เรากำลังพูดกันว่า เราอยากให้เด็กเปลี่ยนเป็นผู้เรียนรู้ ตามแนวทางของการศึกษาในศตวรรษที่ 21 แล้วการเรียนรู้เป็นอย่างไร ผู้สอนหลายคนยังไม่เข้าใจผมมามองในถิ่นที่ทำงานของผม ผมเสียดายห้องนวัตกรรมการเรียนรู้ที่มีโต๊ะที่ถูกออกแบบให้เด็กจัดการนั่งเรียนรู้เป็นกลุ่ม เพื่อให้เด็กทำการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มาเรียงแถวหน้ากระดาน ผู้สอนยังถ่ายทอดความรู้แบบจากพูดอยู่หน้ากระดานคนเดียว แถมยังเรียนเป็นรายวิชาที่ไม่สามารถเชื่อมโยงกับการทำงานหรือชีวิตประจำวันได้จริงอีกด้วย หลายครั้งที่ผู้สอนมักบอกว่า "ถ้าเราเอาไปใช้ เราจะเห็นมันนะ" แต่ก็มีแค่"บางเรื่อง" ไม่ได้มีทุกเรื่องเสมอไปหากผู้สอนยังติดกรอบเดิมๆ ในรูปแบบ วิธีการถ่ายทอดความรู้ รวมไปถึงห้องเรียนอีกด้วย ผมได้ยินคำจาก ดร.ท่านหนึ่งแล้วสะอึก ว่า "เราจะเปลี่ยนไปทำไม เมื่อของเดิมมันดีอยู่แล้ว" ก็ได้แต่แปลกใจและส่งสัยว่า "ดี" ในที่นี้ คือดีของท่าน หรือดีของผู้เรียนกันหว่า แต่พอมองไปถึงต้นตอของความไม่อยากเปลี่ยนจริงๆ ก็จะเห็นว่าเกิดจากความกลัวในเรื่องของ "การประเมินผลงาน" เท่านั้นเอง
ส่วนตัวของผมนั้น ก็ยังไม่เข้าใจแต่ก็เริ่มสร้างความเข้าใจและเปลี่ยนตนเองไปในทิศทางที่ต่างจากการเป็นแค่ผู้สอน ส่วนจะเข้าใจแล้วร้อง "อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง" ได้เมื่อไหร่นั้น คงต้องทำไปตลอดชีวิต
ไม่มีความเห็น