เมื่อวาน ๖ สิงหาคม ๒๕๕๘...เมื่อไปเป็นวิทยากรบรรยาย
ให้กับบุคลากรสายสนับสนุน ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล
ล้านนา ตาก ได้ฟัง...ฉันตื่นตั้งแต่ตี ๓ อาบน้ำ แต่งตัว
พร้อมออกเดินทางกับปู่จเรของเจ้าฟ้าคราม...โดยเอาไปเป็นเพื่อน
เดินทางด้วย...ก่อนไปบรรยายแวะส่งปู่จเรของฟ้าครามไว้บ้านของ
ตาและยาย (น้าของแม่) ซึ่งเหลือเป็นสองคนสุดท้ายแล้ว...
ผลปู่จเรกับตาและยาย นั่งคุยกันตั้งแต่ ๘ โมงเช้ายัน ๔ โมงเย็น...
ตายแล้วววว ไม่หลับไม่นอนกัน...เหตุเพราะนานมาก เกือบ ๑๕ ปี
ที่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เจอกันก็แป้ป ๆ คุยกันได้ไม่นาน...
มาคราวนี้เลยหนำใจของทั้งปู่จเรของเจ้าฟ้าคราม และตากับยายเลยคร่าาา...
ตา อายุ ๘๗ ปี ส่วนยาย อายุ ๘๑ ปี...เป็นน้าของแม่บัวของฉันเอง...
นาน ๆ ครั้ง กลับมาที่จังหวัดตาก...รู้สึกมีความสุข คิดถึง พ่อ - แม่
ลุง ป้า น้า ที่ล่วงลับไปแล้วจังเลยค่ะ...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๗ สิงหาคม ๒๕๕๘
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ