ผมเขียนบันทึกเกือบทุกวัน เป็นบันทึกการเรียนรู้ชีวิต อยากให้หลายๆคนลองทำดู แล้วเราจะได้รู้จักชีวิตตัวเองมากขึ้น เข้าใจการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง..และเข้าใจความหมายของการมีชีวิต จากบันทึกที่เขียน..ในแต่ละวัน...
วันนี้..จัดตกแต่งต้นเงินไหล(มา) ที่ปลูกในกระถางวางไว้หน้าห้องเรียน เป็นไม้ประดับประจำโรงเรียน.. สังเกตพบว่า..อยู่ในที่ร่ม จะใบใหญ่ โตเร็ว ต้นเงินไหล มีรากออกมาจากก้านใบ คอยดูดซับอากาศไปเลี้ยงลำต้นและยึดเกาะวัตถุที่อยู่ใกล้ๆ
พอไม่มีอะไรให้ยึดเกาะ ลำต้นที่เป็นพุ่มใหญ่ขึ้น ก็จะโน้มเอียง ดูระเกะระกะ ไม่สวยงาม ผมจึงนำท่อพีวีซีพันด้วยตาข่าย ไปปักไว้กึ่งกลางกระถาง แล้วนำเชือกล้อมลำต้น พันไว้กับเสาข้างตาข่าย..คิดว่าไม่นานรากของต้นเงินไหลจะต้องเลื้อยพันรอบตาข่ายเป็นแน่แท้ จากนั้น..ต้นเงินไหลก็จะสูงใหญ่ ..ด้วยทรวดทรงที่สวยงาม..
ผมทำแบบนี้กับต้นเงินไหล..หลายต้น จนชำนาญ ได้เรียนรู้ในขณะที่ทำ”..ทุกเรื่องราวมีการเรียนรู้ ขอเพียงได้เรียนรู้ก็พอ..จะมีสาระหรือไม่มีก็ไม่จำเป็น..” ผมคิดแบบนี้จริงๆ
...ต้นไม้..ถ้าเราจัดให้เป็นระเบียบ มันก็จะเจริญงอกงามออกมาเป็นระเบียบ ถ้าเราไม่จัด...ปล่อยไป ต้นไม้ก็จะเติบโตแบบไม่เป็นแนว..ไม่สวยงาม..ไม่น่าชม ถึงแม้ตอนแรกๆที่เราจัด ต้นไม้อาจจะดูอึดอัด..และดูไม่สวยสักเท่าไหร่ในช่วงแรก...เหมือนไปฝืน หรือไปบังคับต้นไม้...ให้ได้อย่างใจเรา...
...การเลี้ยงลูกก็เหมือนกัน ถ้าเราเลี้ยงดูเขาด้วยระเบียบวินัย หมั่นอบรมสั่งสอนและให้เห็นแบบอย่างที่ดี.. ไม่ปล่อยปละละเลย ก็เชื่อว่า..เขาจะเจริญเติบโต..มีอนาคตที่สวยงาม..บางครั้ง..ลูกยังเป็นวัยรุ่น อาจไม่เข้าใจ ในการอบรมบ่มนิสัย ไม่เข้าใจว่าเราห่วงใย ..เขาจะดูอึดอัด เหมือนฝืนใจเขา ไม่ตามใจเขา..ในทุกเรื่อง...
“บางครั้ง..ผมก็คิดว่า..เลี้ยงลูก..ยากจัง..เขามีชีวิตจิตใจ..เป็นตัวของตัวเอง..จะพอใจอะไรเราไปทุกอย่างก็คงไม่ใช่..”
ครับ..ขึ้นต้นด้วยเงินไหล..กลับกลายมาเป็นเรื่อง..ลูก..แต่ก็พอเชื่อมโยงกันได้ เพราะผมต้องการบันทึกและเรียนรู้ทั้งสองอย่างไปพร้อมๆกัน..
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๔ มกราคม ๒๕๕๙