ในคืนที่ฉันนั่งมองพระจันทร์

เพ้อไปตามอารมณ์

“เพื่อนจันทร์”

กระต่ายน้อยหมายชิดสนิทจันทร์

ทุกคืนเฝ้าเพ้อฝันจนฟ้าสาง

หวังให้เพ็ญสาดส่องทุกช่องทาง

สลายความอ้างว้างที่กลางใจ

สิบห้าค่ำเดือนเพ็ญเด่นเฉิดฉาย

เปล่งประกายส่องทางสว่างใส

กระต่ายตื่นจากฝันขึ้นทันใด

ชีวิตใหม่กำเนิดเกิดอีกครา

มันขอบคุณจันทร์เพ็ญที่เห็นใจ

ส่องแสงให้หทัยอุ่นยามอ่อนล้า

แสงเพ็ญโอบกระต่ายด้วยเมตตา

ฝากสัญญาวันหน้าจะมาเยือน

ก่อนจากกันกระต่ายขอหอมแก้ม

ใบหน้าเพ็ญจึงแซมรอยภาพเหมือน

สิบห้าค่ำร่องรอยคอยย้ำเตือน

ให้หวนมากอดเพื่อนทุกเดือนเพ็ญ

ปลายสายรุ้ง ๗/๑๒/๕๗