..... สู้หรือถอย.....

.. ฟ้าทะมึนครึนครางอยู่ข้างหน้า

ยากจะหาทางเบี่ยงหรือเลี่ยงก่อน

หากไม่ลัดตัดอ้อมยอมเปียกปอน

คงถึงตอนจุดหมายไม่สายไป

.. จะถอยลับกลับหลังดั่งจะแหยง

ฟ้าฝนแรงพรูพรั่งประดังใส่

ตัวคงเปรอะเลอะรกสกปรกได้

ก็เปลี่ยนใจไม่สู้สู่หนทาง

.. เหมือนก้าวเดินเผชิญหน้าฝ่าอุปสรรค

คงไม่จักเรียบง่ายสบายย่าง

ดุจทางหรูปูกลีบกุหลาบวาง

สิ่งรอบข้างพรางด้วยของสวยจริง

..อยู่ที่ใจใฝ่สู้หรือรู้หลบ

ยามเมื่อพบสบจากลำบากยิ่ง

มุ่งสุดล้าหน้าเดินเผชิญสิ่ง

หากเกรงกริ่งจริงแน่คือแพ้ภัย

.. ถ้าชนะจะพบประสบสุข

ทั้งผลุดลุกผลุดนั่งดั่งไฉน

ถ้าอ่อนแอแพ้ตลอดเพราะถอดใจ

หมดอาลัยไปทั้งชาติมิอาจยืน

.. ครึ้มเมฆฝนบนฟ้าอำลาลับ

นกกากลับบินสู่ดูดาษดื่น

แดดแผดงามอร่ามตาเวหาคืน

ชีวิตตื่นสดใสไร้หมอกมัว

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์