บันทึกความทรงจำ(๘) : วิสัยทัศน์

เราจะได้ยินอยู่บ่อย ๆ ว่า...คนนั่นไม่มีวิสัยทัศน์ คนนี่ไม่มีวิสัยทัศน์..

ในการสอบคัดเลือกเพื่อเลื่อนแต่งตั้งเป็นผู้บริหารในหน่วยงานราชการ หรือ เอกชน ก็จะมีการแสดงวิสัยทัศน์ของผู้ที่เข้าสอบคัดเลือกต่อคณะกรรมการคัดเลือก อยู่เสมอ

ผู้เขียนในช่วงที่สอบเพื่อเลื่อนแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการฯครั้งแรก นอกจากจะมีการสอบข้อเขียนแล้ว ก็จะมีการสอบสัมภาษณ์เช่นกัน โดยให้ผู้ที่ผ่านการสอบข้อเขียน จะต้องเข้าสอบสัมภาษณ์ต่อคณะกรรมการ โดยกำหนดให้แสดงวิสัยทัศน์ด้วยการเสนอ Powerpoint เป็นเวลา ๑๕ นาที ต่อหน้าคณะกรรมการ

ส่วนมากผู้ที่เข้าสอบจะกล่าวถึงความมุ่งมั่นที่จะทำงานให้เกิดผลอย่างไร ทำด้วยวิธีใด จะใช้อะไรบ้าง ผลจะออกมาอย่างไร หากมีปัญหาจะมีวิธีการแก้ไขอย่างไรบ้าง? หลังจากนำเสนอแล้ว คณะกรรมการก็จะสอบถามในสิ่งที่เราเสนอนั้น ทำได้จริงหรือไม่ ทำอย่างไร ดูความเป็นไปได้ว่า...เป็นแค่ความฝัน หรือ ฝันที่เป็นจริง...

ผู้ที่ไม่ผ่านการสอบคัดเลือก ส่วนมากจะีปัญหาในการนำเสนอ ตลอดจนแผนงาน/โครงการที่เราจะทำ มีความเป็นไปได้แค่ไหนอย่างไร บางคนไม่สามารถตอบคำถามคณะกรรมการให้กระจ่างได้ ก็คงต้องรับสภาพ มีบางคนที่ผู้เขียนเห็นว่า...เป็นคนเก่ง มีความรู้ความสามารถดี และเป็นที่ยอมรับของคนส่วนมาก แต่ก็สอบไม่ผ่าน...เป็นที่น่าเสียดาย

มีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นคนที่เก่งมาก เข้าสอบทุกครั้งก็จะมีชื่อสอบผ่านข้อเขียนติดมาทุกครั้ง แต่ผลปรากฎว่า...สอบสัมภาษณ์ที่ไรก็ไม่ผ่านทุกครั้งเช่นกัน...ต่อมาก็ได้ทราบว่า มีความท้อแท้ในชีวิตราชการ จึงได้เข้าโครงการก่อนเกษียณอายุราชการไปเสียแล้ว...เป็นที่น่าเสียดาย

ได้อ่านหนังสือ Essential Management Tools เขียนโดย สุธี ปิงสุทธิวงศ์ ได้เขียนถึงความหมายของวิสัยทัศน์ไว้ ทำให้มีความเข้าใจได้ง่ายขึ้น และทำให้รู้ว่า...ที่นำเสนอไปนั่น ใช่หรือไม่!!!

วิสัยทัศน์ (Vision) หมายถึง " สภาวะที่องค์กรต้องการเป็นในอนาคต " เป็นการอธิบายถึงทิศทางที่องค์กรจะมุ่งไป สิ่งที่องค์กรจะเป็น หรือ ภาพลักษณ์ที่องค์กรต้องการให้ผู้อื่นรับรู้ในอาคต

วิสัยทัศน์ เปรียบเสมือนภูเขาสูง ที่องค์กรต้องการจะไปให้ถึง เปนสิ่งที่ท้าทาย แต่สามารถบรรลุถึงได้ และมีกรอบเวลาที่ชัดเจนว่าจะไปให้ถึงภายในกี่ปี

วิธีการกำหนด จะกำหนดเป็นลักษณะระบุตัวเลขเชิงปริมาณหรือคุณภาพ การเป็นต้นแบบ การเอาชนะคู่แข่ง หรือการเปี่ยนแปลงภายในองค์กร ก็ได้

บางครั้งความเข้าใจของเรา กับ ตามตำราก็มีความคลาดเคลื่อนได้ เพราะสิ่งท่ี่เรารู้ เกิดจากการกระทำ ...แต่การกระทำ ที่ขาดหลักการ และทฤษฎี ก็อันตายเช่นกัน....