เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอน Happy and Happy

ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปหลายเดือน...

เล่นเอา "ฟ้าคราม" ปัจจุบัน อายุ ๓ ขวบ ๙ เดือนแล้ว

นู๋ ยิ่งโต...ใคร ๆ ก็บอกว่า...นู๋เหมือนย่าบุษ คล้าย ๆ กับ

เป็นแม่ - ลูกกันมากกว่า...โดยเฉพาะนิสัย การปฏิบัติ

รูปร่าง การยิ้ม ความสุขภายในจิตใจ...นู๋ได้รับจากย่าบุษ

ไปเต็ม ๆ...โดยเฉพาะ "จิตเมตตา" นู๋ทำได้คล้าย ๆ กับย่าบุษ

สิ่งที่ย่าบุษ ปู่จเร พ่อเพรียง แม่อ้อม ลุงภัคร จะยัดเยียดหรือ

สั่งสอนนู๋ นั่นคือ การกระทำ การรู้ให้เท่าทันคน การฝึกตนให้

เป็นคนอารมณ์ดี คิดบวกเสมอ...ฯลฯ เป็นสิ่งที่พวกเราจะต้อง

ค่อย ๆ บอกและสอนนู๋ไปเรื่อย ๆ จนนู๋โตขึ้น...

สำหรับตอนนี้ สิ่งที่ย่าบุษเห็น...นั่นคือ...ย่าเห็นแต่สีหน้า แววตา

ของนู๋ คือ ความสุข ๆ ที่มาจากภายในใจของนู๋เอง...

เรียกว่า เป็นเด็กที่มีอารมณ์ดี...ยิ้มตลอด...เราสองย่า - หลาน

จะมีลักษณะ อาการคล้าย ๆ กัน...เพราะย่าคิดว่า...

การที่คนเรา มีความสุขภายในใจ...จะส่งผลหลาย ๆ อย่าง

ให้ออกมาปรากฎต่อคนข้างนอก...เหมือนคนอารมณ์ดี ใจเย็น

สุขุม...นอบน้อม...ซึ่งใคร ๆ เห็นก็ต้องการที่จะอยู่ใกล้ ๆ

เป็นมิตรต่อผู้อื่น...ไม่คิดร้าย หรือพูดจาส่อเสียดคนอื่น...

นี่คือ ความฝันที่ย่าต้องการให้นู๋เป็น...สุดท้าย ย่าคิดว่า...

เมืองไทย คงจะได้เด็กและเยาวชนที่มีจิตใจ ร่าเริงและมีความสุข

สามารถต่อสู้กับอุปสรรค สิ่งต่าง ๆ บนโลกใบนี้ได้ เพื่อที่จะได้

ทำคุณประโยชน์ให้กับแผ่นดินไทยได้อีกต่อไป...

เพราะย่าคิดว่า...การที่คนเรามีความสุข มีความเข้มแข็งภายในจิตใจ

ก็มีชัยชนะไปครึ่งหนึ่งแล้ว...เพราะนั่นคือ ภูมิคุ้มกันที่ดีต่อตัวนู๋เอง

ย่าบุษ...หวังว่า ยามโตขึ้น นู๋ "ฟ้าคราม" คงเป็นเด็กดี โดยเฉพาะ

เป็นเด็กที่มีอารมณ์ดี...ดีต่อตัวของนู๋เองและคนที่อยู่รอบข้างนู๋นะคร้าาา...

Love you so much..."Farrkram"

From...

Ms. Bussayamas Sangngern

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๘ เมษายน ๒๕๕๘

...

"ผู้ใหญ่ ต้องการสิ่งใด...ควรใส่หรือสร้างให้เห็นเป็นตัวอย่างต่อเด็ก ๆ

และท่านก็จะได้สิ่งนั้น ๆ ตอบกลับมาเองคร่าาา..."

...