วันของพ่อ
คิดถึงพ่อวันที่ไม่มีพ่อ
เคยถือถ่อนำทางกลางวิถี
เผชิญโชคโรคภัยในชีวี
เพื่อลูกนี้เติบใหญ่ได้เป็นคน
พ่อตรากตรำทำไร่ไม่หยุดพัก
งานยิ่งหนักเหงื่อเค็มยิ่งเข้มข้น
ปลูกพืชสวนพืชไร่ใช้เลี้ยงตน
มากพืชผลบนแดนแสนกันดาร
ไร่มะม่วงไร่มันยันไร่อ้อย
แปลงละเล็กแปลงละน้อยคอยไถ่หว่าน
รอฝนฟ้ามาสู่ฤดูกาล
ทิวาวารผ่านราตรีที่ร่วงโรย
หกสิบปีผ่านไปในที่สุด
พ่อจำหยุดพักนอนอ่อนระโหย
เหมือนใบไม้ใบแห้งแรงลมโชย
จักปลิดโปรยปลิวไปใจปลดปลง
เหลือเพียงภาพกราบไหว้ให้คิดถึง
กองเถ้าซึ่งป่นปุยเป็นผุยผง
แทนภาพพ่อต่อไปใจดำรง
จักมั่นคงทรงไว้ในชีวิต
จึงมีพ่อกราบบุญพระคุณพ่อ
ผู้เกิดก่อความรักอันศักดิ์สิทธิ์
ยิ่งกว่าเทพเทวามานิรมิต
ขอบูชิตจิตมั่นกตัญญู
ความเห็น (6)
-สวัสดีครับอาจารย์...
-ตามมาขอบคุณสำหรับบทกวีที่มอบให้กับผมนะครับ..
-ได้นำเอาบทกวีไปบันทึกไว้ ณ ประวัติส่วนตัวแล้ว..
-ขอบคุณครับ..
ไพเราะมากๆ ค่ะ อ่านแล้วซึ่งมากๆ ค่ะ
อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยค่ะ
เหลือเพียงภาพกราบไหว้ให้คิดถึง
กองเถ้าซึ่งป่นปุยเป็นผุยผง
แทนภาพพ่อต่อไปใจดำรง
จักมั่นคงทรงไว้ในชีวิต
.... ท่าน อจ.สบายดีนะคะ
สำหรับคุณมะเดื่อแล้ว
วันพ่อ วันแม่ มีทุกวัน
ไม่มีวันหยุุดด้วยจ้าา
สบายดีครับ ดร. ครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันฉันท์คุ้นเคย
พ่อท่านอยู่ในใจของลูกๆเสมอนะคะ...