด มีอยู่สองทางที่ให้เลือกเอา ทางหนึ่งเป็นทางลูกรังแต่เสริมสายใยรักคือโรงเรียนที่บ้านใจจริงอยากกลับบ้านมากๆ ถือว่าไปพักผ่อนทั้งกายและใจ ทั้งที่ความจริงก็ไม่ใช่จะมีเวลาให้พักอะไร แต่ได้อยู่กับพ่อแม่ อยู่ใกล้วงศ์ษาคณาญาติ เหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คืออยากให้พ่อแม่ได้เห็นบรรยากาศการศึกษาเล่าเรียนของเราบาง อยากให้เห็นชุดนักศึกษาที่เราใส่ ท่านจะได้ภูมิใจ แต่เหตุผลที่ไม่สนับสนุนก็คือเปลืองตังค์เสียค่าใช้จ่ายมากถึงแม้ท่านรับปากจะออกให้ก็ตามเถอะแล้วไปก็เหมือนเริ่มต้นใหม่หมดต้องไปอยู่โรงเรียนใหม่ที่เราไม่รู้จักใครแอจจะพูดกันง่ายหน่อยเพราะพูดภาษาเดียวกันกันแต่ก็ยังไม่รับรองว่าจะรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหน ต้องไปเก็บข้อมูลคนเดียวกินข้าวโรงอาหารคนเดียว แต่นี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญกับนกแต่อย่างไรเหตุที่ทำให้เลือกทางที่สองก็เพราะเพื่อเป็นการปูทางสำหรับการไปฝึกสอนแล้วก็ไปกับเพื่อนที่เป็นลูกศิษย์ของโรงเรียนนี้เราไปหวังพึงบารมี เราอาจจะไต้องเหนื่อยมากเท่าไรเพราะมีเพื่อนช่วยกันเก็บข้อมูลกันหลายคน แล้วเทอมนี้เราก็จำเป็นที่ต้องใช้ค่าใช้จ่ายมาก เพราะอยากได้โนตบุคแล้วไหนจะต้องไปเที่ยวเชียงใหม่ทั้งสองรอบด้วยคิดมาก็คุ้มที่ตัดสินใจไปแต่ใจจริงยังอยากกลับบ้านอยู่ดีถึงแม้จะมีเหตุผลที่ไม่สนับสนุนหลายอย่างก็ตาม นี่แหละที่เค้าบอกว่ารักพี่เสียดายน้องละ