Vancouver เมืองในฝันที่ไม่เคยกล้าฝันว่าจะได้ไปเยือน ตอนที่๔ "ลงทะเบียนและนำเสนอ"

ต่อจากบันทึกนี้ค่ะ Vancouver เมืองในฝันที่ไม่เคยกล้าฝันว่าจะได้ไปเยือน ตอนที่๓ "เริ่มสำรวจ"

ICCN2015 (8-11 july) หนึ่งจะเล่าแยกบันทึกระหว่างเที่ยวกับการนำเสนอผลงงานดีกว่านะคะ บันทึกตอนที่4 นี้หนึ่งขอเล่าที่เกี่ยวข้องกับการประชุมและนำเสนอผลงานรวมไว้ด้วยกันค่ะ

ตื่นเช้ามาหลังจากที่หนึ่งไม่สามารถเก็บภาพแสงแรกได้ เมื่อแต่งตัวกันเสร็จปุ๊บ หนึ่งต้องรีบไปลงทะเบียนก่อนค่ะ (สาเหตุที่รีบเพราะ กลัวจะเจอฝรั่งเยอะตรงจุดลงทะเบียน เดี๋ยวจะมีอาการเมื่อยมือ อิอิ)

ลงทะเบียนด้วยความตื่นเต้น (แต่บอกเลยว่าจนท.น่ารักทุกท่าน และไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดไว้เลยค่ะ)

หลังจากลงทะเบียนแล้ว พอดีว่า powerpoint ของหนึ่งมีเพิ่มเติมจากที่หนึ่งส่งให้ทีมผู้จัดตอนแรก เลยต้องนำไฟล์ powerpoint ตัวใหม่มาลงอีกครั้งที่ห้องนี้ค่ะ

ออกมาบริเวณหน้าห้องประชุมใหญ่ ได้ยินเสียงพูดภาษาไทยแว่วๆมา หนึ่งตัดสินใจเดินเข้าไปทักและถามว่ามาจากไทยรึเปล่าคะ ดีใจมากๆๆๆ!!!!เลยค่ะ ใช่จริงๆด้วย พี่ๆจากศิริราชค่ะ นำโดยดร.ผ่องพักตร์ พิทยพันธุ์ มานำเสนอผลงาน oral Presentation ในวันที่ 11 july ด้วย

บรรยากาศในห้องประชุม

การแสดงที่เจ้าภาพได้จัดเตรียมไว้ อลังการ มีพลังมากๆค่ะ เป็นการเต้นและพิธีกรรมของชนพื้นเมือง ชาวอินเดียนแดง

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง #ตื่นเต้นมาก #กลัวมาก #เครียดมาก #กังวลมาก ฯลฯ

ขอบอกตรงนี้เลยว่า ตอนเข้ามานั่งในห้อง (ก่อนถึง section ที่จะต้องนำเสนอ) แล้วรู้สึกตกใจมากๆค่ะ เพราะไม่คิดว่าเค้าจะให้ผู้นำเสนอในแต่ละ section ไปนั่งรอนำเสนอหน้าเวทีพร้อมๆกันแบบนี้ และ Chairman จะนั่งหัวโต๊ะค่ะ

ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ คนที่นำเสนอ จะต้องยืนตรงโพเดียม OMG!!! ไม่เคยซ้อมยืนนำเสนอเลย แค่นั่งอ่านสคริปก็เครียดมากๆๆๆๆๆๆแล่ว ดิช้านนนนนจะเป็นลมมั้ยนะ #กลัวมาก #ตกใจมาก แหะๆ

แต่เมื่อถึงเวลา สเต็ปที่ซ้อมไว้ก็ต้องมาครบค่ะ ยืนก็ดีเหมือนกัน เวลากล่าว "สวัสดีค่ะ" กับ "ขอบคุณค่ะ" พร้อมกับไหว้แบบไทยงามๆ จะได้ไม่ต้องลุกๆนั่งๆ (ปลอบใจตัวเอง) และในที่สุด 15 นาทีแห่งความกดดันก็ผ่านพ้นไปด้วยดี โล่งมากๆๆๆเลยค่ะ (หากมีโอกาสหน้าอีก จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องซ้อมยืนพูด เพราะหากไม่ซ้อม มือไม้เราจะเกะกะไปหมด เวลายืนดูด การทรงตัวก็ไม่มั่นคง แถมหนึ่งตัวสูงด้วยอีกต่างหาก นี่ยังไม่นับเรื่องสำเนียงภาษานะคะ แหะๆ)

งานนี้หนึ่งต้องขอขอบพระคุณ ดร.ผ่องพักตร์ มากๆๆค่ะ ที่มาให้กำลังใจ ลุ้นไปกับหนึ่งด้วย ตอนหนึ่งเห็นอ.เดินเข้ามา รู้สึกใจชื้นมากๆเลยค่ะ อ.น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

อีกหนึ่งกำลังใจจากเพื่อนใหม่ค่ะ พยาบาลสาวจากญี่ปุ่น (เรามีเหตุให้ได้รู้จักกันวันที่ 2 ของการประชุม ใน Mentor Program จริงๆทางผู้จัดได้จับคู่ให้ผู้เข้าร่วมประชุม และจัดเวทีให้พบปะพูดคุยทำความรู้จักกัน โดยส่งเมล์แนะนำตัวกันตามที่ผู้จัดจับคู่ให้ก่อนวันเดินทางแล้วค่ะ Mentor ของหนึ่งเป็นพยาบาลจากญี่ปุ่น มานำเสนอแบบ Poster Presentation ค่ะ แต่หนึ่งส่งเมล์ไป เค้าก็ไม่ตอบกลับ แถมวันที่มี meeting ตามโปรแกรมที่เค้าจัดไว้ หนึ่งก็หา Mentor คู่ของหนึ่งไม่เจอ เลยได้รู้จักกับพยาบาลญี่ปุ่นเพิ่มอีก 2 คน

เลยได้ทราบว่า มีพยาบาลจากญี่ปุ่นมาร่วมนำเสนอ และร่วมประชุมจำนวนมาก ทั้งจากโรงพยาบาล และจากมหาวิทยาลัยค่ะ ภาพนี้วันที่พบกันครั้งแรก อิอิ คนหน้าเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัย)

กับพยาบาลสาวจาก USA ค่ะ เจ้าของผลงานนวตกรรม Scalp cool

กับพยาบาลจากมาเลเซียค่ะ (ตอนแรกไม่คิดว่ามาจากมาเลเซีย แต่จากชุดประจำชาตินี่ใช่เลยค่ะ อิอิ)

คนนี้หนุ่มจาก USA ค่ะ

ขอบคุณอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ ^^

เอาล่ะค่ะ ช่วงเวลาเครียด กดดัน ตื่นเต้น ฯลฯ ก็ผ่านไปแล้ว บันทึกหน้าขอนำเที่ยวเมื่อแวนคูเวอร์ แบบเที่ยวล้วนๆๆๆๆๆๆๆต่อเนื่องกันไปเลยค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

น้องหนึ่งตามมาชื่นชม

ชุดไทยสวยมากๆๆ

[สุวิญญา]

ขอบคุณค่ะอ.ขจิต กลัวมากมาย แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ตอนนี้มาดูรูปก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่เลยค่ะ อิอิ

ปล.มีแต่คนชมชุดไทยค่ะ นำเสนอเสร็จก็ใส่ชุดนี้ไปเดินเล่นรอบอ่าวด้วยค่ะ คนมองและเข้ามาชมกันใหญ่ อิอิ ชุดไทยสวยงามเลอค่าที่สุดค่ะ