สระบุรีเลี้ยวซ้าย
ไม่ได้มาจาก กทม. แต่มาจาก เลาขวัญ สุพรรณบุรี อ่างทอง ดอนพุด ห้วยบงสระบุรี จึงต้องเลี้ยวซ้ายเข้าถนนมิตรภาพ มุ่งหน้าสู่อีสานบ้านเฮา
เสียงเพลงลูกทุ่งในรถดังแว่วมา เป็นเพลงที่ชื่นชอบ คิดฮอดฮักแท้ ฮักเจ้าคือเก่าเด้อ ของไผ่ พงศธร ฝันดีเด้อหล่า ตรงนั้นคือหน้าที่ ตรงนี้คือหัวใจ ของมนต์แคน แก่นคูณ พอคลายเหงาได้บ้าง แต่น้ำตาไหลมาเองเมื่อเพลงมาร์ชหนองผือดังขึ้น เป็นลำดับต่อมา เนื้อร้องทำนอง ประพันธ์โดย ผอ.ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ผมเองเป็นผู้ขับร้อง มิกซ์เสียงโดย บ่าวแม็ก สุรินทร์ หัวใจพองโตทุกครั้งที่ได้ยิน (ฮ่าๆ)
๔๕๐ Km.ของวันนี้ช่างยาวไกลนัก ต้องตั้งสติและระมัดระวังอย่างมาก เพราะรถเยอะช่วงสุดสัปดาห์ ยังคิดถึงโรงเรียนบ้านหนองผือ คิดถึงเพื่อนๆครูทุกคน คิดถึงนักเรียน ว่าป่านนี้เดินทางจากโรงเรียนถึงบ้านกันหรือยัง
ขอบคุณ ผอ.ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ครูอ้อย ครูอ้อ ครูสา ครูดาว ครูหนึ่ง แห่งบ้านหนองผือ ที่สนับสนุนส่งเสริม ดูแลชี้แนะแนวทางที่ดีและมิตรไมตรีที่สวยงาม
ขอบคุณครูปุ้ม ครูวัน ครูนา ครูแซม น้องเหว่า และครูอ้อม โรงเรียนบ้านรางพยอม ที่ช่วยดูแลกันแบบพี่น้อง มีโอกาสได้ร่วมงานกัน ทั้งเอกสารและสื่อการสอน ภาษาอังกฤษ
ครูต่าย ครูเตี้ยม ครูสวัสดิ์ อนุบาลวัดเลาขวัญ ดูแลสวัสดิการสหกรณ์ ครูหนึ่ง ครูวิ บ้านพุบอน ช่วยเหลือกันด้านการเกษตรและกีฬา ผอ.วาส ครูวิทย์ ครูนนท์ ครูภา ครูน้ำหวาน ช่วยประสานเครือข่ายเศรษฐกิจพอเพียง
ผอ.ดำ ครูเอ็ก ครูเอก ครูโอเล่ บ้านหนองแสลบ ช่วยดูแลด้านนันทนาการพร้อมกิจกรรมลูกเสือ
ขอบคุณ อ.พรเทพ หอมทวนลม ช่างรถยนต์ประจำตัวของผม ตลอด ๒๔ ชม.
พี่ลบ พี่เล็ก ชมรมฟุตบอลเลาขวัญ ที่นำพาเข้าสังกัด มะเดี่ยว แม่กลม ป้าแป๊ด ฉลวย (รวยหมู) สุทิน อิ๊ฟ ตังค์ เค้ก เคน ที่ให้ที่พักพิงยามเย็น พร้อมข้าวปลาอาหารสำราญอร่อย อิ่มแปล้ทุกวัน
พี่บุญมา (BM กรุ๊ป ) ครูประเสริฐ หมอชบา (น้องบาส มิวสิค) ที่มอบโอกาสด้านเสียงเพลง นำพาให้เจอมิตรภาพดี จากน้องก้อย น้องเมย์ น้องแม้ว น้องต้อม น้องขลุ่ย ฯลฯ
ป้าบุ้ม ลุงเปี๊ยก ที่แบ่งห้องให้เช่า ราคาแสนถูก ตลอดเวลา ๓ ปี พร้อมข้าวปลาอาหาร
ขอบคุณทุกคำอวยพร พร้อมของที่ระลึกที่มอบให้ ขอบคุณการ์ดสวยๆจากหัวใจขาวสะอาดของนักเรียนทุกๆคน ครูอ่านแล้ว ครูรับรู้แล้ว ว่าเธอรักครู และครูก็รักเธอทุกๆคน ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริง
เหนื่อยจังวันนี้ เพลียใจจังคืนนี้ ก่อนเอนกายหลับ ภาพประทับใจเมื่อเช้านี้ยังคงวนเวียน ลอยไปลอยมา แว่วยินเสียงสะอื้นไห้จากหัวใจใสสะอาดของเด็กน้อย อ้อมกอดน้อยๆแสนอบอุ่น เสียง ผอ.ชยันต์ ยังก้องกังวานอยู่ในหู เสมือนเป็นคำอวยพรตอนจบ (ปัจฉิม)ก่อนจาก "ขอให้ครูเข้มแข็ง แข็งแกร่ง สร้างงานให้ก้าวหน้า พัฒนาตนเอง อยู่กับครอบครัวที่อบอุ่น ความดีของครู จะทำให้ครูประสบผลสำเร็จและก้าวหน้าบนถนนสายครูอย่างสง่างาม...ขอให้ครู...โชคดี.
หลับแล้วคืนนี้ ขอให้ฝันดี ตื่นขึ้นพบแต่สิ่งดีๆเหมือนวันที่ผ่านมา ...ราตรีสวัสดิ์..
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (3)
อ่านแล้ว..เห็นภาพจ้ะ...ครูคือ ผู้ที่อยู่ให้เขารัก....จากให้เขาอาลัย
การเขียนย้าย....เป็นเรื่องเดียวที่คุณมะเดื่อ...เขียนไม่เป็น..เย้ ๆๆ!
ดีใจด้วยครับ
ได้กลับบ้านแล้ว
ขอให้มีความสุขกับการทำงานและสอนที่บ้านนะครับ
