นิราศเมียนมาร์ (๘๔) ตอนจบ

167) กำแพงเพชร เขตชิด ติดเมืองตาก

คิดถึงมาก จากมา แทบอาสัญ

อยากจะเจอ หน้าเจ้า ทุกเช้าวัน

อยากจะสรรค์ ฝันสล้าง ไม่ห่างไป

ถึงระแหง แหล่งอาศัย ใจลิงโลด

อยากจะโดด โลดไป ไม่หวั่นไหว

อยากจะกอด คลอเคล้า เจ้ายาใจ

อยากจะใกล้ ชิดเจ้า พะเน้าพะนอ

168) ถึงแล้วหนา เพลานี้ ที่หน้าบ้าน

ถึงนงคราญ สราญใจ ได้ดั่งขอ

ถึงบ้านเรา น้องเจ้า มาเฝ้ารอ

ถึงแล้วหนอ หอรักเรา ที่เฝ้าคอย

พบดวงพักตร์ สลักใจ ให้แจ่มใส

พบดวงใจ สลักไว้ ไม่เสื่อมถอย

พบดวงตา ล้ำค่า กว่าเพชรพลอย

พบดวงหน้า แช่มช้อย คอยรับเอย