คงจะมีน้อยคนนักที่จะไม่มีสัตว์เลี้ยงอยู่ในบ้าน บางคนเลี้ยงแมวเหมียว บางคนเลี้ยงนกแก้ว บางคนเลี้ยงหนูแฮมเตอร์ แต่ฉันเลี้ยงสุนัข เลี้ยงถึง 3 ตัว มีสุนัขไทย 1 ตัว สุนัขพันธ์พุดเดิ้ล 2 คน เค้าทั้ง 3 ตัว เป็นสุนัขที่น่ารักน่าชัง สองตัวเล็กชื่อ โกโก้ กับ พริกป่น ไทยแท้ชื่อ
บือบื้อ อยู่บ้านเดียวกันเค้าก็ไม่ค่อยจะถูกกันซักเท่าไร เนื่องจากเจ้าโกโก้เป็นผู้ที่มาก่อน ตามด้วยเจ้าพริกป่น และผู้มาหลังสุดเจ้าบือบื้อ โกโก้ผู้มาก่อนจะทำตัวเหมือนมาเฟีย ข้าตัวเล็กแต่ข้าต้องเป็นใหญ่ที่สุดในบ้าน ยามที่คนในครอบครัวของฉันกลับบ้าน สามตัวจะวิ่งเข้ามาต้อนรับ กระโดดใส่ด้วยความดีใจ แต่เจ้าโกโก้จะทำเสียงขู่เจ้าบือบื้อไม่ให้เข้าใกล้เจ้านาย (ไม่อยากให้ใครรักตัวอื่น) บือบื้อทำเหมือนกลัว แต่ถ้าหมดความอดทนเมื่อไหร่ ข้าก็เอาเหมือนกัน แอบฝังเขี้ยวเจ้าโกโก้ (ปีละครั้ง) ก็น่าเห็นใจบือบื้อนะทนอด อดทนมานาน ส่วนเจ้าพริกป่น ตัวเล็กสุด ตัวนี้จะใช้เสียงเป็นอาวุธ จะทำอะไรก็ตามเค้าจะใช้เสียงเข้าว่า มีอยู่อย่างเดียวถ้าหิวน้ำ หิวข้าว จะคาบจานข้าว กับที่ใส่น้ำมาวางตรงหน้าผู้เป็นเจ้าของพร้อมกับเห่าบอก มันน่าตีหัวนัก ทำให้เจ้าของรู้สึกผิดที่ไม่ดูแลเจ้าให้ดี เล่าแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเล่าต่อ
ไม่มีความเห็น