ชีวิตที่พอเพียง ๒๓๘๙. ไปสิงคโปร์ ๒. ลูกสาวพาไปเลี้ยงอาหารเย็น

ตอนที่ ๑

ลูกสาว (ใต้ - มุขยา พานิช) อีเมล์มาบอกว่า เมื่อไปถึงสิงคโปร์ให้อีเมล์แจ้งหมายเลขห้อง และหมายเลขโทรศัพท์โรงแรม เธอจะโทรศัพท์มานัดแนะพาไปเลี้ยงอาหารเย็น เมื่อผมเช็คอินเข้าโรงแรม Grand Copthorne ห้อง ๑๗๑๑ และได้ user name และ password ของ Wifi ผมก็อีเมล์แจ้งไป แต่กว่าเธอจะโทรศัพท์มาก็เกือบ ๖ โมงเย็น เพราะตามปกติเธอทำงานระหว่าง ๖.๓๐ - ๑๙ น. คนที่ทำงานด้านการเงินก็งานหนักเช่นนี้เอง แถมด้วยเครียด ตอนนี้สามีของใต้ไปติดต่องานที่อินเดีย เขาทำงานด้านการเงิน เหมือนกัน แต่คนละบริษัท และตำแหน่งสูงกว่า

จากนั้นเธอก็นั่งแท็กซี่มาที่โรงแรม เธอบอกว่าใช้เวลา ๑๕ นาที ผมจึงลงไปที่ล็อบบี้ที่ไม่มีที่นั่งให้ พบว่าเธอมาถึงแล้ว แต่ยังต้องพูดโทรศัพท์เรื่องงานอีกราวๆ ๕ นาที เราเดินไปทางเดินริมแม่น้ำสิงคโปร์ ที่เรียกว่า Water Front หรือ River Valley ที่อากาศเย็นสบาย มีลมพัดให้ความสดชื่น และมีคนวิ่งออกกำลังไม่ขาดสาย ผมได้ที่วิ่งออกกำลังยามเช้าแล้ว มารู้ทีหลังว่า บริเวณนี้เรียกว่า Robertson Quay

ใต้พาไปกินอาหารทะเล ที่ร้าน Red House Seafoodสั่งอาหาร ๓ อย่าง ได้แก่ ปูทะเลผัดพริกไทยดำ กุ้งผัดเผ็ดแบบจีน และผักบุ้งผัดแบบมาเลเซีย มีรสมันเจือ อร่อยทั้ง ๓ อย่าง กินกับข้าวสวย และชาจีน

ข้อเรียนรู้คือ ตอนแรกพนักงานเขาบอกว่าอาหารอันดับหนึ่งของร้านคือ Alaska Crab ลูกสาวก็สั่ง แล้วไปเข้าห้องน้ำ สักครู่พนักงานก็มาบอกผมว่า เขาไปตรวจสอบราคาแล้ว Alaska Crab ราคา S$ 273 (คือราวๆ ๗ พันบาท) เรายังยืนยันสั่งไหม เมื่อลูกสาวกลับมาเธอจึงเปลี่ยนเป็นปูทะเลธรรมดา และบอกว่า สงสัยท่าทางของพ่อคงจะคล้ายซีอีโอใหญ่ และคิดว่าเธอพาเจ้านายไปเลี้ยง จึงเสนอของแพง

ดร. กุลภัทรา กับ คุณประสัณห์ ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านนี้ตอนเย็นวันที่ ๕ มีนาคม และชมว่าอร่อยมาก

วันรุ่งขึ้น คือ ๔ มีนาคม ใต้อีเมล์มาชวนทีมของ SCB สามคน(รศ. ดร.กุลภัทรา สิโรดม, คุณ ประสัณห์ เชื้อพานิชและผม) ไปเลี้ยงอาหารเย็น ที่ภัตตาคารญี่ปุ่นชื่อ HY (Hide Yamamoto) California อยู่ที่ Marina Bay เรานั่งแท็กซี่ไปพบกันที่นั่น ไปเดินเล่นและถ่ายรูปแถว Marina Bay ที่วิวสวยงามมาก ที่ทำงานของใต้อยู่แถวนั้น และไปกินอาหารร้านนี้บ่อยๆ จนรู้จักกับผู้จัดการร้านดี เราจึงได้รับบริการที่ดีมาก

ใต้จองที่นั่งหน้าร้าน นั่งกินไปชมวิวและแสงสีไป มีคนวิ่งออกกำลัง หรือเดินเล่นผ่านไปมาไม่ขาดสาย ให้เห็นความสำเร็จในการออกแบบวางผังเมืองใหม่ย่าน Marina ให้เป็นทั้งย่านการค้า โรงแรม และที่พักผ่อนหย่อนใจ

ผู้จัดการร้านวนเวียนมาคุย อธิบายความวิเศษและพิเศษของอาหารญี่ปุ่นร้านนี้ ที่วัตถุดิบมาจากฮ็อกไกโด เป็นของสดส่งมาทางเครื่องบิน สัปดาห์ละ ๒ ครั้ง เขาอธิบายเรื่องข้าว ว่าเป็นข้าวพิเศษจากฮอกไกโดเหมือนกัน โดยที่ข้าวปั้นญี่ปุ่นโดยทั่วไปใช้ข้าวคุณภาพระดับสามดาว แต่ของเขาเจ็ดดาว ผมจึงสังเกตเวลากิน ว่าเป็นข้าวที่ ไม่ค่อยเหนียวเหมือนข้าวญี่ปุ่นโดยทั่วไป ถามว่าผมชอบแบบไหนมากกว่า ผมขอตอบว่า ชอบแบบสามดาวมากกว่า

เย็นวันที่ ๖ มีนาคม ใต้มารับไปที่บ้าน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมไม่มากนัก นั่งรถแท็กซี่ไม่ถึง ๑๐ นาที เป็นคอนโด อยู่ชั้น ๑๒ ไปเล่นกับหลาน คุยกับมูราลี่ (สามีของใต้) และพ่อแม่ของมูราลี่ ซึ่งมาอยู่ด้วย และได้ช่วยเลี้ยงหลาน กินอาหารเย็นแบบอาหารไทย แล้วกลับ

ตอนจะกลับ พอออกจากห้องจะเดินไปที่ลิฟต์ ก็มีลมโชยมาให้ความสดชื่น จึงสังเกตเห็นความเชี่ยวชาญในการออกแบบ อาคารของสถาปนิกสิงคโปร์ ที่ไม่ออกแบบอาคารให้เป็นแท่งทึบ แต่มีช่องว่างประมาณ ๒ เมตรระหว่างแต่ละยูนิตของคอนโด ทำให้ไม่มีเสียงรบกวนกัน และมีช่องให้ลมโกรก เข้าใจว่าเขาใช้หลักการนี้ในการวางผังอาคาร และระหว่างอาคารด้วย เดินไปทางไหนในสิงคโปร์ นอกจากได้ร่มไม้แล้ว จึงมักจะได้ลมโชยอยู่เสมอ

1 ดร. กุลภัทรา ใต้ และคุณประสัณห์ ที่หน้าสระบัว Marina Bay Sands

2 ที่ร้าน Hide Yamamoto

3 หน้าร้าน

4 อาหารจานท้ายๆ

5 วิวที่เห็นจากการได้ที่นั่งหน้าร้าน

6 กินอิ่มเดินเข้าไปดูใน Shopping Center

วิจารณ์ พานิช

๖ มี.ค. ๕๘

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

สิงคโปร์ เมืองเล็กและสะอาดทุกพื้นที่ ชอบค่ะ