วันไหน ๆ มันก็เหมือน ๆ กันเสมอ....
..
แต่วันพิเศษสำหรับความครอบครัวนั้น...มันคือภาพแห่งความทรงจำนะ
..
และเมื่อนานวันเข้า...ภาพเหล่านี้..... มันก็ยิ่งหาดูได้ยากขึ้นทุกวัน
...
...
อย่าปล่อยเวลาให้มันล่วงเลยไป... โดยเห็นว่า...เอาไว้ก่อน เดี่ยวก่อน...
และเมื่อถึงวันนั้น.... เรามิอาจจะเรียกเวลาเหล่านี้กลับคืนมาได้อีก...
..
..
..
สายน้ำไม่ไหลทวนฉันใด...สิ่งดี ๆ ที่จะเก็บเอาไว้ในชีวิตของเราก็ฉันนั้น
..
..
..อยากให้เก็บภาพแห่งความทรงจำเช่นนี้ไว้.....
..
...ให้มันอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ...
เป็นคืนที่นั่งเตรียมสอน...และจิตมั่นไม่นิ่ง ..ก็เลยเขียนหัวงเวลาที่ความคิด ณ ขณะนั้นเป็นอยู่ เก็บมันไว้ซะเลย
ขอบคุณ พี่นุ้ยและครูมะเดื่อ มากนะครับ
จงฉกฉวยวันเวลาไว้ใช่ไหมครับ