บ่นปนกลอน : เด็กเอ๋ย....เด็กน้อย
ครั้งหนึ่ง.....นานมาแล้ว.......
เหง่ง..หง่าง...เสียงระฆัง...ค่ราย่ำรุ่ง
น้ำค้างฟุ้งไอละออง ... เป็นฟองฝน
" แม่" รีบเร่ง ปลุกลูก...ทุกทุกคน
สาละวน..กับหม้อข้าว...เตาไฟ
แกงส้ม ผักบุ้ง กับกุ้งสด
ปรุงครบรส ฝีมือแม่ แน่ไฉน
ปลาเค็มย่าง กรอบกรอบ ลูกชอบใจ
อีกทั้งไข่ ต้มสุก คลุกน้ำปลา
เสร็จสรรพ เตรียมอาหาร ใส่บาตรพระ
แม่ลูกจะ ใส่บาตร กันพร้อมหน้า
เช้าเช้า ได้รับพร จากหลวงตา
เป็นมงคล กับชีวา พาสุขใจ
มื้อเที่ยง แม่เตรียม ให้ลูกแล้ว
ปิ่นโตเรียง เป็นแถว ลูกหิ้วไหว
พี่น้อง ช่วยกัน หิ้วเอาไป
โรงเรียน อยู่มิไกล เดินไปเอง
ณ ปัจจุบันกาล.........
สัญญาณเสียง นาฬิากา ข้างฝาบ้าน
เทียบสัญญาณ แปดโมง นั้นตรงเผง
เสียงแว่วแว่ว แจ้วดัง ฟังเสียงเพลง
" ประเทศไทย...." เร้าเร่ง มาไกลไกล
แม่ตื่นสาย ลืมปลุก ลูกให้ตื่น
ด้วยเมื่อคืน ดูทีวี...นี่เรื่องใหญ่
เรื่องการบง การบ้าน รำคาญใจ
ตื่นเช้าให้ ลูกรีบทำ ก็ยังทัน
ถึงโ่รงเียน เพื่อนเข้าแถว แล้วละหนอ
แม่....ลูกขอ แวะร้าน อาหารนั่น
กินข้าวก่อน แม่ลูก กินด้วยกัน
จานชามนั้น ไม่ต้องล้าง สบายดี
เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย
นับวัน...ยิ่งจะด้อย...ลงแล้วนี่
ความสบาย เพิ่มพูน พันทวี
เมื่อเทคโน โลยี ก้าวเข้ามา
ครอบครัว มิรู้ อยู่ที่ไหน
หม้อข้าว เตาไฟ เหมือนดังว่า
ถ้วยชาม ล้างไม่เป็น เห็นกับตา
ก้มหน้า กับมือถือ นั่น...คืองาน
โอ้ว่า เด็กไทย ในวันหน้า
ทั้งสติ และปัญญา คงจะด้าน
เกิดปัญหา คงลำบาก ยากไปนาน
เพราะถูกกลืน....วิญญาณ....ด้วย..เทคโน ฯ
คุณมะเดื่อ
ลูกบิดติดเทอร์โบ
๐๗/๐๙/๕๘
ความเห็น (8)
เห็นภาพทั้งอดีตและปัจจุบันเลยครูมะเดื่อ สำนวนกลอนไพเราะเสนาะด้วย นี่คือ จุดร้อยกรองภาษาไทย ที่จะสื่อให้เห็นภาพ แต่เด็กสมัยนี้ ไม่ชอบภาษาไทย ชอบภาษาหัตถกำ (กำมือถือ)
เห็นภาพการศึกษาเลยครับ
ขอบคุณมากๆครับ
เป็นบันทึกที่ถูกใจที่สุด สะท้อนภาพเด็กไทยรุ่นมือห่างตีนห่าง ทำอะไรไม่เป็นเพราะพ่อแม่บริการหมด เป็นแต่ก้มหน้าดูจอมือถือ
เมื่อวานเข้ากรุง เด็กชายไทยวัยรุ่นเข้าลิฟท์ได้ก็หยิบมือถือมาจ้องๆๆๆๆ ไม่สนว่าคนเฒ่าคนแก่ ลูกเล็กเด็กแดงจะเดินเข้าเดินออกยังไง สมควรเปิดทางแบ่งปันให้เพื่อนมนุษย์ร่วมโลกได้มีที่ยืนในลิฟท์บ้างก็เปล่า
อยากเอาหนังสือฟาดกระบาลสั่งสอนสักทีสองที
ดุไปมั๊ยครู
สวัสดีจ้ะอาจารย์ ส. 
เด็กไทยยุคใหม่ไม่ชอบภาษาไทย
เป็นความจริงที่เจ็บปวดมาก ๆ สำหรับครูภาษาไทยนะจ๊ะ
ทำอย่างไรดีล่ะจ๊ะ
หวัดดีน้องอาจาย์นินจาขจิต 
ขอบคุณที่มาทักทายและให้กำลังใจจ้ะ
เป็นเพราะภาพฉายมันชัดเจน จึงทำให้บ่นได้เป็นภาพ อ่ะนะ
สวัสดีจ้ะพี่นุ้ย 
ปัจจุุบัน เป็นภาพที่ชินตา
กับการเห็นคนที่...ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง หรือแม้แต่นอน
ก็จ้องดูแต่ " มือถือ" ...เฮ้อ..! อนิจาสังคมไทย
เปรียบเทียบครอบครัวในสมัยก่อนและใหม่ได้เห็นภาพครับ
สวัสดีจ้ะท่านอาจารย์ต้น 
คุณมะเดื่อเป็นครูสมัยก่อน
ต่อเนื่องมาสมัยนี้ จึงเห็นความแตกต่างกันได้ชัดเจนจ้ะ ขอบคุณจ้ะ