๗๒๑. ประสบการณ์ชีวิต

ประสบการณ์ชีวิต...เป็นเรื่องราวชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ซึ่งแต่ละคนอาจมีทั้งเหมือนและ

ไม่เหมือนกัน...ในการใช้ชีวิตของแต่ละคน...ประสบการณ์ต่าง ๆ เรื่องราวต่าง ๆ

สามารถสอนและเป็นครูให้กับตัวเราได้เป็นอย่างดี...เรื่องราวต่าง ๆ มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี

ขึ้นอยู่กับตัวเรา...ว่าจะเลือกและระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก...บางครั้ง ความผิดพลาด

สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน ขึ้นอยู่กับตัวเราต้องระมัดระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก...

ประสบการณ์ชีวิต เปรียบเสมือนเรื่องเล่าทางด้านชีวิตของคน ๆ หนึ่ง...บางครั้ง

เรื่องประสบการณ์ชีวิต อาจเปรียบเหมือนบทละครบทหนึ่งที่มีการแสดง...โดยมีตัวเรา

สามารถแสดงได้และอาจได้รับบททั้งหมดที่เป็นพระเอก นางเอก ตัวดี ตัวร้าย ตัวตลก ฯลฯ

แล้วแต่สถานการณ์ เหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้...ประสบการณ์ชีวิตของเราสามารถเป็นครู

ให้กับตัวเราได้เป็นอย่างดี...ประสบการณ์ชีวิต ไม่มีสอนในชั้นเรียน เราสามารถเรียนรู้ได้

ด้วยตัวของเราเอง...ยามจบชีวิตลง สิ่งที่เราได้ นั่นคือ ใบปริญญาชีวิต...ทุกคนจะได้รับ

ใบปริญญาชีวิตนี้ ก็ต่อเมื่อเราหมดลมหายใจ...จบการเรียนรู้เรื่องการใช้ชีวิต ตั้งแต่แรกเกิด

จนกระทั่งตาย...สิ่งที่ได้ผลควบคู่กับใบปริญญาชีวิต นั่นคือ เรื่องของประสบการณ์ชีวิต

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๘

นี่คือ บ้านที่พรหมพิราม ซึ่งในอนาคต ฉันยกบ้านหลังนี้ให้กับพ่อเพรียงของเจ้าฟ้าคราม

พ่อเรได้ขุดบ่อน้ำไว้ในที่นาให้กับครอบครัวของเจ้าฟ้าครามได้ดูแลและอาศัยทำกิน

ทุกผืนที่ดินของเรา...ปลอดจำนอง เป็นกรรมสิทธิ์ของครอบครัวของฉันเอง...

นาข้าวที่ครอบครัวของเจ้าฟ้าคราม ได้ปลูกไว้เพื่อหาเลี้ยงชีพจากผืนนาหรือมรดกของฉันเอง

ฉันได้ดูแล "ฟ้าคราม" เด็กที่ฉันต้องการเห็นให้เธอทำตามแบบที่ฉันวาดไว้ โดยฉันได้แสดง

ให้เธอได้ดู ได้เห็น และกระทำตาม ซึ่งต้องคอยติดตามผลว่าจะเป็นเช่นไรต่อไป

สมัยฉันเป็นเด็ก ๆ ฉันขอแม่ล้างจาน แม่จะว่าไม่ให้ฉันทำ...แต่เมื่อเจ้าฟ้าครามโตขึ้น

ฟ้าครามต้องการทำ ฉันเลยปล่อยให้เธอได้ทำตามความต้องการของเธอ...เสมือนการฝึก

ให้เธอได้ช่วยเหลือตัวเองเป็นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ๆ...นี่คือ การสอนแบบใหม่ที่ฉันทดลอง

กับหลานของฉันเอง

บ้านของฉันที่อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งในอนาคตฉันยกให้กับอาจารย์ภัคร

ลุงของเจ้าฟ้าคราม

ทีมงานของกองบริหารงานบุคคล ที่ฉันได้ดูแลพวกเขาในฐานะ ผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล

ภาระงานอีกหน้าที่หนึ่ง คือ การพัฒนาตนเอง เข้ากับการอบรม การเดินทางไปราชการ

เพื่อนำความรู้มาพัฒนางานให้กับบุคลากรของมหาวิทยาลัย

ที่พักกายยามไปราชการที่ต่างจังหวัด

เข้ารับการอบรมร่วมกับผู้บริหารจากมหาวิทยาลัยราชภัฏทั่วประเทศ

หน้าที่ที่ฉันต้องปฏิบัติในฐานะที่เป็นข้าราชการประจำ...ขอขอบคุณแผ่นดินที่ได้ให้ฉัน

เข้ามามีโอกาสรับใช้แผ่นดิน...ฉันขอทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด สมกับคำว่า "ข้าราชการที่ดี"

ในเรื่องของ การครองตน ครองคน และครองงาน...เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของแผ่นดิน

ที่ได้ให้เงินเดือนพร้อมเงินประจำตำแหน่ง...ฉันขอทำหน้าที่ให้สมกับการได้เข้ามารับใช้แผ่นดิน

ปฏิบัติงานด้วยความซื่อสัตย์ สุจริตและเป็นธรรมให้มากที่สุด...