..... มังกร...(จีน) .....

.. ลำตัวยาวราวงูดูคลับคล้าย

รูปลักษณ์หลายผสานสู่ดูเหมาะสม

มีสี่ขากล้ากรงเล็บเจ็บแหลมคม

เกล็ดเขียวข่มศัตรูคร้ามยามเจอภัย

.. เขาทั้งคู่ดูแบบอย่างดุจกวางป่า

มองดวงตาพญามารสานสืบได้

หูเหมือนวัวหัวเช่นม้าอาชาไนย

กรงเล็บใหญ่ทั้งห้าน่าหวั่นเกรง

.. สัญลักษณ์ประจักษ์ใช้ในราชวงศ์

แทนตัวองค์จักรพรรดิ์กษัตริย์เก่ง

โอรสสวรรค์สรรส่งลงมาเอง

คนยำเกรงศักดินาฟ้าประทาน

.. อิทธิฤทธิ์ไม่ผิดเพรียกเรียกฟ้าฝน

มาสู่ชนที่เคารพนบสืบสาน

เปรียบประดุจเทพเจ้าเผ่าวงศ์วาน

นิยามขานสูงสู่จุดสุดทั้งปวง

.. ยกเป็นเลิศประเสริฐอยู่คู่กับหงส์

เทียบเท่าองค์เทวัญในชั้นสรวง

มังกรหยินเพศผู้รู้เต็มทรวง

หงส์ทองควงสู่หยางคู่สร้างกัน

.. ยามตรุษสารท มิขาดไหว้เทพไท้นี้

แห่แหนมีให้เห็นเป็นรังสรรค์

ขบวนยาวฉาวสนุกสุขทั้งวัน

ทั้งประชันขันแข่งตำแหน่งชิง

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

[วันปีย์]

มังกร...เป็นสัตว์ในตำนาน และเป็นทั้งเทพนิยาย ซึ่งแทบจะปรากฏรูปลักษณ์อยู่ในคัมภีร์คตินิยมของคนเกือบทุกทวีปเลยก็ว่าได้ ยิ่งมังกรจีนนี้ นับเป็นเทพองค์หนึ่งในทางดีของชนชาวจีนเลย แต่ถ้ามังกรฝรั่งจะออกไปในทางตรงข้าม ต้องหาอัศวินเก่งๆ มาปราบถึงจะอยู่หมัด ไม่งั้นอาละวาดไปทั่ว