..... ครู... ( ผู้เป็น ดั่งเรือจ้าง ) .....

ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com

... มือเปื้อนชอล์กบอกเช่นเป็นหน้าที่

ป้อนสิ่งมีความรู้สู่ลูกหลาน

สรรพศาสตร์ปราชญ์ชี้วิชาการ

นำมาสานปลูกฝังยังศิษย์ตน

... จิตวิญญาณขานสู่ครูผู้ให้

เรื่องกำไรขาดทุนไม่คุ้นผล

เพียงเดินหน้ามาสรรค์ปัญญาชน

ให้หลุดพ้นความด้อยน้อยปัญญา

ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com

... ถึงลำบากยากแค้นสุดแสนเข็ญ

ครูก็เป็นความหวังไม่กังขา

สอนให้เขียนเรียนขานอ่านตำรา

อยู่ในป่าในเขาก็เข้าไป

... แม้เงินเดือนน้อยนิดด้วยจิตมั่น

สู้บากบั่นตามสอนไม่อ่อนไหว

สิ่งตอบแทนแสนปลื้มลืมเหนื่อยใจ

ก็ที่ได้เห็นศิษย์สัมฤทธิ์เรียน

ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com

... ทั้งรุ่นแล้วรุ่นเล่าที่เฝ้าสอน

ทั้งจบก่อนจบหลังยังอ่านเขียน

สอนให้มุมานะอย่าละเพียร

ไม่เคยเฆี่ยนดุว่าหรือด่าตี

... เป็นกำลังทางใจให้พักพิง

ศิษย์มีสิ่งร้อนใจในวิถี

จะรุนแรงหนักเบาเร้าฤดี

เหตุพึงมีครูก็ช่วยด้วยอย่างเคย

... เมื่อเรียนจบสบโอกาสอาจเป็นใหญ่

ครูก็ได้แต่ปลื้มไม่ลืมเฉย

แต่ศิษย์ใยไม่คิดถึงครูเลย

ดั่งพังเพยเรือจ้างที่สร้างคน

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

[คุณมะเดื่อ]

ปัจจุบัน ครูไม่เป็น....เช่น " เรือจ้าง"

แต่..เป็นอย่าง " เรือรบ" ร่วมสมัย

ทั้งอาวุธ " หนัก..เบา" ต้องเข้าใจ

ต้องฝึกใช้ ฝึกฝน จนเชี่ยวชาญ

ทั้งเทคโน " โลแย่ " และ " โลยี่"

ก็ต้องมี ให้แน่น ทุกแก่นสาร

เรื่อง " รูดปี้ด " ก็ต้องรู้ " บูรณาการ"

ต้องบวกลบ คูณหาร ให้ลงตัว.....นะจ๊ะ..พ่ี่น้อง....

..............................................

มีกระแตไต่ไม้ ที่หน้าตึก สพฐ.๔ มาฝากจ้าา

[วันปีย์]

อิ..อิ..นั่นซี ครูอย่างที่ผมเขียนคงมีแต่ในความฝันเท่านั้น มังครับ