เริ่มนับ...เสมือนศูนย์

เริ่มต้น...เสมือนนับศูนย์

ตอนนี้ก็เปิดเทอมใหม่แล้วในชั้นปีที่2 คิดในใจเกือบไม่ได้เรียนแล้วมั้ยล่ะ555555

จุดเริ่มต้นของทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราเองอย่างเดียวจริงๆ ในชั้นปีที่1ติดFก็อาจจะดูแปลกดูแย่สำหรับคนปกติทั่วไป แต่เราว่ามันธรรมดาสำหรับเด็กคนหนึ่งมันก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้ ทุกคนไม่ได้เก่งไปทุกอย่างหนิ แต่ที่ผิดพลาดอย่างมากที่สุดและทำให้เป็นจุดดิ่งลงของชีวิตเลยก็ว่าได้ คือการติดFวิชาพื้นฐานอนาโตมี่

พื้นฐานอนาโตมี่เป็นวิชาพื้นฐานของเกือบทุกวิชาในกิจกรรมบำบัด เพราะเราต้องเรียนร่างกายมีผ่าอาจาร์ยใหญ่ เรียนนิวโรบลาๆๆ

ตอนนั้นรู้สึกตัวเองไร้ค่ามาก เป็นเด็กสายศิลป์ผ่านวิชาทางวิทย์มาได้แต่ดันมาติดตัวสำคัญ และจำเป็นมากในการที่เราเลือกเดินทางนี้ ทางเดินที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตก็ว่าได้ คำถามมากมายจากรอบตัวพุ่งเข้าชนเราจนเหมือนล้มทั้งยืน แต่คำถามที่เสี่ยดแทงใจตัวเองที่สุดคือคำถามจากตัวเอง ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้? ทำไมเราต้องพยายามต้องเหนื่อยขนานนี้ สอบเข้ายังไม่ได้อ่านหนังสือ ทำไมต้องอ่านหนังสือทุกวันทุ่มเทขนานนี้ ไปกินไปเที่ยวไปคอนเสิร์ตไปทำกิจกรรมกับเพื่อนก็ไม่ได้ไป ช่วงนั้นท้อมากได้แต่กินนอนเที่ยวเดินเล่น จนไปเจอเด็กคนหนึ่ง เด็กคนนั้นคือน้องชายเราเอง ที่กำลังทะเลาะโว้ยวายอยู่ในบ้าน น้องเราเด็กสมาธิสั้นที่ได้รับการฝึกช่วงระยะหนึ่งแต่ไม่ได้รับการฝึกแล้วเพราะนักกิจกรรมบำบัดมีเวลาให้น้อยจนตอนนี้ไม่มีเวลาให้แล้วเพราะคนต่อคิวฝึกยาวมากๆ ทำให้กลับมาคิดได้ ความคิด ความตั้งใจมันกลับมาล้นปริมอีกครั้ง น้องชายเราเป็นแรงบันดารใจที่ทำให้เราเลือกเรียนที่นี้คณะนี้ทั้งๆที่ติดคณะและมหาลัยฝัน เหมือนทิ้งฝันทั้งชีวิตไป แต่เพราะไม่ใช่แค่น้องเราที่มีปัญหา ถ้าเราสามารถ1สมอง2มือของเราให้มีประโยชน์มากขึ้น เราก็จะสามารถช่วยคนได้อีกตั้งมากมาย

ทันทีที่ตัดสินใจได้ว่ายังจะเรียนต่อ ไม่ยอมต้องผ่านมันไปได้ดิ ตัดสินใจนับอาจารย์ไปคุยเรื่องอนาคตอันใกล้ตายต่อไป5555

รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้คุยกับ อ.ป็อป อ.เก่ง อ.ต้อม ระดับใกล้ชิดมากๆ5555 ที่ตื่นเต้นกว่าคืออาจาร์ยทั้ง3ท่านได้นำกิจกรรมบำบัดมาใช้กับตัวเราเอง เพื่อดูว่าเราผิดพลาดตรงไหน ทำไมอ่านก็แล้วทำสรุปก็แล้วท่องก็แล้วจำไม่ได้สักที รู้สึกดีมากๆเหมือนมันเป็นเรื่องใกล้ตัวที่เรามองข้ามกัน คนเราจะคิดว่าทำอะไรก็ได้ที่่ทำให้เราจำได้ แต่ได้รู้ว่าพัฒนาการทางการรับรู้คนเราไม่เท่ากันได้ลองทดสอบลองเล่นลองฝึกต่าง เช่น เราจะเป็นฟังแล้วเข้าหูซ้ายออกหูขวา ไม่สามารถจำเรื่องราวหรือจับใจความไม่ค่อยได้ ก็จะเริ่มจากการอัดเสียงอาจาร์ยเวลาสอน แล้วลองฟังซ้ำๆๆ ให้ซึมเข้าเหมือนฟังเพลงศสช จริงทุกคนไม่ได้ตั้งใจฟังหรอกจริงมั้ย แต่ฟังมันบ่อยๆเลยจำได้ พอฟังซ้ำอาจจะมีทำสรุป เป็นมายแมปหรือเรียกว่าแผนภาพความคิด เป็นสิ่งที่จะช่วยจัดเรียงทุกอย่างในหัวสมองเรา เราอาจจะแก้ไม่ได้ทั้งหมดในเรื่องการฟังแต่เราได้หาแนวทางที่จะช่วยให้มันดีขึ้น และสามารถปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้

*รู้สึกว่าเนี้ยแหละกิจกรรมบำบัด ไม่ได้ปรับทุกอย่างในชีวิต ไม่ได้เนรมิตสมองใหม่มาให้เราได้ แต่ทำให้เรามีวันที่ดีมากขึ้นกว่าเดิมได้ ช่วยคนอื่นให้คนอื่นช่วยเหลือตัวเองได้

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านบทความนี้ หวังว่าจะมีประโยชน์

ปล.เมื่อท้อใจบ้างครั้งลองหันไปดูข้างหลังก็ได้ ว่าเราก้าวมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

ปล.2 สู้ๆนะ