อีกวันที่เดินทางมาถึง...
วันนี้ (9 สิงหาคม 2558) มีเวลามานั่งรอยเรียง เล่าความเป็นไปเป็นมาอีกครั้ง หลังจากที่ภารกิจในหน้าที่ผ่อนคลายความเคร่งเครียดของการปฏิบัติ ที่ต้องพยายามจัดการให้เป็นไปตามปฏิทินดำเนินงานที่ส่วนกลางวางไว้พร้อมๆ กับการฟังเพลงบรรเลงคลอไปเบา ๆ (เป็นเพลงที่ฟังแล้วนึกถึงภูมิลำเนาเดิมของตนเองด้วย) เวลาที่นำตนเองเดินทางไปสถานที่ต่าง ๆ เท่าที่เวลาและสภาพบรรยากาศจะอำนวย ความรู้สึกดีเกิดขึ้นเสมอเมื่อเห็นทุ่งนาสีเขียวสด ที่มีฉากหลังเป็นบ้านของประชาชนคนธรรมดา ไร่นา เรือกสวนต่างๆ
เท่าที่ตะเวนมาหลายๆ แห่ง สภาพความเป็นธรรมชาติแบบนี้ เริ่มจะลดน้อยลงไปทุก ๆ วัน เพราะมีการแปรสภาพที่ดิน จะด้วยการเปลี่ยนมือ หรือทำธุรกิจ ฯ ลฯ ก็สุดแล้ว แต่ พื้นที่หลาย ๆ แห่งถูกปรับสภาพโดยนำดินเข้าถมให้สูงขึ้นกว่าบริเวณโดยรอบ บางแห่งก่อกำแพงกันพังทลาย บางแห่งไม่มี มีรั้วโปร่ง ๆ ติดตั้งไว้เพื่อแสดงอาณาบริเวณของตน น่ากลัวนะครับ ว่าสภาพไร่นา สวน นับวันจะลดน้อยลง ๆ อนาคตข้าวและพืชสวน พืชไร่ คงจะแพงขึ้นแน่ๆ ตราบที่การเปลี่ยนอาชีพยังเกิดขึ้นอยู่ทุกขณะ
เคยผ่าน ๆ ตาว่า ความสุขอยู่ได้ทุกที่ ขึ้นอยู่กับบุคคลที่จะเลือกรับมันหรือไม่ นำภาพผีเสื้อซอนไซดูดน้ำหวานจากดอกหญ้าริมถนนเลียบคลองชลประทานหลังเทศบาลตำบลพลายชุมพล อ.เมืองพิษณุโลก มาฝากครับ
ความเห็น (1)
...ต้นตาล สวยจังเลยค่ะ