เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนย่าบุษเรียนรู้จากนู๋ฟ้าคราม
ปัจจุบัน "ฟ้าคราม" อายุ ๔ ขวบ ๖ เดือน ใกล้ ๗ เดือนอีกแล้ว...
นู๋เป็นเด็กฉลาด ช่างรู้ ช่างจดจำสิ่งต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี
เรื่องราวบางเรื่องนู๋รู้เรื่องมากกว่าเด็ก ๆ ในรุ่นเดียวกัน...นู๋พยายามเล่า
เรื่องราวต่าง ๆ ได้เป็นฉาก ๆ แถมอธิบายได้เช่นเดียวกับคนโต ๆ เสียอีก
ย่าว่า "พัฒนาการในด้านความจำ" นู๋ไม่แพ้ใครในรุ่นเดียวกันก็ว่าได้
แม้แต่เรื่องการแสดงออกต่าง ๆ หากมีโอกาส นู๋สามารถทำได้เป็นอย่างดีทีเดียว
เก่งมากนะคร้าาา...๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙...เตรียมตัวไปเข้าเรียนได้แล้วนะคะ
"ฟ้าคราม"...มีครั้งหนึ่ง ย่าสงสัยรูปการ์ตูนด้านล่างนี้...ย่าถามนู๋ว่าเป็นใคร
เพราะเห็นนู๋ส่ง Line ให้ย่าเรื่อยเลย...นู๋บอกว่า...ชื่อ แอนนาและเอลซ่า...
คริ ๆ ๆ ร้ายจริง ๆ ย่าบุษยังไม่ทราบชื่อเลยคร่าาา "ฟ้าคราม"...สงสัยในอนาคต
ย่าคงต้องขอความรู้ เรียนรู้จากนู๋แล้วนะคร้าาา...เห็นไหมค่ะ? ว่า "ความรู้"
เรียนกันไม่มีวันหมด...ฉะนั้น ทุก ๆ คน ควรหัดทำตัวเป็นน้ำพร่องแก้วกันได้แล้วค่ะ...
และไม่ควรทำตัวให้เป็นน้ำล้นแก้ว...ต้องรู้กว่าคนอื่น ๆ ซึ่งไม่ควรทำตัวเป็นแบบนั้น
ทุก ๆ คน ควรเรียนรู้ร่วมกัน แบ่งปันความรู้ซึ่งกันและกัน...เป็นผู้ใหญ่ใช่จะรู้เรื่องเสียคนเดียว
เราอาจต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ จากเด็ก ๆ ก็ได้...เมื่อ ๒ - ๓ วันก่อน ได้รับความคิดจาก
อาจารย์ภัคร บอกแม่ว่า...ภัครสอนลูกศิษย์ในสมัยปัจจุบัน จะบอกลูกศิษย์ว่า...
เธออาจเรียนรู้จากครู และครูก็ขอเรียนรู้จากเธอ...นี่คือ การเรียนรู้ในสมัยปัจจุบันใช่ไหมคร้าา
อาจารย์ภัคร...และแม่ก็เห็นด้วยเช่นที่อาจารย์ภัครบอกแม่เช่นกัน...ปัจจุบันเป็นสังคม
ที่เราควรเรียนรู้ร่วมกัน ไม่มีใครเก่งกว่าใคร อยู่ด้วยกัน เข้าใจซึ่งกันและกัน...
เพราะการศึกษาปัจจุบันเป็นไปในลักษณะการเรียนรู้ร่วมกัน แบ่งปันไปจนตลอดชีวิตมนุษย์
และในโลกใบนี้ ก็มีอะไรให้มนุษย์เราได้เรียนรู้อีกมากมาย...บางคนตายแล้วก็ยังเรียนรู้ไม่หมดเลยคร่าา...
ผู้ใหญ่ก็ควรเรียนรู้จากเด็ก ๆ และเด็ก ๆ ก็ควรเรียนรู้จากผู้ใหญ่เช่นกัน...
ไม่มีใครเก่งกว่า แต่ผู้ใหญ่อาจได้เปรียบมากกว่า ตรงที่มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตมานานกว่า
และอาจใช้ประสบการณ์นั้น นำมาบอกกล่าวให้เด็ก ๆ ได้รับรู้ไว้บ้าง...ไม่มีคำที่ผู้ใหญ่สมัยก่อน
จะชอบพูดว่า..."อย่ามารู้ดีกว่า..." แล้วนะคร้าาา...คริ ๆ ๆ เพราะสังคมปัจจุบันเปลี่ยนแปลง
ไปมาก ๆ คร่าาา...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๕ มกราคม ๒๕๕๙
ความเห็น (1)
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ