ภาพใหม่ของการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัด (๒)
ในตอนที่แล้ว ผมยังบันทึกเรื่องนี้ได้ไม่ครบใจความ นักศึกษาของ มอ. ที่ผมได้คุยด้วยระหว่างวันที่ ๖-๘ พ.ย. ๔๙ บอกว่า เขาเลือกมาเรียนไกลบ้านหน่อย เพื่อจะได้ฝึกดูแลตนเอง ได้เรียนรู้ที่ใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ คือมองการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเป็นการเรียนรู้โลกกว้าง
ที่แปลกคือ เขตการศึกษาภูเก็ตมีเด็กที่บ้านอยู่ในภูเก็ตเพียง ๑๒% ที่ตรังก็มีเด็กตรังเรียนแค่ ๑๐% ที่สุราษฎร์ก็เช่นกัน
ที่เขตการศึกษาสุราษฎร์ นักศึกษาเป็นเด็กสงขลา ๒๕% นครฯ ๒๕%
เด็กนักศึกษาบอกว่า มาเรียนด้านการจัดการที่สุราษฎร์เพราะตรงความต้องการมากกว่า คือเมื่อจบแล้วจะไปทำธุรกิจเล็กๆ ที่บ้าน
ผมมองว่า ระบบบริหารการอุดมศึกษาของประเทศ ระบบประเมินคุณภาพการศึกษาของประเทศ น่าจะดำเนินการเพื่อให้มีสารสนเทศ (information) ที่ถูกต้อง และลึก สำหรับให้นักเรียน-ผู้ปกครอง ใช้ประกอบการตัดสินใจเลือกสถานศึกษา
เวลานี้สารสนเทศเรื่องคุณภาพการศึกษาระดับประเทศ กับระดับที่ชาวบ้านใช้ในการเลือกเรียน คล้ายๆ จะเป็นคนละชุด ไม่ค่อยเชื่อมโยงกัน
ชุดสารสนเทศเหล่านี้ ควรละเอียดลงไปในระดับ micro เพื่อประกอบการเลือกเข้าเรียน เวลานี้เด็ก-ครู-ผู้ปกครอง เขาใช้สารสนเทศที่ได้จากรุ่นพี่ที่ไปเรียนอยู่แล้ว
ผู้เข้าเรียนเขาฉลาด เขามีความต้องการที่จำเพาะ ระบบอุดมศึกษาควรเผยแพร่สารสนเทศที่จำเพาะเหล่านั้น เพื่อประโยชน์ในการเลือกสถานศึกษา สาขาวิชา สถานที่เรียน
วิจารณ์ พานิช
๑๐ พ.ย. ๔๙
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น