ประสบการณ์ชีวิต...เป็นเรื่องราวชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ซึ่งแต่ละคนอาจมีทั้งเหมือนและ
ไม่เหมือนกัน...ในการใช้ชีวิตของแต่ละคน...ประสบการณ์ต่าง ๆ เรื่องราวต่าง ๆ
สามารถสอนและเป็นครูให้กับตัวเราได้เป็นอย่างดี...เรื่องราวต่าง ๆ มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี
ขึ้นอยู่กับตัวเรา...ว่าจะเลือกและระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก...บางครั้ง ความผิดพลาด
สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน ขึ้นอยู่กับตัวเราต้องระมัดระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก...
ประสบการณ์ชีวิต เปรียบเสมือนเรื่องเล่าทางด้านชีวิตของคน ๆ หนึ่ง...บางครั้ง
เรื่องประสบการณ์ชีวิต อาจเปรียบเหมือนบทละครบทหนึ่งที่มีการแสดง...โดยมีตัวเรา
สามารถแสดงได้และอาจได้รับบททั้งหมดที่เป็นพระเอก นางเอก ตัวดี ตัวร้าย ตัวตลก ฯลฯ
แล้วแต่สถานการณ์ เหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้...ประสบการณ์ชีวิตของเราสามารถเป็นครู
ให้กับตัวเราได้เป็นอย่างดี...ประสบการณ์ชีวิต ไม่มีสอนในชั้นเรียน เราสามารถเรียนรู้ได้
ด้วยตัวของเราเอง...ยามจบชีวิตลง สิ่งที่เราได้ นั่นคือ ใบปริญญาชีวิต...ทุกคนจะได้รับ
ใบปริญญาชีวิตนี้ ก็ต่อเมื่อเราหมดลมหายใจ...จบการเรียนรู้เรื่องการใช้ชีวิต ตั้งแต่แรกเกิด
จนกระทั่งตาย...สิ่งที่ได้ผลควบคู่กับใบปริญญาชีวิต นั่นคือ เรื่องของประสบการณ์ชีวิต
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
นี่คือ บ้านที่พรหมพิราม ซึ่งในอนาคต ฉันยกบ้านหลังนี้ให้กับพ่อเพรียงของเจ้าฟ้าคราม
พ่อเรได้ขุดบ่อน้ำไว้ในที่นาให้กับครอบครัวของเจ้าฟ้าครามได้ดูแลและอาศัยทำกิน
ทุกผืนที่ดินของเรา...ปลอดจำนอง เป็นกรรมสิทธิ์ของครอบครัวของฉันเอง...
นาข้าวที่ครอบครัวของเจ้าฟ้าคราม ได้ปลูกไว้เพื่อหาเลี้ยงชีพจากผืนนาหรือมรดกของฉันเอง
ฉันได้ดูแล "ฟ้าคราม" เด็กที่ฉันต้องการเห็นให้เธอทำตามแบบที่ฉันวาดไว้ โดยฉันได้แสดง
ให้เธอได้ดู ได้เห็น และกระทำตาม ซึ่งต้องคอยติดตามผลว่าจะเป็นเช่นไรต่อไป
สมัยฉันเป็นเด็ก ๆ ฉันขอแม่ล้างจาน แม่จะว่าไม่ให้ฉันทำ...แต่เมื่อเจ้าฟ้าครามโตขึ้น
ฟ้าครามต้องการทำ ฉันเลยปล่อยให้เธอได้ทำตามความต้องการของเธอ...เสมือนการฝึก
ให้เธอได้ช่วยเหลือตัวเองเป็นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ๆ...นี่คือ การสอนแบบใหม่ที่ฉันทดลอง
กับหลานของฉันเอง
บ้านของฉันที่อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งในอนาคตฉันยกให้กับอาจารย์ภัคร
ลุงของเจ้าฟ้าคราม
ทีมงานของกองบริหารงานบุคคล ที่ฉันได้ดูแลพวกเขาในฐานะ ผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล
ภาระงานอีกหน้าที่หนึ่ง คือ การพัฒนาตนเอง เข้ากับการอบรม การเดินทางไปราชการ
เพื่อนำความรู้มาพัฒนางานให้กับบุคลากรของมหาวิทยาลัย
ที่พักกายยามไปราชการที่ต่างจังหวัด
เข้ารับการอบรมร่วมกับผู้บริหารจากมหาวิทยาลัยราชภัฏทั่วประเทศ
หน้าที่ที่ฉันต้องปฏิบัติในฐานะที่เป็นข้าราชการประจำ...ขอขอบคุณแผ่นดินที่ได้ให้ฉัน
เข้ามามีโอกาสรับใช้แผ่นดิน...ฉันขอทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด สมกับคำว่า "ข้าราชการที่ดี"
ในเรื่องของ การครองตน ครองคน และครองงาน...เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของแผ่นดิน
ที่ได้ให้เงินเดือนพร้อมเงินประจำตำแหน่ง...ฉันขอทำหน้าที่ให้สมกับการได้เข้ามารับใช้แผ่นดิน
ปฏิบัติงานด้วยความซื่อสัตย์ สุจริตและเป็นธรรมให้มากที่สุด...
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย บุษยมาศ ใน เรื่องเล่าของ "บุษยมาศ"
จริงครับ ผลผลึกของการปฏิบัติต่อชีวิตคือ ความรู้ ความเข้าใจของชีวิตและสรรพสิ่ง ย่อมมีมุมมองที่สอดคล้องกับความจริงตามสังคม ธรรมชาติมากขึ้น ผมก็พลอยได้รู้จากการบอกเล่าของพี่ด้วยครับ ขอบคุณครับ