๖๑๐. ฉันชอบการปฏิบัติมากกว่ารู้...

กาลเวลาผ่านไป...ย่างเข้า ๕๓ ปี ที่ฉันได้ลืมตามาบนโลกมนุษย์

ฉันเห็นสิ่งต่าง ๆ มากมาย...มีทั้งเรื่องราวดี ๆ และไม่ดี สำหรับตัวของฉันเอง

ฉันเก็บสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น...ให้มาเป็นเสมือน "ครู" คอยสอนตัวของฉัน

เพราะในความคิดของฉัน ๆ คิดว่า...มนุษย์เราเกิดมา ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ

มาตั้งแต่เกิด...การเกิดสิ่งที่ไม่ดี คือ เราพยายามไม่ทำหรือหลีกเลี่ยง

พยายามให้พบ เจอ ทำ น้อยที่สุด...เท่าที่เราจะทำได้...

จะเน้นไปในทางที่ดีมากกว่า...อย่างที่ว่า..."คนอื่นไม่รู้...แต่ใจของเราเองรู้พอ"

การทำความดี...สำหรับฉันก็ไม่จำเป็นต้องบอกใคร ๆ...เพียงแต่จิตสำนึกและ

หน้าที่ของฉัน ๆ รู้ว่า..."สิ่งที่ฉันทำ...นั่นคือ ความดี" เท่านั้นพอ...

สิ่งที่ได้ นั่นคือ "ความสุขภายในใจของฉันมากกว่า"...ไม่คิด ไม่คำนึง ไม่สนใจ

ไม่แคร์สายตา คำพูดของผู้อื่น...เพราะเหตุว่า...ฉันรู้ตัวฉันเองว่า...

"ฉันได้ทำดีที่สุดแล้ว"...ดีที่สุดของฉัน อาจจะไม่เหมือนความดีของผู้อื่น

เพราะนี่คือ...ความเป็นตัวตนของฉันเอง...จะให้ตัวของฉันเองไปเหมือนกับผู้อื่น

นั้นก็คงไม่ใช่...หรือจะให้ผู้อื่นมาเหมือนตัวของฉันเอง นั่นยิ่งไม่ใช่อีก...

สำหรับฉัน...เราก็คือ ตัวเรา...สิ่งที่เราได้เล่าเรียนมาจนจบปริญญาโท...

ความรู้ที่ได้เล่าเรียนและรับรู้ + ประสบการณ์ที่ตนเองเคยเห็นและประสบมา

นำมาบูรณาการ ขัดเกลาจิตใจให้สูงขึ้น...มิใช่จบการศึกษาสูง ๆ และจิตใจยังต่ำ

คงไม่ใช่สำหรับตัวของฉันเอง...เก็บความผิดพลาดต่าง ๆ ที่ได้เคยปฏิบัตินำมา

เป็นบทเรียน คอยสอนตัวฉันเองว่า...ให้ระมัดระวัง...มิให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นอีก

มองเพื่อนร่วมโลก ด้วยจิตเมตตา...มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อสัตว์โลกด้วยกัน...

สิ่งใดช่วยได้...สมควรช่วย...นี่คือ...การปฏิบัติสำหรับตัวของฉันเอง

เพราะในความคิดของฉัน ๆ คิดว่า...การรับรู้ ต่อให้รู้ แต่ไม่ลงมือปฏิบัติ

ก็เปล่าประโยชน์...เวลาฉันจากโลกนี้ไป...ฉันได้รับรู้ว่า "สิ่งต่าง ๆ บนโลกนี้...

ไม่ได้ติดตัวเราไป...สิ่งที่ติดตัวไป นั่นคือ "จิตใจ + ความดีงามภายในใจของเรา"

มากกว่า สิ่งอื่น ๆ...เพราะสิ่งที่เราหาได้บนโลกนี้ จะอยู่แค่โลกนี้เท่านั้น

ไม่สามารถติดตัวของเราไปได้...การปฏิบัติเช่นว่านี้...ในความคิดของฉัน

ฉันคิดว่า...นั่นคือ "ความสุขภายในใจของเราเอง"...ต่อให้เราตายไปกี่ภพกี่ชาติ

สิ่งต่าง ๆ ที่ติดอยู่ภายในใจของเรา ก็ยังติดตัวเราไปอยู่เสมอ...

"ฉันเชื่อ...ในความดี ที่ตนเองได้ปฏิบัติมาทั้งชีวิต"...

แม้ใคร ๆ จะคิดเช่นไร...ฉันไม่รู้ แต่ฉันมีความคิดของฉันแบบนี้...

ดังนั้น...ฉันจึงชอบการปฏิบัติมากกว่ารู้แล้วไม่นำมาปฏิบัติ...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๘ เมษายน ๒๕๕๘