เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนหวานใจของปู่เร

ช่วงนี้ "ฟ้าคราม" มีพัฒนาการมากขึ้นในด้านของความฉลาดทางอารมณ์...

การพูด การคุย...หนูรู้จักผูกประโยคได้ยาวมาก...รู้จักต่อว่าทุกคนรอบ ๆ ข้าง

ชอบเรียนรู้จาก I Pad แต่ก็ถูกพ่อเพรียงว่า...ห้ามเล่นมากเกินไป...เรียกว่า

ทั้งบ้าน หนูจะกลัวพ่อเพรียงคนเดียว...หนูรู้แต่ว่า...หนูเป็นที่รักของทุก ๆ คน

ในบ้าน...หากหนูอยากได้ของเล่นซึ่งแม่อ้อมจะไม่ซื้อให้เล่นพร่ำเพื่อ...

หนูฉลาดที่จะไม่ร้องขอ...เพราะรู้ว่าร้องขอ แม่อ้อมก็ไม่ซื้อให้...แต่หนูจะฉลาด

ที่จะบอกแม่อ้อมว่า...ขอฟ้าฯ นั่งดูก็ได้...หนูได้แต่เก็บเอาไปนึก คิด...สุดท้าย

พอวันศุกร์ หนูรู้ว่า ย่าจะกลับไปรับหนูมาทำงานด้วย...หนูจะรอวันนั้น วันที่ย่าบุษ

ไปรับหนู...ถ้าย่าติดธุระ ไม่ได้ไป หนูจะต่อว่ากับแม่อ้อมว่า...งานย่ามากมายเกินไป

แต่สิ่งลึก ๆ ที่อยู่ภายในใจของหนู นั่นคือ หนูรอที่จะให้ย่าพาหนูไปที่ 7/11

เพื่อดูของที่หนูนั่งมองและจองไว้ในใจก่อนแล้วนั้น...หนูจะรู้ดีว่า ใครที่ตามใจหนู

ไม่ขัดใจหนู...หนูจะบอกกับใคร ๆ ว่า...ย่าบุษมีกะตังค์ เพราะสามารถซื้ออะไร

หรือพาไปไหนได้ตามที่หนูต้องการ...

ช่วงนี้...หนูขี้ประจบ ประแจงเก่งมาก ๆ หากใครตามใจหนูจะพูดจาหวานใส่คน ๆ นั้น

โดยเฉพาะ "ปู่เร"...หนูชอบอ้อน ชอบงอนกับปู่เร...ปกติใครทำอะไร ปู่เรจะไม่ค่อยพอใจ

และจะโต้ตอบทันที...แต่คราวนี้ ย่าชอบใจที่หนูสยบและทำให้ปู่เรยอมหนูได้...คริ ๆ ๆ...

เป็นเพราะปู่เรรักหนูมากกกกก...หนูปากดี ช่างพูด ช่างเจรจา ออดอ้อนปู่เรมากกว่า...

จนปู่เรรู้ใจหนูว่า...หนูเป็นเด็ก ต้องคอยบอก คอยสอนหนูเพื่อให้เห็นตัวอย่างที่ดี...

หนูจะประจบปู่เรด้วยการพูดว่า...ปู่เรขา ปู่เรจ๋า...คะ ค่ะ ขา...ประมาณนี้...ใครจะไม่หลงหนู

ได้ละคะ "ฟ้าคราม" เล่นพูดเสียงอ่อน เสียงหวานแบบนี้...ใคร ๆ ก็หลงหนูกันทั้งบ้านคร่าา...

โดยเฉพาะ "ลุงภัคร" เมื่อเห็นกันก็โผเข้าหากัน...กอด หอมกัน...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๒๘ กันยายน ๒๕๕๘

[บุษยมาศ]

ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ